Επιστροφή στη γη

01/07/2012 - 05:56
Κάποιοι «ινστρούχτορες» των καφενείων έπεισαν τους ελαιοκαλλιεργητές αγρότες μας πως δεν αξίζει πια να παράγεις λάδι, αφού η τιμή του είναι κατώτερη από εκείνη του εμφιαλωμένου νερού.
Κάποιοι «ινστρούχτορες» των καφενείων έπεισαν τους ελαιοκαλλιεργητές αγρότες μας πως δεν αξίζει πια να παράγεις λάδι, αφού η τιμή του είναι κατώτερη από εκείνη του εμφιαλωμένου νερού· οι Τούρκοι όμως και οι Ισπανοί φαίνεται πως δεν είναι τόσο… ξύπνιοι όσο εμείς και συνεχίζουν να φυτεύουν χιλιάδες στρέμματα με ελιές.
Οι γενιές του ‘40, του ‘50 και ακόμα και του ‘60 και του ‘70 διατηρούν ζωντανό τον ομφάλιο λώρο της ψυχής τους που τους συνδέει με το γενέθλιο τόπο τους, με όλα εκείνα που άφησαν πίσω τους αναζητώντας μια καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα.
Γνώρισαν στην παιδική και εφηβική τους ηλικία το μόχθο της αγροτικής ζωής αλλά και τις χαρές που σου δίνει η φύση, η γη όταν καρπίζει δουλεμένη από τον φιλόπονο εργάτη της.
Διατηρούν στη μνήμη τους τις εικόνες από τον αέναο κύκλο της ζωής που γεννιέται, που χάνεται και πάλι ξαναγεννιέται, τα χρώματα, τις γεύσεις και τις μυρουδιές, τις μουσικές των πουλιών, του ανέμου και της βροχής.
Τους πονά η σκέψη, κάθε φορά που τους γυρίζει πίσω στο χωριό με τους γερόντους, που απόμειναν σαν κούτσουρα στο έρημο δάσος, με τα κλειστά σπίτια, όπου λαλούν μόνο οι κουκουβάγιες, τα περιβόλια που κατάντησαν αδιάβατοι φιδότοποι, τους λιώνες με τα σκελετωμένα δέντρα που αργοπεθαίνουν, τα σέτια που άλλοτε στεφάνωναν τους λόφους και τώρα κείτονται χαλακιές…
Πολλούς τους τρώει ο καημός· θέλουν να ξαναγυρίσουν στον τόπο που γεννήθηκαν. Άλλοι ξεκλέβουν λίγες μέρες από τις δουλειές τους, για να ‘ρθουν στο χωριό, άλλοι περιμένουν τη σύνταξη, λίγοι παίρνουν τη μεγάλη απόφαση ν’ αρχίσουν μια καινούργια ζωή στο χωριό των γονιών τους.
Σήμερα που δυσκολεύει η ζωή στα αστικά κέντρα, που η αναδουλειά χτυπά την πόρτα πολλών σπιτιών, η επιστροφή στο χωριό απασχολεί ολοένα και περισσότερους. Η οικονομική κρίση, που σάρωσε το σαθρό οικοδόμημα της «ευζωίας» μας στα αστικά κέντρα, αναδεικνύει και πάλι ως σταθερή αξία την αγροτική παραγωγή και καθιστά ελκυστική την αγροτική ζωή.
Η επιστροφή στη γη εμφανίζεται ως πανευρωπαϊκό φαινόμενο. Στην Αγγλία αυξήθηκε η ζήτηση της γης για αγροτική εκμετάλλευση. Στη χώρα μας πολλοί Γερμανοί αγοράζουν εκτάσεις και εγκαταλελειμμένα σπίτια στα ερημωμένα χωριά μας και επιδίδονται στην εκτροφή ζώων και την παραγωγή αγροτικών προϊόντων.
