![Μανωλακέλλης: «Στην επιστημονική κοινότητα δεν χωράν κομματικές ταυτότητες» [Vid]](https://www.emprosnet.gr/modules/mod_news_pro_gk5/cache/k2.items.cache.1794a91a38916087d7d767a38f619a40_XSnsp-224_links.jpg)
Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Γρηγόρης Ιωαννίδης (επιμέλεια)
Πρακτικά ημερίδας
Eκδόσεις Ergo
Αθήνα 2009, σελ. 195
Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποίησε τον Οκτώβριο του 2009 ημερίδα αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Δ.Ν. Βερναρδάκη, τιμώντας τη μνήμη ενός σημαντικού παλαιού του μέλους, μια και ο Βερναρδάκης διετέλεσε καθηγητής Γενικής Ιστορίας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις περιόδους 1861 - 1869 και 1882 - 1883. Όπως σημειώνει στο χαιρετισμό του ο καθηγητής κ. Ιωάννης Καράκωστας, αντιπρύτανης: «Με την οργάνωση της Ημερίδας για το Δημήτριο Βερναρδάκη το Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμάει την προσφορά ενός παρεξηγημένου και σχετικά λησμονημένου σήμερα ανθρώπου των ελληνικών γραμμάτων. Ο Βερναρδάκης ήταν ένας επιστήμονας και παιδαγωγός, αλλά πάνω από όλα ήταν ένας δραματικός ποιητής, που με τα έργα του ζωντάνεψε την πάλη ανάμεσα στα νέα ρεύματα και απέδωσε την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, με όργανο τη δημιουργία εθνικής δραματουργίας. Η παρουσία του στα ελληνικά γράμματα αποτελεί ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά και γνήσια παραδείγματα της λεγόμενης “παλαιάς σχολής”, η οποία μοιραία παραμερίσθηκε στα επόμενα χρόνια.»
Στις σελίδες του τόμου με τα πρακτικά που επιμελήθηκε ο Γρηγόρης Ιωαννίδης, δημοσιεύονται οι παρακάτω εισηγήσεις: Παναγιώτης Βερναρδάκης: «Εισαγωγή στον βίο και τα έργα του Δημητρίου Ν. Βερναρδάκη», Βάλτερ Πούχνερ: «Η Φαύστα του Δημητρίου Βερναρδάκη: Το κύκνειο άσμα του Αθηναϊκού Ρομαντισμού», Χαρά Μπακονικόλα: «Η Μερόπη του Βολταίρου και του Δημητρίου Βερναρδάκη», Άννα Ταμπάκη: «Η θεωρία περί ρομαντικού δράματος και η Μαρία Δοξαπατρή», Κυριακή Πετράκου: «Έρωτας και εθνική προδοσία σε δύο έργα του Βερναρδάκη: Μαρία Δοξαπατρή και Ευφροσύνη», Ιωσήφ Βιβιλάκης: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης ως συγγραφέας θρησκευτικών σχολικών βιβλίων», Άννα Καρακατσούλη: «Η ιστορική διδασκαλία του Δημητρίου Βερναρδάκη», Μαρία Τόμπρου: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης και η Μπαλλάντα», Αλεξία Αλτούβα: «Η συμβολή του Δημητρίου Βερναρδάκη στην ανάδειξη των πρωταγωνιστριών του 19ου αιώνα», Βαρβάρα Γεωργοπούλου: «Η πρόσληψη του Δημητρίου Βερναρδάκη στην μεσοπολεμική περίοδο», Μηνάς Ι. Αλεξιάδης: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης και τα “Περί Μουσικής”», Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Μια πρώιμη ερμηνεία της Αριστοτελικής καθάρσεως», Σπύρος Α. Ευαγγελάτος: «Πρέπει να μεταγλωττίζονται τα έργα του Δημητρίου Βερναρδάκη;», Έλενα Καμηλάρη: «Η τραγωδία Κυψελίδαι και το γερμανικό πρότυπό της».
