Εμπρός Εβδομαδίαια Εφημερίδα Νομού Λέσβου - Γυμνασιάρχου Ολυμπίου 4 - Mυτιλήνη - 81100
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Απαγορεύεται η αναπαραγωγή με οποιονδήποτε τρόπο.
Μαζί μας σήμερα, η Βέρα Οικονόμου, μία από τους ιδρυτές και ιδρύτριες της ομάδας «TangoLesvos». Η ίδια, μαζί με το «έτερον ημίσύ» της στο χορό, Παναγιώτη Παπαδέλλη, έχουν εκπροσωπήσει τη Μυτιλήνη σε μια σειρά από φεστιβάλ τάνγκο άλλων χωρών, ειδικά φέτος στη γειτονική Τουρκία. Σήμερα, η Βέρα μιλάει στο «Ε» για τα πρώτα της βήματα στο χώρο του παλιού αργεντίνικου χορού, τη σχέση που αναπτύσσει ένα χορευτικό ζευγάρι και τη φιλοσοφία της ομάδας της, τονίζοντας την ευεργετική επίδραση που έχει ο αισθησιακός αυτός χορός σε κάθε πτυχή της ζωής όσων τον δοκιμάζουν.
Βέρα, με μια ματιά στη σελίδα σου στο Facebook βλέπει κανείς κυρίως φωτογραφίες από το τάνγκο. Από αυτό να συμπεράνω ότι ο χορός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου;
«Για να πω την αλήθεια, το Facebook το έχω αποκλειστικά για το τάνγκο, αλλιώς δε θα το είχα καθόλου. Είναι ένα μέσο που χρησιμοποιείται ευρέως για την προώθηση της δουλειάς κάποιου και για συνεργασίες. Και ναι, το τάνγκο είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Εκ των πραγμάτων, αφού καταλαμβάνει αρκετό χρόνο της καθημερινότητάς μου, μέσα από τα μαθήματα, τις εκδηλώσεις της ομάδας, τις παρουσιάσεις και τα φεστιβάλ.»
Επιλέγοντας έναν ιδιαίτερο χορό
Πότε άρχισες να ασχολείσαι με το αργεντίνικο τάνγκο;
«Συστηματικά, άρχισα να χορεύω τάνγκο το 2003. Ήμασταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων, μια παρέα ουσιαστικά πέντε ατόμων και ξεκινήσαμε αρχικά να πειραματιζόμαστε μεταξύ μας και να βγαίνουμε σιγά-σιγά προς τα έξω, ψάχνοντας τι γίνεται και σε άλλες περιοχές και φεστιβάλ. Σταθμός για μένα ήταν και η παραμονή στην Ολλανδία για ένα διάστημα το 2005. Εκεί το τάνγκο είναι πολύ προωθημένο και λειτουργεί μια από τις πιο παλιές σχολές στην Ευρώπη, με χορευτές από όλο τον κόσμο. Για το λόγο αυτό το έζησα κι εγώ πιο έντονα και γύρισα με πολλές ιδέες και εμπειρίες, ώστε να συμβάλω ακόμη περισσότερο μαζί και με τους υπόλοιπους, που ήταν εδώ και το συνέχιζαν.»
Τι σε γοήτευσε στο συγκεκριμένο είδος χορού;
«Νομίζω πως αρχικά δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο και τι θα συναντούσα. Όπως και άλλοι, είχα την περιέργεια να δω τι θα κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι το τάνγκο είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και δημιουργικό σε σχέση με άλλους χορούς, στους οποίους μαθαίνεις πολύ συγκεκριμένα πράγματα και δεν εξαρτάται από εσένα πώς θα τα ερμηνεύσεις και θα τα αλλάξεις, όπως ισχύει για παράδειγμα με τους παραδοσιακούς χορούς. Στο τάνγκο έχεις τη δυνατότητα, όταν εκπαιδευτείς και έχεις πια τα δικά σου εργαλεία, να συνθέσεις ένα τελείως δικό σου έργο. Δεν πρόκειται ακριβώς για χορογραφία, αλλά για αυτοσχεδιασμό. Παράγεις την ώρα που χορεύεις. Αυτό δίνει άπειρες δυνατότητες σε κάθε ζευγάρι να παράγει κάτι διαφορετικό ανάλογα με το πώς ερμηνεύει ο καθένας τη μουσική και πώς συνθέτει το βηματολόγιο.»