Αλλά και στο νησί μας δε λείπουν τα φωτεινά παραδείγματα συμπατριωτών μας -ανθρώπων με σχετικά υψηλό μορφωτικό επίπεδο- που δραστηριοποιούνται με θαυμαστά αποτελέσματα σε διάφορους παραδοσιακούς τομείς της αγροτικής οικονομίας -που είχαν εγκαταλειφθεί για πολλά χρόνια-, όπως είναι η αμπελουργία και η παραγωγή του περίφημου στην αρχαιότητα «λέσβιου οίνου», καθώς και σε σύγχρονες δυναμικές καλλιέργειες για την παραγωγή και τυποποίηση βιολογικών προϊόντων ή την εκτροφή με επιστημονικές μεθόδους ζώων κ.λπ..
Η οικονομική κρίση και η κατάρρευση του μοντέλου της «εύκολης ζωής», της δανειακής πολιτικής σε ατομικό και εθνικό επίπεδο ίσως είναι η μεγάλη ευκαιρία να ξαναστοχαστούμε από την αρχή τις αξίες και τον τρόπο της ζωής μας και ίσως βοηθήσει πολλούς ν’ αναζητήσουν στην πατρογονική γη τη λύση στο πρόβλημα της ανεργίας, της ανασφάλειας και της επιδείνωσης των εργασιακών σχέσεων, που αντιμετωπίζουν παραμένοντας στην κατάσταση «οικονομικού πρόσφυγα» στα αστικά κέντρα.
Και βέβαια ο εκσυγχρονισμός και η αναγέννηση της αγροτικής μας οικονομίας δεν μπορεί να γίνει εξ αποστάσεως ή από συνταξιούχους. Χρειάζεται νέους αγρότες, που διαθέτουν το background των επιστημονικών γνώσεων και μεθόδων και βέβαια είναι αποφασισμένοι να δουλέψουν με κέφι και μεράκι.
Μόνο αν ξαναγυρίσουν στο χωριό των γονιών τους και αγαπήσουν τη γη οι νέοι πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ, που υποαπασχολούνται με δουλειές του… ποδαριού στα αστικά κέντρα ή παραμένουν άεργοι συντηρούμενοι από τη συνταξούλα των γονιών τους, προσδοκώντας - μάταια - κάποιο διορισμό στο Δημόσιο ή κατ’ ευθείαν σε… διευθυντική θέση στον ιδιωτικό τομέα, μπορεί να αντιμετωπισθεί η γήρανση του αγροτικού πληθυσμού και ο μαρασμός της αγροτικής οικονομίας. Και βέβαια ούτε αυτό θα είναι αρκετό, εάν η Πολιτεία δεν ενθαρρύνει και δε βοηθήσει τους νέους αγρότες και τις πρωτοποριακές προσπάθειες με ισχυρά οικονομικά κίνητρα και με σοβαρή και εκ του σύνεγγυς επιστημονική παρουσία και βοήθεια. Πρέπει ακόμα η Πολιτεία να επεξεργαστεί σχέδια συνενώσεων της πολυκατατμημένης αγροτικής ιδιοκτησίας και οργάνωσης της συνεκμετάλλευσης των ενοποιημένων εκτάσεων.
Η Αγροτική Οικονομία, η Ναυτιλία και ο Τουρισμός είναι οι ατμομηχανές που θα κινήσουν την εθνική μας οικονομία. Η ναυτιλία μας χρειάζεται περισσότερο ενδιαφέρον και στοργή, ο Τουρισμός περισσότερη προστασία από τα τυχοδιωκτικά στοιχεία της «αρπαχτής» και η Αγροτική μας Οικονομία περισσότερους νέους αγρότες «πλήρους κι αποκλειστικής» απασχόλησης, που θα αγαπούν τη γη και θα παράγουν ποιοτικά προϊόντα, αυτά που ζητά η εγχώρια αλλά και η διεθνής αγορά.
Πρέπει να ξεπεράσουμε το «κόμπλεξ» ότι ο απασχολούμενος στην αγροτική οικονομία ανήκει σε «κατώτερη κοινωνική τάξη». Ας παραδειγματιστούμε από τους Ελβετούς και τους Ολλανδούς που δηλώνουν με υπερηφάνεια «γελαδοτρόφοι».

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey