Σταύρος Ι. Γαληνός
Θεατρικό έργο σε ντοπιολαλιά της Ερεσού Λέσβου
Αθήνα 2009, σελ. 52

Ένα θεατρικό έργο, χωρισμένο σε έξι πράξεις, μας έδωσε πρόσφατα ο Σταύρος Γαληνός. Ο τίτλος είναι «Τα ευλογημένα χρόνια», είναι γραμμένο στην ντοπιολαλιά της Ερεσού και ο συγγραφέας το αφιερώνει «με βαθιά εκτίμηση και σεβασμό στις άγιες, εργατικές και φιλόπονες ερεσιώτικες, μεσοτοπίτικες και αντισσαίες οικογένειες των πατέρων μας, αλλά και στον πρωτομάστορα διατήρησης της παλαιάς διαλέκτου των σεβάσμιων προγόνων μας, αγαπητό φίλο Χαράλαμπο Δεμίρη».
Στον πρόλογό του ο Σταύρος Γαληνός οριοθετεί ποια περίοδο χαρακτηρίζει ως ευλογημένα χρόνια (ως όριο τοποθετεί το 1980), ποιες αλλαγές θεωρεί ότι συνετέλεσαν σε μια ασύδοτη και ανεξέλεγκτη ελευθερία, χωρίς φραγμούς, και διαμόρφωσαν την καταναλωτική κοινωνία απληστίας.
Γράφει χαρακτηριστικά:
«Ποια είναι τα ευλογημένα, λοιπόν, χρόνια; Η ζωή για τη ζωή ή η αποσύνθεση της ζωής; Η σαπίλα, το αίσχος, η ανθρώπινη ντροπή; Ας φαίνονται τούτα τα τελευταία χρόνια της ζωής μας, της ζωής της δικής μας, φανταχτερά, άνετα, πλούσια, αγόγγυστα, διασκεδαστικά, η αποσύνθεσή τους όζει και η σαπίλα προχωράει. Αλλά και οι άλλοι (νέοι και νέες), η νέα γενιά της πατρίδας μας, της ορθόδοξης Χριστιανικής Πατρίδας μας, τι κάνει; Σπουδάζει ένα μεγάλο ποσοστό της, εργάζεται ένα μικρότερο ποσοστό της. Και οι άλλοι; Οι περισσότεροι;
Ήταν ευλογημένα τα παλιότερα χρόνια, εκείνα της Ειρήνης, του Στρατή, της θείας Πιπίνας, γιατί έτσι έπρεπε να είναι. Ήταν στη σωστή τους βάση.»
Και σε άλλο σημείο:
«Εκείνα τα χρόνια, τα δύσκολα, τα πλημμυρισμένα από ανέχεια, πόνους, καημούς και βάσανα, τα Τυραννισμένα, με όλη τη σημασία της λέξεως, χρόνια, ήταν όμως ευλογημένα, ήταν καθαρά χρόνια, γιατί ήταν ζωντανά και χαρούμενα χρόνια. Οι άνθρωποι, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, είχαν ζωή επάνω τους, ήταν όλοι ολοζώντανοι. Από τα παιδικά τους χρόνια δούλευαν, δούλευαν στα χωράφια, στους βοσκότοπους, στα σπίτια, στα νοικοκυριά τους.
Και παιδιά από τα οκτώ, εννιά, δέκα τους χρόνια, βλέποντας τους γονείς τους να παιδεύονται καθημερινά κι όσο μπορούσε το καθένα, έμπαιναν κι αυτά στο γύρισμα του μαγκανιού, ακολουθούσαν όλα σχεδόν, χωρίς αντιρρήσεις τον τροχό της ζωής, να δώσουν ένα χέρι, όσο μικρό κι αν ήταν, βοήθεια των γονιών τους.
Η ζωή είχε τα βάσανά της, τις δυσκολίες αντιμετώπισης των οικογενειακών προβλημάτων, κατοχή, ανέχεια, υποσιτισμός, αλλά τα σπίτια όλα, φτωχών πιο πολύ, αλλά και πλουσίων, διάπλατα ανοιχτά όλα, στις γιορτές τις ονομαστικές όλων των μελών της οικογένειας και των άλλων των καθιερωμένων χριστιανικών.» Οι τίτλοι των έξι πράξεων είναι: Του Ρην’ του κριν’ τσ’ η σκάφ’, Κακ’ ψουμάρις να!, Το προξενιό, Η θεία πουσούπα, Οι διανουκίες τσ’ μάνας, Το προξενιό της Λενιώς.
Εισαγωγικά ο συγγραφέας δίνει με λεπτομέρειες το παραδοσιακό σκηνικό μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ιστορία.