Ένα μεγάλο παζάρι καταντήσαμε, άραγε; Ένα παζάρι ανατολικών προδιαγραφών, με βρόμικα στενά σοκάκια, για να υπηρετείται η ίντριγκα, όπου προϊόντα δεύτερης διαλογής ανταλλάσσονται κάτω από τους νόμους της ημεδαπής Ομερτά; Αδιαφάνεια, κρυψίνοια, η μαντήλα της σιωπής, πίσω από την οποία προσπαθείς να μαντέψεις τα πρόσωπα και μένεις μόνο με την εντύπωση ενός σκληρού βλέμματος που κι αυτό χάνεται σε κάποια σκιά. Η σύγκριση με την αρχαία αγορά αναπόφευκτη· βλέπεις, υπήρξαμε κάποτε απόγονοί τους: στην τότε Αθήνα ευδοκιμούσε η αριστεία: όποιος κι αν ήσουν, πλούσιος ή φτωχός, όποιες πολιτικές απόψεις κι αν είχες, αν ήσουν ο άριστος, είχες τον πρώτο λόγο. Γιατί αυτό υπαγόρευε το συμφέρον της πόλης.
«Θα πουλάν τα δυο σου χείλη δυο περιουσίες κι άλλη μια»: το ξεπούλημα γίνεται πλέον με το άλλοθι της προώθησης των επαγγελματικών στόχων. Εκτός των χειλιών βγαίνουν στη διατίμηση κι όλα τα υπόλοιπα μέλη του σώματος (γυναικείου κατά προτίμηση, γιατί η κοινωνία μας παραμένει ανδροκρατούμενη). Με άλλοθι αυτήν την αιωνίως επιπόλαιη αριστερίζουσα διανόηση, που δικαιολογεί ως πνευματική κάθε είδους χυδαιότητα. Έπειτα, κι αφού στο χρηματιστήριο της τέχνης σκάει μια ακόμη φούσκα, ως γνήσια αριστερή η «διανόηση» που λέγαμε παίρνει μετεγγραφή για το ΠΑΣΟΚ, στα χνάρια του Βούγια, του Μπίστη, της κάποτε προέδρου Μαρίας, του Κουβέλη (καλομελέτα) κι όλων των άλλων παιδιών. Κι ως σύμβουλος στιλάτου Θεσσαλονικιού κι ως φιλόλογος κι ουχί πια ως αναδυομένη Λάρα Κροφτ, από παλιά θεατρική οικογένεια της συμπρωτεύουσας, κλείνει το μάτι πονηρά στη Δημόσια Τηλεόραση, για να αποκομίσει μέσα σε μια σχολική χρονιά το ποσό των 25.000 ευρώ, που συνεπάγονται οι 25 εκπομπές της παραγωγής. Νιάου!



Θίχτηκε από τα δημοσιεύματα η Αναδυομένη «κι επικαλέστηκε την ιδιότητά της ως φιλόλογος (sic)», υποστήριξε ότι θα αμειβόταν μόλις με 900 ευρώ το επεισόδιο κι υπονόησε ότι η συριακή καταγωγή της ευθύνεται για τη ρατσιστική αντιμετώπισή της από τα αιμοβόρα media. «Θα πληρώσω όσο-όσο» έλεγε το τραγουδάκι, κάνοντας το μισθό μιας πρωτοδιόριστης φιλολόγου να φαντάζει ταπεινός σε μια εκπρόσωπο του κλάδου, η οποία άραγε αποδίδει και τα κακά της ελληνικά στη συριακή της καταγωγή; Η ωραία Αφροδίτη είναι αναμφισβήτητα Ελληνίδα, πάνω από όλα, γιατί έχει την ελληνική νοοτροπία κι επειδή στο τραγουδάκι «με καλλιτέχνες θα τα πιούνε ιθαγενείς» θα συνιστούσα στην ιθαγενή μας ως συνδαιτημόνα τη Στεφανία Γουλιώτη, την πριν δύο χρόνια γυμνή Ηλέκτρα του Peter Stein, μια από τις ελπίδες της ελληνικής θεατρικής σκηνής. Την οποία κανείς δεν εχλεύασε ποτέ κι ας τελεί το Εθνικό Θέατρο σε νομικό καθεστώς παραπλήσιο της ΕΡΤ. Έτσι, για να μη λέμε κι ό,τι προλαβαίνουμε δηλαδή!
Έχουμε συνηθίσει να ανεχόμαστε ένα καθεστώς αναξιοκρατίας, συχνά απαραβίαστο, που συντηρεί το πολιτικό μας σύστημα, αναδεικνύει από το χώρο των κομματικών κεντρικών επιτροπών και των πολιτικών νεολαιών μεταξύ άλλων και τους πνευματικούς μας ταγούς. Όταν ο κάθε κομματικός βουτυρομπεμπές απηυδήσει από την πολιτική ίντριγκα, σταδιοδρομεί ως πανεπιστημιακός, ως δημοσιογράφος, ως γιατρός, ως νομικός, ως καλλιτέχνης, θεωρώντας σχεδόν αυτονόητο ότι ανήκει σε μια πνευματική ελίτ, το εισιτήριο για την οποία ωστόσο έχει εξασφαλίσει θέτοντας τη μετριότητά του στην υπηρεσία ενός φαύλου συστήματος, που ούτε καν την κομματική αξιοπρέπεια (αν υπάρχει) δε συντηρεί.
Αυτό λαϊκά μεταφράζεται ως «Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της»; «Ψήφιζε, εσύ, κορόιδο ΠΑΣΟΚτζή κι η τύχη σου δουλεύει»; ή «Πρόεδρε, σοβαρέψου επιτέλους με τα αριστερά σου φλερτ, γιατί τον βλέπω το Σαμαρά να έρχεται κι άντε να σε σώσει τότε η Λάρα Κροφτ»;

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.