Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Σήμερα το «Ε» φιλοξενεί μια νέα μουσικό, που μετράει όμως πολλά χρόνια συμμετοχής στα πολιτιστικά δρώμενα της Λέσβου, μέσα από τα μουσικά σύνολα του δήμου Μυτιλήνης στα οποία συμμετέχει από πολύ μικρή ηλικία. Έχοντας υπάρξει μέλος όλων των συνόλων, σήμερα η Ειρήνη Στεφανοπούλου έχει αναλάβει η ίδια τη διεύθυνση της Φιλαρμονικής που εδώ κι ενάμιση χρόνο ξαναλειτουργεί, ενώ πρόσφατα την είδαμε να διευθύνει και την Παιδική Χορωδία του δήμου, στην εκδήλωση που έγινε μέσα στον περασμένο μήνα στο Δημοτικό Θέατρο, με παράλληλη παρουσίαση τραγουδιών από την ταινία «Les Choristes» («Τα παιδιά της Χορωδίας») υπό τη διεύθυνση του Νίκου Τσιριγώτη. Σήμερα η ίδια, δασκάλα επιπλέον Μουσικής σε δημοτικά σχολεία του νησιού, μας μιλάει για τις σπουδές της, για τη μακρόχρονη παρουσία της στα σύνολα του δήμου Μυτιλήνης και για την εμπειρία της διδασκαλίας μουσικής σε μικρά παιδιά.
Κυρία Στεφανοπούλου, σας είδαμε πρόσφατα να διευθύνετε την Παιδική Χορωδία του δήμου Μυτιλήνης, σε γνωστά ελληνικά τραγούδια. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν η πρώτη φορά που αναλάβατε τη διεύθυνση του σχήματος.
«Ναι, ήταν η πρώτη φορά και ξεκίνησε ως μια πρωτοβουλία του μαέστρου, Νίκου Τσιριγώτη. Ήταν κάτι το οποίο δέχτηκα κι έκανα με μεγάλη χαρά, γιατί η χορωδία είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου. Άλλωστε, χαίρομαι πολύ κάθε φορά που καλούμαι να τραγουδήσω μαζί με τη Νεανική Χορωδία. Και τα μέλη της Παιδικής Χορωδίας, πάντως, ανταποκρίθηκαν πολύ καλά και δεν υπήρχε πρόβλημα επικοινωνίας. Τα μικρά παιδιά εύκολα ανταποκρίνονται σε θέματα μουσικής.»
Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για την εμπειρία σας με μικρά παιδιά. Είστε, άλλωστε, και δασκάλα μουσικής σε δημοτικά σχολεία της Λέσβου.
«Είμαι ωρομίσθια δασκάλα μουσικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου διδάσκω Θεωρία και συντονισμό της Χορωδίας. Η εμπειρία της διδασκαλίας μού έχει δείξει πως για να ασχοληθεί ένα παιδάκι με τη μουσική και να καταφέρει να επιτύχει πράγματα, ο πρώτος και κύριος παράγοντας είναι να το θέλει το ίδιο το παιδί και όχι να το θέλει μόνο ο γονέας, αφού τότε δε θα καταβάλει και την απαιτούμενη προσπάθεια. Αν αγαπάει, αντίθετα, τη μουσική θα τα καταφέρει σίγουρα, γιατί θα προσπαθήσει.»
