Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Μια σειρά από ελαιογραφίες του νεαρού Μυτιληνιού Χρήστου Παπαχρίστου εκτίθεται εδώ και μέρες στο καφέ-ουζερί «Δίαυλος». Το «Ε» έκανε μια… βόλτα από την έκθεση, είδε τα έργα από κοντά και μίλησε με το δημιουργό τους, ο οποίος, αν και δεν είναι επαγγελματίας ζωγράφος, έχει να παρουσιάσει μια αρκετά ενδιαφέρουσα δουλειά, που σε πολλούς θα θυμίσει χαρακτηριστικές «στιγμές» της διασκέδασής τους.
Ο Χρήστος Παπαχρίστος είναι κυρίως αυτοδίδακτος στη ζωγραφική, έχοντας ξεκινήσει μαθήματα στη «Στέγη Θεοφίλου» μόλις από το φθινόπωρο του 2009, θέλοντας να βελτιώσει τις επιδόσεις στην παραστατική ζωγραφική. Ασχολείται, επιπλέον, με την κατασκευή ψηφιδωτών και τη φωτογραφία. Όπως λέει ο ίδιος, παραμένει από επιλογή «ριζωμένος» στον τόπο του.
Εικόνες που… κάτι θυμίζουν
Είναι η δεύτερή έκθεσή του στο «Δίαυλο» (η πρώτη ήταν ομαδική, τον Απρίλιο του 2007). Έκτοτε, μεσολάβησε η συμμετοχή του στην ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών που διοργάνωσε το περασμένο καλοκαίρι η ΠΟΛΙΑΝΑ. Στην πρώτη του αυτή ατομική έκθεση ο 28χρονος Μυτιληνιός, απόφοιτος Κοινωνιολογίας και Συντήρησης Έργων Τέχνης, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως συμβασιούχος συντηρητής αρχαιοτήτων στις τοπικές εφορείες του Υπουργείου Πολιτισμού, παρουσιάζει πιο ολοκληρωμένα πλέον τη δουλειά του στο κοινό.
Μια σειρά από ελαιογραφίες, που παρουσιάζουν θέματα που έχει βιώσει ή δει ο ίδιος από κοντά και του έχουν κάνει εντύπωση, έχουν «καταλάβει» τους τοίχους του «Δίαυλου». Με ζεστά χρώματα και τεχνική που δίνει την αίσθηση του τρισδιάστατου, ξεδιπλώνονται στα μάτια του κόσμου εικόνες οικείες και μη: η σφαγή του Ταύρου, μια βραδιά στο μπαρ «Μπρίκι», συναυλία στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, αλλά και πιο ιδιαίτερες στιγμές, όπως ένα νεόνυμφο ζευγάρι.
«Λίγα είναι αφηρημένα, τα περισσότερα προέκυψαν από εικόνες που έχω δει και με εντυπωσίασαν», λέει ο ίδιος για τα θέματά του. «Η ζωγραφική είναι το αγαπημένο μου χόμπυ. Με ευχαριστεί και ειδικά όταν μου αρέσει αυτό που κάνω, παραδίδομαι σε αυτό. Πολλά έργα τα χαρίζω σε φίλους, αφού ξέρω ότι πάνε σε ανθρώπους που θα τα αγαπήσουν.»
Το στυλ της δουλειάς του κινείται περισσότερο στο χώρο της ναΐφ τέχνης, αντλώντας παράλληλα και στοιχεία από τα εικαστικά ρεύματα των τελών του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. «Δεν υπάρχει “παρθενογένεση”», εξηγεί ο νεαρός Μυτιληνιός για το στυλ που έχει αναπτύξει. «Με δουλειά και πειραματισμούς, φτάνεις εκεί που θέλεις.»
Ανάμεσα στα σχέδιά του για το επόμενο διάστημα, μια δουλειά από κοινού με τον κομίστα φίλο του Γιώργο Καμπάδαη.
Ο Χρήστος Παπαχρίστος είναι κυρίως αυτοδίδακτος στη ζωγραφική, έχοντας ξεκινήσει μαθήματα στη «Στέγη Θεοφίλου» μόλις από το φθινόπωρο του 2009, θέλοντας να βελτιώσει τις επιδόσεις στην παραστατική ζωγραφική. Ασχολείται, επιπλέον, με την κατασκευή ψηφιδωτών και τη φωτογραφία. Όπως λέει ο ίδιος, παραμένει από επιλογή «ριζωμένος» στον τόπο του.
Εικόνες που… κάτι θυμίζουν
Είναι η δεύτερή έκθεσή του στο «Δίαυλο» (η πρώτη ήταν ομαδική, τον Απρίλιο του 2007). Έκτοτε, μεσολάβησε η συμμετοχή του στην ομαδική έκθεση νέων καλλιτεχνών που διοργάνωσε το περασμένο καλοκαίρι η ΠΟΛΙΑΝΑ. Στην πρώτη του αυτή ατομική έκθεση ο 28χρονος Μυτιληνιός, απόφοιτος Κοινωνιολογίας και Συντήρησης Έργων Τέχνης, που τα τελευταία χρόνια εργάζεται ως συμβασιούχος συντηρητής αρχαιοτήτων στις τοπικές εφορείες του Υπουργείου Πολιτισμού, παρουσιάζει πιο ολοκληρωμένα πλέον τη δουλειά του στο κοινό.
Μια σειρά από ελαιογραφίες, που παρουσιάζουν θέματα που έχει βιώσει ή δει ο ίδιος από κοντά και του έχουν κάνει εντύπωση, έχουν «καταλάβει» τους τοίχους του «Δίαυλου». Με ζεστά χρώματα και τεχνική που δίνει την αίσθηση του τρισδιάστατου, ξεδιπλώνονται στα μάτια του κόσμου εικόνες οικείες και μη: η σφαγή του Ταύρου, μια βραδιά στο μπαρ «Μπρίκι», συναυλία στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, αλλά και πιο ιδιαίτερες στιγμές, όπως ένα νεόνυμφο ζευγάρι.
«Λίγα είναι αφηρημένα, τα περισσότερα προέκυψαν από εικόνες που έχω δει και με εντυπωσίασαν», λέει ο ίδιος για τα θέματά του. «Η ζωγραφική είναι το αγαπημένο μου χόμπυ. Με ευχαριστεί και ειδικά όταν μου αρέσει αυτό που κάνω, παραδίδομαι σε αυτό. Πολλά έργα τα χαρίζω σε φίλους, αφού ξέρω ότι πάνε σε ανθρώπους που θα τα αγαπήσουν.»
Το στυλ της δουλειάς του κινείται περισσότερο στο χώρο της ναΐφ τέχνης, αντλώντας παράλληλα και στοιχεία από τα εικαστικά ρεύματα των τελών του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ού. «Δεν υπάρχει “παρθενογένεση”», εξηγεί ο νεαρός Μυτιληνιός για το στυλ που έχει αναπτύξει. «Με δουλειά και πειραματισμούς, φτάνεις εκεί που θέλεις.»
Ανάμεσα στα σχέδιά του για το επόμενο διάστημα, μια δουλειά από κοινού με τον κομίστα φίλο του Γιώργο Καμπάδαη.