«Κοινά» βήματα
Με τον Παναγιώτη τον Παπαδέλλη πόσα χρόνια είστε «ζευγάρι» χορευτικό;
«Με τον Παναγιώτη γίναμε χορευτικό ζευγάρι όταν γύρισα εγώ από την Ολλανδία, το 2005 - 2006. Από εκεί και πέρα, τα περισσότερα βήματα που έχουμε κάνει αφορούν και τους δύο. Στην εκπαίδευσή μας ταξιδέψαμε πολύ και ως ζευγάρι, σε διάφορες χώρες και πόλεις: Αργεντινή, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Βασιλεία, Κωνσταντινούπολη κ.α..»
Πώς είναι η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ δύο χορευτών τάνγκο, που ο χορός τούς «δένει» τόσο στην καθημερινότητά τους; Τι σας έφερε εσάς τους δύο πιο κοντά;
«Το τάνγκο έχει έντονο το στοιχείο της επικοινωνίας. Στη ζωή δεν επικοινωνείς και δεν ταιριάζεις το ίδιο με όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι μεταξύ τους βρίσκουν κάτι πιο οικείο και δεμένο, όπως γίνεται στη φιλία ή σε οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη σχέση. Το ίδιο ισχύει και για το τάνγκο, δεν έχει διαφορά. Ήταν η χημεία και το δέσιμο που μας έφεραν πιο κοντά χορευτικά με τον Παναγιώτη. Κάνει ο καθένας τα δικά του πράγματα, αλλά στις παρουσιάσεις και στα φεστιβάλ είμαστε ζευγάρι. Εκ των πραγμάτων, λόγω του ότι πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον άλλο, η συνεργασία μας αυτή μάς έχει φέρει ακόμη πιο κοντά, κάτι που ισχύει για όλη την ομάδα του “ΤangoLesvos”. Όπως γίνεται και με ένα μουσικό σχήμα, για παράδειγμα, που όταν δουλεύει για καιρό μαζί δένεται και έρχεται πιο κοντά. Περάσαμε και πιο κρίσιμες φάσεις, και φάσεις έντασης, μας ενώνει όμως η αγάπη για το ίδιο πράγμα.»
Για το «TangoLesvos»
Μίλησέ μας λίγο για το «TangoLesvos». Ποια είναι η φιλοσοφία της ομάδας;
«Το “TangoLesvos” ιδρύθηκε το 2005 από όσους ασχολούμασταν στην αρχή με το συγκεκριμένο χορό. Η φιλοσοφία ήταν ουσιαστικά το να αναπτύξουμε έναν τρόπο επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους και ταυτόχρονα εσωτερικής έκφρασης. Το ζητούμενο ήταν να μπορείς αφενός να εκφραστείς και να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος, αφετέρου να επικοινωνήσεις με τον κόσμο μέσω του χορού, ακόμη και με κόσμο που δε γνωρίζεις. Αυτό είναι πολύ έντονο στις μιλόνγκες μας και στα φεστιβάλ που πηγαίνουμε, όπου συναντάμε κόσμο που δεν τον γνωρίζουμε καν και ανακαλύπτουμε πως υπάρχει, μέσω του τάνγκο, μια γλώσσα κοινή.»
Στα χρόνια της λειτουργίας της, η ομάδα έχει καταφέρει να αποκτήσει πολλά σταθερά και δεμένα μεταξύ τους μέλη. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτό; Τι τραβάει τον κόσμο της Μυτιλήνης στο συγκεκριμένο χορό;
«Αφενός νομίζω η μαγεία του ίδιου του χορού, αφού μάλλον… ανακάλυψαν αυτό που ανακαλύψαμε κι εμείς και “κολλήσανε”. Επιπλέον, υπάρχει ωραίο κλίμα και ζεστασιά στην ομάδα, λόγω και του ότι η Μυτιλήνη είναι μικρή ως κοινωνία και υπάρχει η αίσθηση ότι κάνουμε κάτι όλοι μαζί, στοιχείο που δεν το βλέπω τόσο έντονο σε άλλες πόλεις. Έχουμε γίνει σα μια μεγάλη παρέα και φέτος ειδικά έχουμε μεγάλη συμμετοχή και στις μιλόνγκες από τους αρχάριους που έχουν μπει δυναμικά.»