Αναλαμβάνοντας τη Φιλαρμονική
Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά που συμμετέχουν στη Φιλαρμονική του δήμου, της οποίας τη διεύθυνση επίσης έχετε αναλάβει;
«Φυσικά. Όπως και στη Χορωδία, τα παιδιά έρχονται στη Φιλαρμονική κατ’ επιλογήν. Τους το λέμε και το ξέρουν από την αρχή ότι είναι όργανα που χρειάζονται προσπάθεια και αν δεν προσπαθήσουν, δε θα τα καταφέρουν. Μέχρι στιγμής, δεν υπήρξε παιδάκι που να έχει έρθει και να μην προσπαθεί και νομίζω πως μέχρι τώρα έχουνε φτάσει όλα σε πολύ καλό επίπεδο. Να προσθέσω, ωστόσο, πως στα σχολεία η μουσική δεν είναι τόσο εξειδικευμένη όπως σε μουσικά σύνολα ή άλλα μαθήματα. Έχει περισσότερο στόχο το να γνωρίσουν τα παιδιά τι είναι μουσική και να έρθουν σε επαφή με την ποιοτική μουσική και όχι μόνο αυτή που επικρατεί στο ραδιόφωνο. Έτσι, η ανταπόκρισή τους είναι τυπική: σε άλλα αρέσει, σε άλλα λιγότερο. Αν και πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών στο σχολείο θέλει να συμμετέχει. Και κανόνας είναι ότι δεν πρέπει να αποκλείεις κανένα παιδάκι.»
Πόσο καιρό έχετε που διευθύνετε τη Φιλαρμονική του δήμου και πώς βρεθήκατε εκεί;
«Έχω αναλάβει τη Φιλαρμονική του δήμου εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, ύστερα από το διάστημα των δύο χρόνων που είχε διακοπεί η λειτουργία της. Πριν δύο χρόνια ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Νάσος Γιακαλής, επιδίωξε την επανεκκίνηση της Χορωδίας και ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε παιδιά και όργανα. Εγώ προτάθηκα από τον κ. Νίκο Τσιριγώτη.»
Ποια είναι η πορεία που έχει σημειώσει η «νέα» μπάντα;
«Έχουμε περίπου 15 παιδιά. Είναι μια εμπειρία αρκετά απαιτητική, γιατί και τα όργανα είναι απαιτητικά και οι ηλικίες των παιδιών που είναι όλα καινούργια και μικρά σε ηλικία, κυρίως δημοτικού και κάποια γυμνασίου, στην πλειοψηφία τους δε γνωρίζουν ούτε τους φθόγγους και έτσι πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή. Γίνεται, πάντως, πολλή δουλειά και αποζητάμε κι άλλη προσέλευση παιδιών. Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν τα Χριστούγεννα, στο πάρκο της Μυτιλήνης, όπου παίξαμε τα κάλαντα. Κατά τη γνώμη μου πήγε καλά και αξίζει να σημειωθεί η φιλότιμη προσπάθεια των παιδιών, που σε ενάμιση χρόνο κατάφεραν να συντονιστούν και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Για το χρονικό διάστημα που δούλεψαν, η εμφάνισή τους ήταν αξιοπρεπής.»
Βλέπετε διαφορά στη συμμετοχή των παιδιών σε σχέση με παλιότερα;
«Πολλές διαφορές. Όταν συμμετείχα εγώ στη Φιλαρμονική, η προσέλευση των παιδιών σε ό,τι αφορούσε θέματα μουσικής ήταν μεγάλη, έφταναν μάλιστα στο σημείο τα τμήματα να μη δέχονται άλλα παιδιά. Τώρα ο αριθμός των παιδιών είναι μικρός. Παρ’ όλο που η συμμετοχή είναι δωρεάν, τα παιδιά έχουν φορτωθεί πολύ με τα μαθήματα και δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στη μουσική, κάτι που απαιτούν σε μεγάλο βαθμό τα όργανα της φιλαρμονικής.»
Προσωπικά βήματα...
Η δική σας ενασχόλησή με τη μουσική πότε ξεκινάει;
«Ξεκίνησα τα πρώτα μου μαθήματα μουσικής όταν ήμουν οκτώ ετών, μαθαίνοντας αρμόνιο και θεωρητικά με τον κ. Νίκο Τσιριγώτη. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και η Παιδική Χορωδία του δήμου Μυτιλήνης και έγινα μέλος της, ενώ στη συνέχεια μπήκα και στη Νεανική Χορωδία και πολύ αργότερα στην Πολυφωνική Χορωδία “Ψάπφα” των μεγάλων, η οποία στην πορεία της απέσπασε πολλές διακρίσεις στα φεστιβάλ που συμμετείχε, ενώ είχε εμφανιστεί και στο Ηρώδειο, μαζί με επαγγελματικές χορωδίες της χώρας. Πήρα, επίσης, τα τρία πτυχία στα θεωρητικά - αρμονία, αντίστιξη και φούγκα, φοιτώντας στο Ωδείο “Νίκος Σκαλκώτας”. Στη Μυτιλήνη έφτασα, επίσης, στο επίπεδο της Μέσης στο πιάνο.»
Έκτοτε αποφασίσατε να ακολουθήσετε και σπουδές Ανώτατης Εκπαίδευσης;
«Ναι, το 1997 πέρασα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Ιόνιου Πανεπιστημίου και φεύγοντας από εκεί βρέθηκα στην Αθήνα, όπου σπούδασα κλασσικό τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο και πήρα το πτυχίο στη φωνητική. Παρακολούθησα, επιπλέον, για δύο χρόνια σεμινάρια διεύθυνσης χορωδίας με τη μέθοδο Kodaly (σ.σ. Zoltán Kodály: μεγάλος Ούγγρος συνθέτης και παιδαγωγός). Στην Αθήνα πήρα και το πτυχίο μου στο πιάνο.»
Συμμετείχατε σε μουσικά σχήματα και κατά τη διάρκεια των σπουδών σας εκτός Λέσβου;
«Όχι, στην Κέρκυρα και στην Αθήνα δε συμμετείχα σε σχήματα, εκτός από τις εκδηλώσεις του Εθνικού Ωδείου, όπου συμμετείχα με το κλασσικό τραγούδι.»
Τις γνώσεις σας αυτές τις αξιοποιήσατε με την επιστροφή σας στο νησί;
«Ναι, ο κ. Γιώργος Παζαΐτης μού έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με τη διδασκαλία της φωνητικής στο Ωδείο “Νίκος Σκαλκώτας”.»
Είχαν προσέλευση τα μαθήματα;
«Δυστυχώς μικρή. Σα νησί δεν έχουμε αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση με την όπερα, είμαστε λίγο πίσω. Όχι ότι δεν υπάρχει κόσμος που του αρέσει και φεύγει από το νησί για να σπουδάσει ή να εργαστεί διδάσκοντας. Στο Ωδείο έρχονταν άτομα που ήθελαν να μάθουν τεχνικές, αλλά δεν ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για κλασσικό τραγούδι κι εγώ δεν μπορούσα να τους προσφέρω άλλο ρεπερτόριο, αφού το κλασσικό τραγούδι ήταν αυτό που είχα σπουδάσει.»
Ποια είναι, ωστόσο, τα μουσικά σας ακούσματα;
«Μπορώ να ακούσω τα πάντα από μουσική, ποιοτική και μη, δεν αποκλείω κανένα είδος. Τα πάντα, κατά τη γνώμη μου, είναι μουσική. Μπορεί να σπούδασα κλασσικό τραγούδι, αλλά στην Ορχήστρα του δήμου μπορεί να παίζουμε και λαϊκό και ρεμπέτικο κ.ά.. Πιο νέα άκουγα πολλή ροκ και ποπ μουσική, ίσως με την ηλεκτρονική μουσική μόνο να έχω μείνει λίγο… πίσω.»
Με την Ορχήστρα του δήμου στη Γαλλία
Πριν λίγες εβδομάδες βρεθήκατε με την Ορχήστρα του δήμου Μυτιλήνης στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής που έγινε στο Μπέλφορτ της Γαλλίας. Τι σήμαινε η συμμετοχή αυτή για εσάς;
«Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στα οποία έχει συμμετάσχει η Ορχήστρα του δήμου. Προσωπικά είχα βρεθεί στο ίδιο Φεστιβάλ και στην προηγούμενη συμμετοχή της Ορχήστρας, πριν από 13 χρόνια. Είδαμε κι ακούσαμε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, αφού μπορούσες να επιλέξεις και να ακούσεις ακριβώς ό,τι ήθελες, κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Κατά τη γνώμη μου, αυτή ήταν η μεγαλύτερη πληρωμή για εμάς τους μουσικούς.»
