Σε εποχές που έμοιαζε ότι έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, επέστρεψε η ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ της Λέσβου και των απέναντι τουρκικών παραλίων. Ο σκληρός ανταγωνισμός ανάμεσα στις δύο εταιρείες (Jale Lines και Costar) που δρομολογούν πλοία τους στις γραμμές Μυτιλήνη - Αϊβαλί και Μυτιλήνη - Δικελί, έχει οδηγήσει σε κατακόρυφη πτώση των τιμών των εισιτηρίων. Συγκεκριμένα, για σήμερα Τρίτη μπορούσε όποιος θέλησε να περάσει από τη Μυτιλήνη στο Αϊβαλί πληρώνοντας μόλις πέντε ευρώ, ενώ όσοι θέλησαν να μεταβούν στο Αϊβαλί μέσω του Δικελί πλήρωσαν 16 ευρώ. Στην τιμή συμπεριλαμβάνεται και το κόστος μεταφοράς με πούλμαν από το Δικελί στο Αϊβαλί.

Ο εμπορικός πόλεμος μεταξύ των δύο εταιρειών είχε ως αποτέλεσμα τις προηγούμενες ημέρες να γίνουν προσφορές που αρχικά έριξαν την τιμή του εισιτηρίου στη γραμμή Μυτιλήνη - Αϊβαλί στα 10 ευρώ, όπου δραστηριοποιούνται μόνο τα πλοία της εταιρείας των αδελφών Jale. Τότε, οι πλοιοκτήτες του «Κωνσταντίνος» απάντησαν με μείωση της τιμής του εισιτηρίου για όσους θέλουν να μεταβούν στο Δικελί κι από εκεί με λεωφορείο στο Αϊβαλί σε 16 ευρώ. Στην τιμή αυτή συμπεριλαμβανόταν και το κόστος μεταφοράς με το λεωφορείο.
Η απάντηση της Jale Lines ήταν να κατεβάσει την τιμή του εισιτηρίου στα πέντε ευρώ ανά άτομο. Μάλιστα, κάποια στιγμή, η εταιρεία Jale προσέφερε στους πελάτες της μια ημερήσια εκδρομή στην Πέργαμο με 35 ευρώ ανά άτομο (στην τιμή συμπεριλαμβανόταν και το κόστος μεταφοράς από και προς τη Μυτιλήνη), όπως μας είπαν τουριστικοί πράκτορες της Μυτιλήνης.

Οικονομικές επιπτώσεις
Αυτός ο ανταγωνισμός, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, είχε ως αποτέλεσμα την Παρασκευή να φύγουν από το λιμάνι της Μυτιλήνης για τα τουρκικά παράλια περί τα 2.000 άτομα. Βέβαια, στο μεγάλο αριθμό συνέβαλαν και οι εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εκεί («Ημέρες Μυτιλήνης - Αϊβαλί»). Ωστόσο η προσέλευση δε θα ήταν τόσο μεγάλη αν δεν είχαν πέσει τόσο χαμηλά οι τιμές των εισιτηρίων.
Ο ταξιδιωτικός πράκτορας Γιάννης Σαμιώτης, σχολιάζοντας τις τελευταίες εξελίξεις, είπε πως «δυστυχώς επιστρέψαμε σε άλλες εποχές». Και συνέχισε ο ίδιος: «Οι τιμές των εισιτηρίων είναι τόσο χαμηλές που δεν αφήνουν κανένα περιθώριο κέρδους για εμάς τους πράκτορες κι έτσι όσους έρχονται σε εμάς τούς στέλνουμε στα κεντρικά πρακτορεία των δύο εταιρειών.
Το δυσάρεστο είναι ότι αυτήν τη στιγμή βρίσκεται χωρίς διοίκηση το Σωματείο των Τουριστικών Πρακτόρων, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να κάνουμε καμμία ουσιαστική παρέμβαση.»

