Με αφορμή το δημοσίευμά μας της περασμένης εβδομάδας, που αναφερόταν στην έκθεση που πραγματοποιήθηκε για τα «βαρελόσκυλα» της Λέσβου στο Δημοτικό Θέατρο Μυτιλήνης, ο Ερεσιώτης συγγραφέας Γιώργος Καρτέρης μάς έστειλε κάποια αποσπάσματα από τα γραπτά του, όπου υπάρχουν αναφορές στα συγκεκριμένα ζώα. Το πρώτο, απόσπασμα από το κείμενο «Εκτός τόπου και χρόνου», που έχει περιληφθεί και στο Λεσβιακό Ημερολόγιο 2012, και το δεύτερο, από έργο του που ανέβηκε την άνοιξη του 2011 στο ΔΗΠΕΘΕ Σερρών. Τα δημοσιεύουμε σήμερα, δίνοντας κι ένα πιο λογοτεχνικό ύφος στο συγκεκριμένο θέμα.

«Μ’ αυτά τα δάνεια και η κουτσή Μαρία αγόρασε τζιπ. Τι τους έχει πιάσει όλους με τα τζιπ! Τα τζιπ, ρε, είναι για να παίρνεις τα βουνά, όχι για ν’ αλωνίζεις την πόλη, να πουλάς μούρη και να κάνεις τον καμπόσο.

Να είσαι κυνηγός, μάλιστα, να βάλεις μέσα τα όπλα, τα φυσεκλίκια, τη μανδύα σου, να το χαρείς, να χαρούν και τα σκυλιά την άπλα, την ευρυχωρία. Κάποιοι ασυνείδητοι, που δεν έχουν τζιπ, τα πατικώνουν στο πορτμπαγκάζ και πάνε να σκάσουν χωρίς αέρα τα καημένα τα ζώα. Κάποιοι άλλοι, τσομπάνηδες συνήθως, τα δένουν με αλυσίδες, τα φυλακίζουν σ’ ένα βαρέλι που είναι ψυγείο το χειμώνα και το καλοκαίρι φούρνος. Τα πρόβατα, σε σχέση μ’ αυτά τα σκυλιά, θα τα έλεγες ευλογημένα, αφού βόσκουν ελεύθερα και, σαν έρθει η ώρα να μπουν σε ψυγείο ή φούρνο, ούτε κρύο νιώθουν ούτε ζέστη. Κάτι τουρίστες, που δε σου γεμίζουν το μάτι, βγάζουν σπυριά, γίνονται έξαλλοι, μόλις δουν φυλακισμένο, μισοψημένο σκυλί, πάνε κοντά και το ελευθερώνουν. Πλάκα θα ’χει να πιάσει σε λίγα χρόνια ο τουρισμός να μεταφράζεται σε ανθρωπιά, να μπει στην άκρη το χρήμα. […]

Έξω είναι χαρά Θεού - ξεχάσαμε τι θα πει χειμώνας -, ο ήλιος λάμπει, κάθε μέρα λάμπει, δε λέει να βγει κάνα σύννεφο, να βρέξει, να χιονίσει. Κοντά σε μας τρελάθηκαν και τα φυσικά φαινόμενα. Ο πλανήτης έγινε θερμοκήπιο με προοπτική να γίνει βαρέλι βαρελόσκυλου, να καεί το σύμπαν, να κάνουν απόψυξη τα ψυγεία στους Πόλους. Με την υπερθέρμανση, δε θα χρειάζονται εμπρηστές, τα δάση θα παίρνουν φωτιά από μόνα τους και όλο που θα φανεί κανένα τσουνάμι να μας πνίξει, να ξεπλύνει τα αποκαΐδια από την ξεροψημένη γη.» («Εκτός τόπου και χρόνου», Λεσβιακό Ημερολόγιο 2012)

«Διασταύρωση σκύλου με βαρέλι…»
ΝΟΡΑ- Μόνο χαϊβάνια βλέπω, οπαδούς, ψηφοφόρους, θρησκομανείς, θεοβλαβούμενους κι εκεί στη γωνία ένα δωρητή ασανσέρ [γελάει]. Ρεε... [σηκώνει στιγμιαία τα ρούχα], κάνας δωρητής σπέρματος; Εντάξει, πες μου για τη Μυτιλήνη.

ΣΤΑΘΗΣ- Σαν τον ευγενικό κύριο, έκανα μια ανθρωπιστική πράξη, ντου, ρεσάλτο στις στάνες, μαζί με τις κολλητές μου, ελευθερώσαμε τριάντα βαρελόσκυλα.

ΝΟΡΑ- Βαρελόσκυλα; Πρώτη φορά τ’ ακούω, τι σκυλιά είναι αυτά;

ΣΤΑΘΗΣ- Διασταύρωση σκύλου με μεταλλικό βαρέλι.

ΝΟΡΑ- Τι πράμα;

ΣΤΑΘΗΣ- Σε κάποια περάσματα απαγορευμένα για τα πρόβατα, πλαγιάζουν ένα βαρέλι οι τσοπάνηδες και ο σκύλος, δεμένος σε αλυσίδα, μπαινοβγαίνει σαν τρελός χειμώνα - καλοκαίρι. Τα πρόβατα δεν κοτούν να κοντέψουν στο πέρασμα, φοβούνται τον τρελό σκύλο, ένα πεινασμένο, άτυχο πλάσμα, γεμάτο τσιμπούρια και ψύλλους. Είναι λίγο καθυστερημένα τα πρόβατα.

ΝΟΡΑ- Και τι έγιναν οι σκύλοι που ελευθερώσατε;

ΣΤΑΘΗΣ- Ορισμένοι δεν κατάφεραν να το αποχωριστούν, το βαρέλι αποδείχτηκε ο δεύτερος εαυτός τους. Ένα - δυο προσπάθησαν να μας ακολουθήσουν τρεκλίζοντας, πίστεψαν πως ήμασταν το βαρέλι που κυλούσε στην πλαγιά. Οι περισσότεροι λάκισαν ευτυχισμένοι κι ένας, καλά καλά τρελαμένος, ενσωματώθηκε στο κοπάδι βελάζοντας, την έπεσε σε μια προβατίνα και βόσκανε μαζί.» (ΔΗΠΕΘΕ Σερρών, Μάρτης 2011)