Φέτος χορέψατε πολύ με Τούρκους ταγκέρος. Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας, εντός και εκτός νησιού, ποια ήταν για σένα η πιο σημαντική;
«Θα έλεγα αυτή της Άγκυρας, λόγω της σχέσης που αναπτύξαμε με τη διοργανώτρια του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης, Φίγκεν Μόραν. Μας έδειξε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη σ’ αυτό που κάνουμε. Απ’ ό,τι λέει και η ίδια, είδε σε εμάς κάτι ιδιαίτερο και γενικά προσπαθεί να προωθήσει τη δουλειά μας και εμάς σε διάφορες συνεργασίες και επαφές που έχει η ίδια, με έναν τρόπο πολύ σπάνιο.»
Η επίδραση του τάνγκο
Για το ίδιο το τάνγκο δεν είπαμε, όμως. Υπάρχουν διαφορετικά ρεύματα; Ποιο ακολουθείτε εσείς;
«Το τάνγκο εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από το πολύ παραδοσιακό, που είχε πολύ λιτό βηματολόγιο και συγκεκριμένη κίνηση, έχει εξελιχθεί μέσα στο χρόνο σε διάφορα στυλ. Υπάρχει, για παράδειγμα, το τάνγκο που χορεύεται στο de salon, με αρκετά παραδοσιακά στοιχεία και εμπλουτισμό της κίνησης, ή το tango nouevo, το νέο τάνγκο, όπου μπορείς να δεις να σπάνε τελείως τα παραδοσιακά στοιχεία τού τάνγκο και να εισάγεται μια πολύ μεγάλη γκάμα κινήσεων, μια μεταβαλλόμενη αγκαλιά, ανεξάρτητα από το αν η μουσική θα είναι ηλεκτρονική ή όχι. Αυτό που διαφέρει σε κάθε περίπτωση, είναι η κίνηση. Πλέον, μπορούμε να δούμε το τάνγκο να συνδυάζεται και με άλλους χορούς. Εμείς χρησιμοποιούμε στοιχεία και από τα δύο είδη, ανάλογα με το τι θέλουμε να κάνουμε ή τη διάθεσή μας. Δε θεωρώ ότι πρέπει αυστηρά να είσαι ταγμένος στο ένα ή στο άλλο. Για μένα το τάνγκο είναι ένα και σίγουρα επηρεάζεται και εξελίσσεται ανάλογα με την κουλτούρα της κάθε περιοχής, αφού είναι χορός που έχει μια δυναμική.»
Τι είναι αυτό που προσπαθείς να μεταδώσεις κυρίως σε όσους έρχονται να μάθουν τάνγκο;
«Προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν ότι το βηματολόγιο ή αυτό που μαθαίνουμε θα πρέπει να είναι ένα μέσο για την ένωση με τον άλλο, μέσο για την επικοινωνία, την έκφραση και το σεβασμό ανάμεσα στο ζευγάρι και μεταξύ των ζευγαριών.»
Τι επίδραση έχει στο σώμα ο συγκεκριμένος χορός; Η φιλοσοφία του και η κίνησή του είναι κάτι που βλέπεις να σε έχει επηρεάσει στην υπόλοιπη ζωή σου;
«Ναι, με έχει επηρεάσει πολύ. Γνωρίζεις το σώμα σου καλύτερα. Όπως ισχύει και για άλλους χορούς, βελτιώνεται πολύ η στάση του και η φυσική σου κατάσταση. Αρχίζεις να χρησιμοποιείς κομμάτια του σώματος διακριτά, που λειτουργούν με τρόπο που δε συνέβαινε παλιότερα. Πέρα από το σώμα, επηρεάζει και το πώς σκέφτεσαι και συμπεριφέρεσαι: μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου, βγαίνουν στοιχεία της προσωπικότητας πολύ έντονα και είναι ένας τρόπος να τα δουλέψεις. Το βλέπουμε και σε όσους έρχονται, ήδη από τον πρώτο χρόνο. Σα να ωριμάζεις και να δουλεύεις και τον εαυτό σου μέσω του χορού.»
Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχεις ακούσει γι’ αυτό που κάνεις;
«Το πιο ωραίο που έχω ακούσει και με έχει συγκινήσει, είναι από μαθητές που μας λένε “σας ευχαριστώ πάρα πολύ, γιατί μου αλλάξατε τη ζωή”. Το ακούμε ακόμη και από ανθρώπους που δεν είναι εδώ τώρα, που έχουν περάσει και έχουν φύγει από το νησί και είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο.»
Βέρα, με μια ματιά στη σελίδα σου στο Facebook βλέπει κανείς κυρίως φωτογραφίες από το τάνγκο. Από αυτό να συμπεράνω ότι ο χορός είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής σου;
«Για να πω την αλήθεια, το Facebook το έχω αποκλειστικά για το τάνγκο, αλλιώς δε θα το είχα καθόλου. Είναι ένα μέσο που χρησιμοποιείται ευρέως για την προώθηση της δουλειάς κάποιου και για συνεργασίες. Και ναι, το τάνγκο είναι ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Εκ των πραγμάτων, αφού καταλαμβάνει αρκετό χρόνο της καθημερινότητάς μου, μέσα από τα μαθήματα, τις εκδηλώσεις της ομάδας, τις παρουσιάσεις και τα φεστιβάλ.»
Επιλέγοντας έναν ιδιαίτερο χορό
Πότε άρχισες να ασχολείσαι με το αργεντίνικο τάνγκο;
«Συστηματικά, άρχισα να χορεύω τάνγκο το 2003. Ήμασταν μια μικρή ομάδα ανθρώπων, μια παρέα ουσιαστικά πέντε ατόμων και ξεκινήσαμε αρχικά να πειραματιζόμαστε μεταξύ μας και να βγαίνουμε σιγά-σιγά προς τα έξω, ψάχνοντας τι γίνεται και σε άλλες περιοχές και φεστιβάλ. Σταθμός για μένα ήταν και η παραμονή στην Ολλανδία για ένα διάστημα το 2005. Εκεί το τάνγκο είναι πολύ προωθημένο και λειτουργεί μια από τις πιο παλιές σχολές στην Ευρώπη, με χορευτές από όλο τον κόσμο. Για το λόγο αυτό το έζησα κι εγώ πιο έντονα και γύρισα με πολλές ιδέες και εμπειρίες, ώστε να συμβάλω ακόμη περισσότερο μαζί και με τους υπόλοιπους, που ήταν εδώ και το συνέχιζαν.»
Τι σε γοήτευσε στο συγκεκριμένο είδος χορού;
«Νομίζω πως αρχικά δεν είχα ιδέα περί τίνος επρόκειτο και τι θα συναντούσα. Όπως και άλλοι, είχα την περιέργεια να δω τι θα κάνω στον ελεύθερό μου χρόνο. Στη συνέχεια, κατάλαβα ότι το τάνγκο είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο και δημιουργικό σε σχέση με άλλους χορούς, στους οποίους μαθαίνεις πολύ συγκεκριμένα πράγματα και δεν εξαρτάται από εσένα πώς θα τα ερμηνεύσεις και θα τα αλλάξεις, όπως ισχύει για παράδειγμα με τους παραδοσιακούς χορούς. Στο τάνγκο έχεις τη δυνατότητα, όταν εκπαιδευτείς και έχεις πια τα δικά σου εργαλεία, να συνθέσεις ένα τελείως δικό σου έργο. Δεν πρόκειται ακριβώς για χορογραφία, αλλά για αυτοσχεδιασμό. Παράγεις την ώρα που χορεύεις. Αυτό δίνει άπειρες δυνατότητες σε κάθε ζευγάρι να παράγει κάτι διαφορετικό ανάλογα με το πώς ερμηνεύει ο καθένας τη μουσική και πώς συνθέτει το βηματολόγιο.»
«Κοινά» βήματα
Με τον Παναγιώτη τον Παπαδέλλη πόσα χρόνια είστε «ζευγάρι» χορευτικό;
«Με τον Παναγιώτη γίναμε χορευτικό ζευγάρι όταν γύρισα εγώ από την Ολλανδία, το 2005 - 2006. Από εκεί και πέρα, τα περισσότερα βήματα που έχουμε κάνει αφορούν και τους δύο. Στην εκπαίδευσή μας ταξιδέψαμε πολύ και ως ζευγάρι, σε διάφορες χώρες και πόλεις: Αργεντινή, Βερολίνο, Άμστερνταμ, Βασιλεία, Κωνσταντινούπολη κ.α..»