Πόσα χρόνια συμμετέχετε στην Ορχήστρα του δήμου Μυτιλήνης;
«Είμαι στην Ορχήστρα 17 χρόνια, παίζοντας συνθεσάιζερ και πιάνο και συμμετέχοντας και στα φωνητικά.»
Πόσο σημαντική είναι στη ζωή σας η μουσική;
«Η μουσική είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και μπορώ να πω πως είχα πολύ καλούς καθηγητές και εδώ, και στην Κέρκυρα, και στην Αθήνα. Έχω ασχοληθεί με πολλά όργανα: πέρα από το πιάνο, στο οποίο έχω πάρει πτυχίο, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την κιθάρα, το φλάουτο, το κλαρινέτο, την τρομπέτα, το σαξόφωνο, όργανα αρκετά δύσκολα να παιχτούν, των οποίων την τεχνική άρχισα να μαθαίνω ένα χρόνο πριν μπω στη Φιλαρμονική. Αν αγαπάς ένα πράγμα, αγαπάς όλη την γκάμα του. Η μουσική είναι πράγμα που το αρχίζεις και δεν το αφήνεις, για να μην σε αφήσει κι αυτό.»
Έχετε μια μικρή κόρη. Την έχετε μυήσει στα μουσικά σας ενδιαφέροντα;
«Προσπαθώ, αλλά είναι μικρή ακόμα. Ωστόσο, επειδή το σπίτι μας έχει πολλά όργανα μέσα, η μικρή ασχολείται με πολλά όργανα. Δεν μπορεί, βέβαια, να παίξει ακόμη πιάνο, αφού τα πλήκτρα είναι βαριά, δεν μπορεί να παίξει κιθάρα, αφού της πέφτει μεγάλη, αλλά τραγουδάει και χορεύει πολύ. Εγώ της τραγουδάω και της παίζω μουσική, αλλά μάλλον με σταματάει γιατί θέλει να συνεχίσει αυτή.»
Σκέψεις για το μέλλον…
Υπάρχουν εκδηλώσεις που προγραμματίζετε για το προσεχές διάστημα με τα σχήματα στα οποία συμμετέχετε;
«Μέσα στον Αύγουστο θα γίνει μια εκδήλωση της Ορχήστρας του δήμου, με αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα. Ίσως, μάλιστα, μια εβδομάδα πριν την εκδήλωση να γίνει η ίδια παρουσίαση σε κάποια χωριά. Από εκεί και πέρα, η Φιλαρμονική προετοιμάζεται, αν τα καταφέρουμε, για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να είμαστε έτοιμοι μέχρι τότε.»
Τα προσωπικά σας σχέδια ποια είναι; Θα σας ενδιέφερε να αναλάβετε εξ ολοκλήρου τη διεύθυνση της Παιδικής Χορωδίας του δήμου Μυτιλήνης;
«Θα ήθελα πολύ να αναλάβω τη Χορωδία, αφού έχω σπουδάσει και έχω ασχοληθεί για χρόνια με το τραγούδι και γνωρίζω πώς να δουλεύω με τις φωνές. Ξεκίνησα από τη Χορωδία και το θεωρώ κάτι πολύ φυσιολογικό για μένα. Ήμουν χορωδός, είμαι χορωδός, αν χρειάζεται συμμετέχω κι εγώ στα σχήματα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που θα αποφασίσω εγώ. Αυτό που σίγουρα εύχομαι, είναι να συνεχιστεί η συνεργασία μας με τον κ. Τσιριγώτη.»
Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε σκεφτεί ποτέ να φύγετε από τη Λέσβο και να εργαστείτε αλλού.
