Βασίλης Ψαριανός

«Λεσβιακά Διηγήματα. Οι πουττσιοί της θειας-ιμ Θιανώς»

Εκδόσεις «Νοών»

Αθήνα 2015, σελ. 181

Ο Βασίλης Ψαριανός, τακτικός συνεργάτης του «Εμπρός», ανήσυχο πνεύμα και πολυγραφότατος συγγραφέας, γεννήθηκε το 1938 στη Βρίσα Λέσβου. Σπούδασε Αρχαιολογία και Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μεταξύ 1964 και 1989 υπηρέτησε ως καθηγητής φιλόλογος στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Συνεργάστηκε με εκδοτικούς οίκους ως επιμελητής εκδόσεων και μεταφραστής. Από το 1996 είναι ο υπεύθυνος σύνταξης του περιοδικού «Αντίλαλος της Βρίσας». Έχει δημοσιεύσει σε εφημερίδες και περιοδικά άρθρα, μελέτες, ποιήματα και διηγήματα. Έχει εκδώσει τα παρακάτω βιβλία: «Καμπανούστρα. Παραμύθια για μικρούς και μεγάλους», «Τα λαδωμένα τετράδια. Διηγήματα», «Αρχαιολογικά - Ιστορικά της Βρίσας Λέσβου» (συλλογικό), «Για την ανάπτυξη της Βρίσας Λέσβου. Άρθρα», «Για την παιδεία και τη δημοκρατία» (2012), «Στο Κέντρο και εμπρός» (2014), «Τα οικογενειακά ονόματα των Λεσβίων. Τουρκογενή επώνυμα» (2015).

Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα ακόμη λογοτεχνικό του βιβλίο: μια συλλογή με 28 διηγήματα, που έχουν ως συνδετικό τους άξονα το νησί μας και τίτλο «Λεσβιακά διηγήματα». Να μερικοί χαρακτηριστικοί τίτλοι: «Ο Καραλής», «Η διαθήκη του Αριστή», «Το εκτροφείο αγρίων θηραμάτων», «Ο χορός του Διαμαντή», «Απόβαση στο ναρκοπέδιο!», «Ο Γείτονας», “Στα «νόστιμα» χωριά μας”, «Της Βασιλομήτορος», «Ιστορίες της Μεγάλης Πείνας», «Με τις πρωτινές οικοδέσποινες της γειτονιάς», «Ο Παχνιώτης με τις λίρες», «Το πρώτο ραντεβού», «Το άδικο ήταν παντού» κ.ά.

Ως μικρό δείγμα γραφής αντιγράφουμε ένα απόσπασμα από το διήγημα «Απόβαση στο ναρκοπέδιο!»: «Έμπαινε πια ο Σεπτέμβρης, όταν αποφασίσαμε με τον αδελφό μου να πάμε στο νησί να δούμε τη μάνα μας. Εκείνο το καλοκαίρι είχαμε κάνει τα μπάνια μας… κατ’ οίκον, γιατί ο γιος μου έδινε Πανελλήνιες κι έπρεπε να “ιδρώσουμε” διπλά για την επιτυχία τού παιδιού μας. Μια κι είχε πια ξεμπερδέψει το παιδί από τα διαβάσματα, τον πήραμε κι αυτόν μαζί μας στο νησί, να τον καμαρώσει και η γιαγιά του που είχε γίνει πια ολόκληρο παλικάρι.

Ο αδελφός μου είχε εκπονήσει και ένα εμπνευσμένο πρόγραμμα εκδρομικών εξορμήσεων στα αξιοθέατα του νησιού, περισσότερο για να γνωρίσει ο γιος μου, τώρα που είχε μεγαλώσει και μπορούσε πια να καταλάβει τη μεγάλη τύχη του να έχει τις “ρίζες” του σε ένα νησί σαν τη Λέσβο, ενώ ο ίδιος γεννήθηκε σε μια κατακαμπίσια πόλη της Θεσσαλίας, λόγω της πατρικής του δημοσιοϋπαλληλικής θητείας. Είχαμε, μάλιστα, φορτώσει στο αμάξι και τα αντίσκηνα, για να κάνουμε “κάμπινγκ”, κάτι που συνηθίζαμε τότε στις διακοπές μας ανά την Ελλάδα. Φτάσαμε στο νησί, μετά από ένα ταξίδι σε μια θάλασσα ήσυχη κι άσπρη σαν το γάλα.

Βρήκαμε τη μάνα μας ν’ ανακατώνει τον τραχανό στην μπακίρα. Της έφυγε το τραχανόφτυαρο από τα χέρια, έτσι που μας είδε αναπάντεχα μπροστά της. Αναλάβαμε εμείς το ανακάτωμα του τραχανού, ώσπου η μάνα μας να πάει να βάλει τα παλιά της, για να μας υποδεχτεί… επίσημα…».

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Μαρία Στρίγκου: «Παραμύθια σαν αλήθεια» (Εικονογράφηση: Κυριακή Κοκολάκη), Εκδόσεις «Ζάθεον πυρ», σελ 48

Μαρία Στρίγκου: «Τυρκουάζ» (νουβέλα), Εκδόσεις «Βακχικόν», Αθήνα 2016, σελ.72

Π.Σ