Πώς είναι η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ δύο χορευτών τάνγκο, που ο χορός τούς «δένει» τόσο στην καθημερινότητά τους; Τι σας έφερε εσάς τους δύο πιο κοντά;
«Το τάνγκο έχει έντονο το στοιχείο της επικοινωνίας. Στη ζωή δεν επικοινωνείς και δεν ταιριάζεις το ίδιο με όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι μεταξύ τους βρίσκουν κάτι πιο οικείο και δεμένο, όπως γίνεται στη φιλία ή σε οποιαδήποτε άλλη ανθρώπινη σχέση. Το ίδιο ισχύει και για το τάνγκο, δεν έχει διαφορά. Ήταν η χημεία και το δέσιμο που μας έφεραν πιο κοντά χορευτικά με τον Παναγιώτη. Κάνει ο καθένας τα δικά του πράγματα, αλλά στις παρουσιάσεις και στα φεστιβάλ είμαστε ζευγάρι. Εκ των πραγμάτων, λόγω του ότι πρέπει να δουλέψεις πολύ με τον άλλο, η συνεργασία μας αυτή μάς έχει φέρει ακόμη πιο κοντά, κάτι που ισχύει για όλη την ομάδα του “ΤangoLesvos”. Όπως γίνεται και με ένα μουσικό σχήμα, για παράδειγμα, που όταν δουλεύει για καιρό μαζί δένεται και έρχεται πιο κοντά. Περάσαμε και πιο κρίσιμες φάσεις, και φάσεις έντασης, μας ενώνει όμως η αγάπη για το ίδιο πράγμα.»
Για το «TangoLesvos»
Μίλησέ μας λίγο για το «TangoLesvos». Ποια είναι η φιλοσοφία της ομάδας;
«Το “TangoLesvos” ιδρύθηκε το 2005 από όσους ασχολούμασταν στην αρχή με το συγκεκριμένο χορό. Η φιλοσοφία ήταν ουσιαστικά το να αναπτύξουμε έναν τρόπο επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους και ταυτόχρονα εσωτερικής έκφρασης. Το ζητούμενο ήταν να μπορείς αφενός να εκφραστείς και να δημιουργήσεις εσύ ο ίδιος, αφετέρου να επικοινωνήσεις με τον κόσμο μέσω του χορού, ακόμη και με κόσμο που δε γνωρίζεις. Αυτό είναι πολύ έντονο στις μιλόνγκες μας και στα φεστιβάλ που πηγαίνουμε, όπου συναντάμε κόσμο που δεν τον γνωρίζουμε καν και ανακαλύπτουμε πως υπάρχει, μέσω του τάνγκο, μια γλώσσα κοινή.»
Στα χρόνια της λειτουργίας της, η ομάδα έχει καταφέρει να αποκτήσει πολλά σταθερά και δεμένα μεταξύ τους μέλη. Πού νομίζεις ότι οφείλεται αυτό; Τι τραβάει τον κόσμο της Μυτιλήνης στο συγκεκριμένο χορό;
«Αφενός νομίζω η μαγεία του ίδιου του χορού, αφού μάλλον… ανακάλυψαν αυτό που ανακαλύψαμε κι εμείς και “κολλήσανε”. Επιπλέον, υπάρχει ωραίο κλίμα και ζεστασιά στην ομάδα, λόγω και του ότι η Μυτιλήνη είναι μικρή ως κοινωνία και υπάρχει η αίσθηση ότι κάνουμε κάτι όλοι μαζί, στοιχείο που δεν το βλέπω τόσο έντονο σε άλλες πόλεις. Έχουμε γίνει σα μια μεγάλη παρέα και φέτος ειδικά έχουμε μεγάλη συμμετοχή και στις μιλόνγκες από τους αρχάριους που έχουν μπει δυναμικά.»
Φέτος χορέψατε πολύ με Τούρκους ταγκέρος. Από τις μέχρι τώρα συνεργασίες σας, εντός και εκτός νησιού, ποια ήταν για σένα η πιο σημαντική;
«Θα έλεγα αυτή της Άγκυρας, λόγω της σχέσης που αναπτύξαμε με τη διοργανώτρια του Διεθνούς Φεστιβάλ της πόλης, Φίγκεν Μόραν. Μας έδειξε πολύ μεγάλη εμπιστοσύνη σ’ αυτό που κάνουμε. Απ’ ό,τι λέει και η ίδια, είδε σε εμάς κάτι ιδιαίτερο και γενικά προσπαθεί να προωθήσει τη δουλειά μας και εμάς σε διάφορες συνεργασίες και επαφές που έχει η ίδια, με έναν τρόπο πολύ σπάνιο.»