«Όχι, δεν θα ήθελα να φύγω από τη Λέσβο. Θέλω να μείνω εδώ και να προσφέρω ό,τι έχω μάθει και μπορώ να προσφέρω. Θυμάμαι όταν έφευγα για σπουδές στην Κέρκυρα, έκλαιγα που άφηνα τη Μυτιλήνη. Μπορεί να υπήρχαν και πράγματα που δε βρήκα εδώ, όπως το κλασσικό τραγούδι, αλλά τον αγαπώ τον τόπο μου και τους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί…»
Κυρία Στεφανοπούλου, σας είδαμε πρόσφατα να διευθύνετε την Παιδική Χορωδία του δήμου Μυτιλήνης, σε γνωστά ελληνικά τραγούδια. Αν δεν κάνω λάθος, ήταν η πρώτη φορά που αναλάβατε τη διεύθυνση του σχήματος.
«Ναι, ήταν η πρώτη φορά και ξεκίνησε ως μια πρωτοβουλία του μαέστρου, Νίκου Τσιριγώτη. Ήταν κάτι το οποίο δέχτηκα κι έκανα με μεγάλη χαρά, γιατί η χορωδία είναι από τις μεγαλύτερες αγάπες μου. Άλλωστε, χαίρομαι πολύ κάθε φορά που καλούμαι να τραγουδήσω μαζί με τη Νεανική Χορωδία. Και τα μέλη της Παιδικής Χορωδίας, πάντως, ανταποκρίθηκαν πολύ καλά και δεν υπήρχε πρόβλημα επικοινωνίας. Τα μικρά παιδιά εύκολα ανταποκρίνονται σε θέματα μουσικής.»
Μιλήστε μας λίγο περισσότερο για την εμπειρία σας με μικρά παιδιά. Είστε, άλλωστε, και δασκάλα μουσικής σε δημοτικά σχολεία της Λέσβου.
«Είμαι ωρομίσθια δασκάλα μουσικής στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, όπου διδάσκω Θεωρία και συντονισμό της Χορωδίας. Η εμπειρία της διδασκαλίας μού έχει δείξει πως για να ασχοληθεί ένα παιδάκι με τη μουσική και να καταφέρει να επιτύχει πράγματα, ο πρώτος και κύριος παράγοντας είναι να το θέλει το ίδιο το παιδί και όχι να το θέλει μόνο ο γονέας, αφού τότε δε θα καταβάλει και την απαιτούμενη προσπάθεια. Αν αγαπάει, αντίθετα, τη μουσική θα τα καταφέρει σίγουρα, γιατί θα προσπαθήσει.»
Αναλαμβάνοντας τη Φιλαρμονική
Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά που συμμετέχουν στη Φιλαρμονική του δήμου, της οποίας τη διεύθυνση επίσης έχετε αναλάβει;
«Φυσικά. Όπως και στη Χορωδία, τα παιδιά έρχονται στη Φιλαρμονική κατ’ επιλογήν. Τους το λέμε και το ξέρουν από την αρχή ότι είναι όργανα που χρειάζονται προσπάθεια και αν δεν προσπαθήσουν, δε θα τα καταφέρουν. Μέχρι στιγμής, δεν υπήρξε παιδάκι που να έχει έρθει και να μην προσπαθεί και νομίζω πως μέχρι τώρα έχουνε φτάσει όλα σε πολύ καλό επίπεδο. Να προσθέσω, ωστόσο, πως στα σχολεία η μουσική δεν είναι τόσο εξειδικευμένη όπως σε μουσικά σύνολα ή άλλα μαθήματα. Έχει περισσότερο στόχο το να γνωρίσουν τα παιδιά τι είναι μουσική και να έρθουν σε επαφή με την ποιοτική μουσική και όχι μόνο αυτή που επικρατεί στο ραδιόφωνο. Έτσι, η ανταπόκρισή τους είναι τυπική: σε άλλα αρέσει, σε άλλα λιγότερο. Αν και πιστεύω πως το μεγαλύτερο ποσοστό παιδιών στο σχολείο θέλει να συμμετέχει. Και κανόνας είναι ότι δεν πρέπει να αποκλείεις κανένα παιδάκι.»