Πάνε παζάρι…
Ρωτήσαμε τον τουριστικό πράκτορα Αντώνη Πίκουλο για τους λόγους που πυροδότησαν τη νέα έκρηξη του ανταγωνισμού μεταξύ των δύο εταιρειών. «Ο ανταγωνισμός, ο ανταγωνισμός τι άλλο», είπε και συνέχισε: «Εδώ φθάσαμε στο σημείο με πέντε ευρώ να πηγαίνεις στο Αϊβαλί. Με τέτοιες τιμές δε νομίζω ότι θα μείνει Μυτιληνιός που δε θα περάσει απέναντι για να πάει στο παζάρι που γίνεται στο Αϊβαλί κάθε Πέμπτη. Εγώ πρότεινα, από τη στιγμή που υπάρχει τόσο μεγάλη προσέλευση στο παζάρι, να φτιαχτεί κι ένα παζάρι στη Μυτιλήνη για να ανακοπεί το κύμα των Μυτιληνιών που πηγαίνουν στην Τουρκία για να ψωνίσουν. Ή θα μπορούσαν οι έμποροι της Μυτιλήνης να συνεννοηθούν μεταξύ τους και να προσφέρουν εκπτώσεις σε ειδικές κατηγορίες καταναλωτών, όπως είναι οι νέοι. Πρόκειται για κάτι που ήδη γίνεται σε άλλες περιοχές της Ελλάδας. Γιατί να μη γίνει κι εδώ; Κάτι τέλος πάντων θα πρέπει να κάνουν οι έμποροι για να μη χάνουν πελάτες και τζίρο.»


ΕΠΩΝΥΜΩΣ
Καλός ο ανταγωνισμός αλλά…

Χωρίς κανέναν έλεγχο, χωρίς κανένα πλαίσιο, για ακόμη ένα καλοκαίρι διεξάγεται η ακτοπλοϊκή σύνδεση μεταξύ της Μυτιλήνης και των απέναντι τουρκικών παραλίων. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι ακτοπλοϊκές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη γραμμή έχουν αποδυθεί σε εξαιρετικά σκληρό ανταγωνισμό μεταξύ τους. Όσοι είναι φιλελεύθεροι, θα έλεγαν ότι αυτή είναι η πεμπτουσία του ελεύθερου ανταγωνισμού, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.
Η έλλειψη σαφώς προσδιορισμένων κανόνων λειτουργίας των εταιρειών που δραστηριοποιούνται σε αυτές τις ακτοπλοϊκές συνδέσεις, δημιουργεί προβλήματα και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους. Το πιο απλό πρόβλημα που δημιουργείται συχνά - πυκνά είναι οι επιβάτες να μένουν αμανάτι στο λιμάνι και να περιμένουν το πλοίο που δε φθάνει ποτέ ή φθάνει με πολύωρη καθυστέρηση. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος είναι ο οξύτατος ανταγωνισμός να οδηγήσει σε παραμέληση των κανόνων ασφαλείας που θα οδηγήσει σε ναυτικό ατύχημα με θύματα. Φυσικά απευχόμαστε αυτό το ενδεχόμενο. Επειδή όμως είναι υπαρκτό, οφείλει το υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου επιτέλους να πάρει μέτρα.
Οφείλει να ορίσει σαφείς και ξεκάθαρους κανόνες λειτουργίας των πλοίων που δραστηριοποιούνται στις γραμμές αυτές. Τα πλοία οφείλουν να τηρούν συγκεκριμένους κανόνες ασφαλείας, αυτούς που προβλέπονται από την ελληνική και την κοινοτική νομοθεσία. Παράλληλα πρέπει να προσδιοριστεί ένας ελάχιστος αριθμός δρομολογίων που πρέπει να εκτελούν τα πλοία σε εβδομαδιαία βάση και για όλη τη διάρκεια του χρόνου (όχι μόνο το καλοκαίρι). Με βάση αυτά τα δεδομένα, θα πρέπει να προσδιοριστεί το ελάχιστο εύλογο τίμημα του εισιτηρίου, το οποίο θα είναι ίσο με το κόστος λειτουργίας για κάθε πλοίο. Η τιμή του εισιτηρίου δε θα μπορεί να πέσει κάτω από αυτό το επίπεδο.
Αυτό είναι ένα απλό και λειτουργικό πλαίσιο, που οφείλει να επιβάλλει κάθε κράτος που σέβεται και προστατεύει τα δικαιώματα των πολιτών του, χωρίς να βάζει εμπόδια στην επιχειρηματική δραστηριότητα.