Η επίδραση του τάνγκο
Για το ίδιο το τάνγκο δεν είπαμε, όμως. Υπάρχουν διαφορετικά ρεύματα; Ποιο ακολουθείτε εσείς;
«Το τάνγκο εκφράζεται με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Από το πολύ παραδοσιακό, που είχε πολύ λιτό βηματολόγιο και συγκεκριμένη κίνηση, έχει εξελιχθεί μέσα στο χρόνο σε διάφορα στυλ. Υπάρχει, για παράδειγμα, το τάνγκο που χορεύεται στο de salon, με αρκετά παραδοσιακά στοιχεία και εμπλουτισμό της κίνησης, ή το tango nouevo, το νέο τάνγκο, όπου μπορείς να δεις να σπάνε τελείως τα παραδοσιακά στοιχεία τού τάνγκο και να εισάγεται μια πολύ μεγάλη γκάμα κινήσεων, μια μεταβαλλόμενη αγκαλιά, ανεξάρτητα από το αν η μουσική θα είναι ηλεκτρονική ή όχι. Αυτό που διαφέρει σε κάθε περίπτωση, είναι η κίνηση. Πλέον, μπορούμε να δούμε το τάνγκο να συνδυάζεται και με άλλους χορούς. Εμείς χρησιμοποιούμε στοιχεία και από τα δύο είδη, ανάλογα με το τι θέλουμε να κάνουμε ή τη διάθεσή μας. Δε θεωρώ ότι πρέπει αυστηρά να είσαι ταγμένος στο ένα ή στο άλλο. Για μένα το τάνγκο είναι ένα και σίγουρα επηρεάζεται και εξελίσσεται ανάλογα με την κουλτούρα της κάθε περιοχής, αφού είναι χορός που έχει μια δυναμική.»
Τι είναι αυτό που προσπαθείς να μεταδώσεις κυρίως σε όσους έρχονται να μάθουν τάνγκο;
«Προσπαθώ να τους κάνω να καταλάβουν ότι το βηματολόγιο ή αυτό που μαθαίνουμε θα πρέπει να είναι ένα μέσο για την ένωση με τον άλλο, μέσο για την επικοινωνία, την έκφραση και το σεβασμό ανάμεσα στο ζευγάρι και μεταξύ των ζευγαριών.»
Τι επίδραση έχει στο σώμα ο συγκεκριμένος χορός; Η φιλοσοφία του και η κίνησή του είναι κάτι που βλέπεις να σε έχει επηρεάσει στην υπόλοιπη ζωή σου;
«Ναι, με έχει επηρεάσει πολύ. Γνωρίζεις το σώμα σου καλύτερα. Όπως ισχύει και για άλλους χορούς, βελτιώνεται πολύ η στάση του και η φυσική σου κατάσταση. Αρχίζεις να χρησιμοποιείς κομμάτια του σώματος διακριτά, που λειτουργούν με τρόπο που δε συνέβαινε παλιότερα. Πέρα από το σώμα, επηρεάζει και το πώς σκέφτεσαι και συμπεριφέρεσαι: μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου, βγαίνουν στοιχεία της προσωπικότητας πολύ έντονα και είναι ένας τρόπος να τα δουλέψεις. Το βλέπουμε και σε όσους έρχονται, ήδη από τον πρώτο χρόνο. Σα να ωριμάζεις και να δουλεύεις και τον εαυτό σου μέσω του χορού.»
Ποιο είναι το πιο ωραίο σχόλιο που έχεις ακούσει γι’ αυτό που κάνεις;
«Το πιο ωραίο που έχω ακούσει και με έχει συγκινήσει, είναι από μαθητές που μας λένε “σας ευχαριστώ πάρα πολύ, γιατί μου αλλάξατε τη ζωή”. Το ακούμε ακόμη και από ανθρώπους που δεν είναι εδώ τώρα, που έχουν περάσει και έχουν φύγει από το νησί και είναι κάτι πολύ ιδιαίτερο.»