Πόσο καιρό έχετε που διευθύνετε τη Φιλαρμονική του δήμου και πώς βρεθήκατε εκεί;
«Έχω αναλάβει τη Φιλαρμονική του δήμου εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, ύστερα από το διάστημα των δύο χρόνων που είχε διακοπεί η λειτουργία της. Πριν δύο χρόνια ο δήμαρχος Μυτιλήνης, Νάσος Γιακαλής, επιδίωξε την επανεκκίνηση της Χορωδίας και ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουμε παιδιά και όργανα. Εγώ προτάθηκα από τον κ. Νίκο Τσιριγώτη.»
Ποια είναι η πορεία που έχει σημειώσει η «νέα» μπάντα;
«Έχουμε περίπου 15 παιδιά. Είναι μια εμπειρία αρκετά απαιτητική, γιατί και τα όργανα είναι απαιτητικά και οι ηλικίες των παιδιών που είναι όλα καινούργια και μικρά σε ηλικία, κυρίως δημοτικού και κάποια γυμνασίου, στην πλειοψηφία τους δε γνωρίζουν ούτε τους φθόγγους και έτσι πρέπει να ξεκινάμε από την αρχή. Γίνεται, πάντως, πολλή δουλειά και αποζητάμε κι άλλη προσέλευση παιδιών. Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν τα Χριστούγεννα, στο πάρκο της Μυτιλήνης, όπου παίξαμε τα κάλαντα. Κατά τη γνώμη μου πήγε καλά και αξίζει να σημειωθεί η φιλότιμη προσπάθεια των παιδιών, που σε ενάμιση χρόνο κατάφεραν να συντονιστούν και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Για το χρονικό διάστημα που δούλεψαν, η εμφάνισή τους ήταν αξιοπρεπής.»
Βλέπετε διαφορά στη συμμετοχή των παιδιών σε σχέση με παλιότερα;
«Πολλές διαφορές. Όταν συμμετείχα εγώ στη Φιλαρμονική, η προσέλευση των παιδιών σε ό,τι αφορούσε θέματα μουσικής ήταν μεγάλη, έφταναν μάλιστα στο σημείο τα τμήματα να μη δέχονται άλλα παιδιά. Τώρα ο αριθμός των παιδιών είναι μικρός. Παρ’ όλο που η συμμετοχή είναι δωρεάν, τα παιδιά έχουν φορτωθεί πολύ με τα μαθήματα και δεν έχουν χρόνο να αφιερώσουν στη μουσική, κάτι που απαιτούν σε μεγάλο βαθμό τα όργανα της φιλαρμονικής.»
Προσωπικά βήματα...
Η δική σας ενασχόλησή με τη μουσική πότε ξεκινάει;
«Ξεκίνησα τα πρώτα μου μαθήματα μουσικής όταν ήμουν οκτώ ετών, μαθαίνοντας αρμόνιο και θεωρητικά με τον κ. Νίκο Τσιριγώτη. Την ίδια περίοδο ξεκίνησε και η Παιδική Χορωδία του δήμου Μυτιλήνης και έγινα μέλος της, ενώ στη συνέχεια μπήκα και στη Νεανική Χορωδία και πολύ αργότερα στην Πολυφωνική Χορωδία “Ψάπφα” των μεγάλων, η οποία στην πορεία της απέσπασε πολλές διακρίσεις στα φεστιβάλ που συμμετείχε, ενώ είχε εμφανιστεί και στο Ηρώδειο, μαζί με επαγγελματικές χορωδίες της χώρας. Πήρα, επίσης, τα τρία πτυχία στα θεωρητικά - αρμονία, αντίστιξη και φούγκα, φοιτώντας στο Ωδείο “Νίκος Σκαλκώτας”. Στη Μυτιλήνη έφτασα, επίσης, στο επίπεδο της Μέσης στο πιάνο.»