Πρακτικά ημερίδας
Eκδόσεις Ergo
Αθήνα 2009, σελ. 195
Το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών πραγματοποίησε τον Οκτώβριο του 2009 ημερίδα αφιερωμένη στη ζωή και το έργο του Δ.Ν. Βερναρδάκη, τιμώντας τη μνήμη ενός σημαντικού παλαιού του μέλους, μια και ο Βερναρδάκης διετέλεσε καθηγητής Γενικής Ιστορίας και Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τις περιόδους 1861 - 1869 και 1882 - 1883. Όπως σημειώνει στο χαιρετισμό του ο καθηγητής κ. Ιωάννης Καράκωστας, αντιπρύτανης: «Με την οργάνωση της Ημερίδας για το Δημήτριο Βερναρδάκη το Πανεπιστήμιο Αθηνών τιμάει την προσφορά ενός παρεξηγημένου και σχετικά λησμονημένου σήμερα ανθρώπου των ελληνικών γραμμάτων. Ο Βερναρδάκης ήταν ένας επιστήμονας και παιδαγωγός, αλλά πάνω από όλα ήταν ένας δραματικός ποιητής, που με τα έργα του ζωντάνεψε την πάλη ανάμεσα στα νέα ρεύματα και απέδωσε την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού της εθνικής ταυτότητας, με όργανο τη δημιουργία εθνικής δραματουργίας. Η παρουσία του στα ελληνικά γράμματα αποτελεί ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά και γνήσια παραδείγματα της λεγόμενης “παλαιάς σχολής”, η οποία μοιραία παραμερίσθηκε στα επόμενα χρόνια.»
Στις σελίδες του τόμου με τα πρακτικά που επιμελήθηκε ο Γρηγόρης Ιωαννίδης, δημοσιεύονται οι παρακάτω εισηγήσεις: Παναγιώτης Βερναρδάκης: «Εισαγωγή στον βίο και τα έργα του Δημητρίου Ν. Βερναρδάκη», Βάλτερ Πούχνερ: «Η Φαύστα του Δημητρίου Βερναρδάκη: Το κύκνειο άσμα του Αθηναϊκού Ρομαντισμού», Χαρά Μπακονικόλα: «Η Μερόπη του Βολταίρου και του Δημητρίου Βερναρδάκη», Άννα Ταμπάκη: «Η θεωρία περί ρομαντικού δράματος και η Μαρία Δοξαπατρή», Κυριακή Πετράκου: «Έρωτας και εθνική προδοσία σε δύο έργα του Βερναρδάκη: Μαρία Δοξαπατρή και Ευφροσύνη», Ιωσήφ Βιβιλάκης: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης ως συγγραφέας θρησκευτικών σχολικών βιβλίων», Άννα Καρακατσούλη: «Η ιστορική διδασκαλία του Δημητρίου Βερναρδάκη», Μαρία Τόμπρου: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης και η Μπαλλάντα», Αλεξία Αλτούβα: «Η συμβολή του Δημητρίου Βερναρδάκη στην ανάδειξη των πρωταγωνιστριών του 19ου αιώνα», Βαρβάρα Γεωργοπούλου: «Η πρόσληψη του Δημητρίου Βερναρδάκη στην μεσοπολεμική περίοδο», Μηνάς Ι. Αλεξιάδης: «Ο Δημήτριος Βερναρδάκης και τα “Περί Μουσικής”», Κώστας Γεωργουσόπουλος: «Μια πρώιμη ερμηνεία της Αριστοτελικής καθάρσεως», Σπύρος Α. Ευαγγελάτος: «Πρέπει να μεταγλωττίζονται τα έργα του Δημητρίου Βερναρδάκη;», Έλενα Καμηλάρη: «Η τραγωδία Κυψελίδαι και το γερμανικό πρότυπό της».