Η Στέλλα Τεργιακή γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Μυτιλήνη. Στα 15 της χρόνια μετακόμισε στην Αθήνα, όπου διαμένει μέχρι σήμερα. Έχει ασχοληθεί με το δοκίμιο, την ποίηση και τη ζωγραφική. Όπως σημειώνει η ίδια, «από μικρή ηλικία την απασχολεί ο άνθρωπος, η δομή και η πνευματική εξέλιξή του και γενικά ό,τι τον περιβάλλει και τον συνθέτει».

Το 2011 κυκλοφόρησε την πρώτη της ποιητική συλλογή με τον τίτλο «Φως ανέσπερον» και προσφάτως τη δεύτερη με τον τίτλο «Νέα Ελληνικά». Πρόκειται για ένα λογοτεχνικό προβληματισμό απέναντι στα γεγονότα που ταλανίζουν την πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια, απέναντι σε οτιδήποτε ρυπαρό, ανηλεές και άδικο καθηλώνει το σύγχρονο Έλληνα.

Μικρό δείγμα γραφής: «Ποιοι είναι εκείνοι που αποτελούν / την πατρίδα, ποιοι είναι αυτοί που τη δομούν; / Σε ποια χέρια λιπόψυχα / και κουρασμένα / αφήνονται οι τύχες / κι όλοι σιωπούν; // Ποιοι είναι αλήθεια εκείνοι / σε όλο το διάβα της χώρας αυτής, / που αρματώνονται / τα παγερά, τα υποκριτικά τα λόγια / και τα χαμόγελα εκείνα / που μόλις πέσει η αυλαία / σβήνουν / και τρίβοντας τα χέρια δε μιλούν; // Έχω στα μάτια μου / τις εικόνες των ανθρώπων εκείνων / που έκπληκτοι και με απογοήτευση / ζωγραφιστή στα μάτια / στέκουν και σιωπούν… // Σιωπούν για το παρελθόν, / για τις ημέρες τις ένδοξες που έζησαν, / σιωπούν και για το μέλλον, / για τις ημέρες που έρχονται / που είναι άδοξες, / άτολμες, αδιάφορες, ανούσιες, ανυπόφορες… //»