Έκτοτε αποφασίσατε να ακολουθήσετε και σπουδές Ανώτατης Εκπαίδευσης;
«Ναι, το 1997 πέρασα στο Τμήμα Μουσικολογίας του Ιόνιου Πανεπιστημίου και φεύγοντας από εκεί βρέθηκα στην Αθήνα, όπου σπούδασα κλασσικό τραγούδι στο Εθνικό Ωδείο και πήρα το πτυχίο στη φωνητική. Παρακολούθησα, επιπλέον, για δύο χρόνια σεμινάρια διεύθυνσης χορωδίας με τη μέθοδο Kodaly (σ.σ. Zoltán Kodály: μεγάλος Ούγγρος συνθέτης και παιδαγωγός). Στην Αθήνα πήρα και το πτυχίο μου στο πιάνο.»
Συμμετείχατε σε μουσικά σχήματα και κατά τη διάρκεια των σπουδών σας εκτός Λέσβου;
«Όχι, στην Κέρκυρα και στην Αθήνα δε συμμετείχα σε σχήματα, εκτός από τις εκδηλώσεις του Εθνικού Ωδείου, όπου συμμετείχα με το κλασσικό τραγούδι.»
Τις γνώσεις σας αυτές τις αξιοποιήσατε με την επιστροφή σας στο νησί;
«Ναι, ο κ. Γιώργος Παζαΐτης μού έδωσε την ευκαιρία να ασχοληθώ με τη διδασκαλία της φωνητικής στο Ωδείο “Νίκος Σκαλκώτας”.»
Είχαν προσέλευση τα μαθήματα;
«Δυστυχώς μικρή. Σα νησί δεν έχουμε αναπτύξει ιδιαίτερη σχέση με την όπερα, είμαστε λίγο πίσω. Όχι ότι δεν υπάρχει κόσμος που του αρέσει και φεύγει από το νησί για να σπουδάσει ή να εργαστεί διδάσκοντας. Στο Ωδείο έρχονταν άτομα που ήθελαν να μάθουν τεχνικές, αλλά δεν ενδιαφέρονταν αποκλειστικά για κλασσικό τραγούδι κι εγώ δεν μπορούσα να τους προσφέρω άλλο ρεπερτόριο, αφού το κλασσικό τραγούδι ήταν αυτό που είχα σπουδάσει.»
Ποια είναι, ωστόσο, τα μουσικά σας ακούσματα;
«Μπορώ να ακούσω τα πάντα από μουσική, ποιοτική και μη, δεν αποκλείω κανένα είδος. Τα πάντα, κατά τη γνώμη μου, είναι μουσική. Μπορεί να σπούδασα κλασσικό τραγούδι, αλλά στην Ορχήστρα του δήμου μπορεί να παίζουμε και λαϊκό και ρεμπέτικο κ.ά.. Πιο νέα άκουγα πολλή ροκ και ποπ μουσική, ίσως με την ηλεκτρονική μουσική μόνο να έχω μείνει λίγο… πίσω.»
Με την Ορχήστρα του δήμου στη Γαλλία
Πριν λίγες εβδομάδες βρεθήκατε με την Ορχήστρα του δήμου Μυτιλήνης στο 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Μουσικής που έγινε στο Μπέλφορτ της Γαλλίας. Τι σήμαινε η συμμετοχή αυτή για εσάς;
«Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ στα οποία έχει συμμετάσχει η Ορχήστρα του δήμου. Προσωπικά είχα βρεθεί στο ίδιο Φεστιβάλ και στην προηγούμενη συμμετοχή της Ορχήστρας, πριν από 13 χρόνια. Είδαμε κι ακούσαμε πολλά και διαφορετικά είδη μουσικής, αφού μπορούσες να επιλέξεις και να ακούσεις ακριβώς ό,τι ήθελες, κάθε μέρα, από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Κατά τη γνώμη μου, αυτή ήταν η μεγαλύτερη πληρωμή για εμάς τους μουσικούς.»
Πόσα χρόνια συμμετέχετε στην Ορχήστρα του δήμου Μυτιλήνης;
«Είμαι στην Ορχήστρα 17 χρόνια, παίζοντας συνθεσάιζερ και πιάνο και συμμετέχοντας και στα φωνητικά.»
Πόσο σημαντική είναι στη ζωή σας η μουσική;
«Η μουσική είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και μπορώ να πω πως είχα πολύ καλούς καθηγητές και εδώ, και στην Κέρκυρα, και στην Αθήνα. Έχω ασχοληθεί με πολλά όργανα: πέρα από το πιάνο, στο οποίο έχω πάρει πτυχίο, ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την κιθάρα, το φλάουτο, το κλαρινέτο, την τρομπέτα, το σαξόφωνο, όργανα αρκετά δύσκολα να παιχτούν, των οποίων την τεχνική άρχισα να μαθαίνω ένα χρόνο πριν μπω στη Φιλαρμονική. Αν αγαπάς ένα πράγμα, αγαπάς όλη την γκάμα του. Η μουσική είναι πράγμα που το αρχίζεις και δεν το αφήνεις, για να μην σε αφήσει κι αυτό.»
Έχετε μια μικρή κόρη. Την έχετε μυήσει στα μουσικά σας ενδιαφέροντα;
«Προσπαθώ, αλλά είναι μικρή ακόμα. Ωστόσο, επειδή το σπίτι μας έχει πολλά όργανα μέσα, η μικρή ασχολείται με πολλά όργανα. Δεν μπορεί, βέβαια, να παίξει ακόμη πιάνο, αφού τα πλήκτρα είναι βαριά, δεν μπορεί να παίξει κιθάρα, αφού της πέφτει μεγάλη, αλλά τραγουδάει και χορεύει πολύ. Εγώ της τραγουδάω και της παίζω μουσική, αλλά μάλλον με σταματάει γιατί θέλει να συνεχίσει αυτή.»
Σκέψεις για το μέλλον…
Υπάρχουν εκδηλώσεις που προγραμματίζετε για το προσεχές διάστημα με τα σχήματα στα οποία συμμετέχετε;
«Μέσα στον Αύγουστο θα γίνει μια εκδήλωση της Ορχήστρας του δήμου, με αφιέρωμα στον Απόστολο Καλδάρα. Ίσως, μάλιστα, μια εβδομάδα πριν την εκδήλωση να γίνει η ίδια παρουσίαση σε κάποια χωριά. Από εκεί και πέρα, η Φιλαρμονική προετοιμάζεται, αν τα καταφέρουμε, για την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να είμαστε έτοιμοι μέχρι τότε.»
Τα προσωπικά σας σχέδια ποια είναι; Θα σας ενδιέφερε να αναλάβετε εξ ολοκλήρου τη διεύθυνση της Παιδικής Χορωδίας του δήμου Μυτιλήνης;
«Θα ήθελα πολύ να αναλάβω τη Χορωδία, αφού έχω σπουδάσει και έχω ασχοληθεί για χρόνια με το τραγούδι και γνωρίζω πώς να δουλεύω με τις φωνές. Ξεκίνησα από τη Χορωδία και το θεωρώ κάτι πολύ φυσιολογικό για μένα. Ήμουν χορωδός, είμαι χορωδός, αν χρειάζεται συμμετέχω κι εγώ στα σχήματα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κάτι που θα αποφασίσω εγώ. Αυτό που σίγουρα εύχομαι, είναι να συνεχιστεί η συνεργασία μας με τον κ. Τσιριγώτη.»
Πριν κλείσουμε, θα ήθελα να μου πείτε αν έχετε σκεφτεί ποτέ να φύγετε από τη Λέσβο και να εργαστείτε αλλού.
«Όχι, δεν θα ήθελα να φύγω από τη Λέσβο. Θέλω να μείνω εδώ και να προσφέρω ό,τι έχω μάθει και μπορώ να προσφέρω. Θυμάμαι όταν έφευγα για σπουδές στην Κέρκυρα, έκλαιγα που άφηνα τη Μυτιλήνη. Μπορεί να υπήρχαν και πράγματα που δε βρήκα εδώ, όπως το κλασσικό τραγούδι, αλλά τον αγαπώ τον τόπο μου και τους ανθρώπους που έχω συνεργαστεί…»