Το σχέδιο της διοικητικής αναδιάρθρωσης της χώρας, που θα αντικαταστήσει και θα συμπληρώσει το «σχέδιο Καποδίστριας», αντί να ονομαστεί «Καποδίστριας Β΄» ή «Νέος Καποδίστριας», οπότε θα συνδεόταν νοητικά με το παλιό, ονομάστηκε «σχέδιο Καλλικράτης». Μέχρις εδώ ουδείς ψόγος. Δικαίωμά τους να το ονομάσουν όπως θέλουν. Δεν αποκλείω μάλιστα το ενδεχόμενο να είναι ο «νονός» του σχεδίου κάποιος αρειμάνιος Κρητικός από το μικρό ορεινό χωριό Καλλικράτης της επαρχίας Σφακίων, που θέλησε να τιμήσει τον τόπο του. (Και με το δίκιο του άλλωστε, γιατί το χωριό αυτό είχε σημαντική συμμετοχή στην Εθνική Αντίσταση).
Εκείνο που με ενόχλησε είναι πως κανένας απολύτως, αρμόδιος ή μη, παράγοντας, δεν έκανε τον κόπο να πληροφορήσει το νοήμον κοινό ποιος ήταν τέλος πάντων, αυτός ο Καλλικράτης, προς τιμήν του οποίου ονομάστηκε το σχέδιο. Βέβαια δεν κατηγορώ τους τηλεπαρουσιαστές, τους εκφωνητές του ραδιοφώνου και τους περισσότερους δημοσιογράφους, που από τις 10 Ιανουαρίου, όταν εξαγγέλθηκε το κυβερνητικό σχέδιο, μας παίρνουν τα αυτιά με τον Καλλικράτη, χωρίς κανένας τους να κάνει τον κόπο να ψάξει κάποιο λεξικό ή άλλο βιβλίο να μάθει τα σχετικά και να μας φωτίσει κι εμάς τους αδαείς. Από τον καιρό του Ροΐδη έχουν μάθει «να ομιλώσι περί των πάντων και άλλων τινών, θεωρούντες περιττήν την αναδρομήν εις οιανδήποτε πηγήν».
Εγώ πάντως, που δε θεωρώ γρουσουζιά την αναδρομή στις πηγές, έκατσα και άνοιξα ένα λεξικό και βρήκα πως ο Καλλικράτης ήταν αρχιτέκτονας τον καιρό του Περικλή, δηλαδή στα μέσα και στο τέλος του 5ου προχριστιανικού αιώνα. Συνεργάστηκε με τον Ικτίνο στην οικοδόμηση του Παρθενώνα και, επί δέκα χρόνια (460 - 450), συμμετείχε στην κατασκευή των Μακρών Τειχών! Ήταν δηλαδή ένας σημαντικός μηχανικός και εργολήπτης, αλλά ήταν μάλλον άσχετος με διοικητικές αναδιοργανώσεις και μεταρρυθμίσεις. Οι πηγές πάντως δεν αναφέρουν τίποτα το σχετικό.
O Καποδίστριας, όμως, διοργάνωσε εκ βάθρων το νεογέννητο ελληνικό κράτος, οπότε πολύ προσφυώς το σχέδιο της αρχικής διοικητικής μεταρρύθμισης πήρε το όνομά του.
Τώρα θα μου πείτε πως γυρεύω ψύλλους στα άχυρα. Ζητώ παρόμοιες ευαισθησίες και γνώσεις από τους ανιστόρητους και ανελλήνιστους. Εδώ χαλάει ο κόσμος για τις επιπτώσεις που θα έχει το νέο σχέδιο στις μελλοντικές εκλογικές διαδικασίες, στο αν ο αιρετός περιφερειάρχης, που εκ των πραγμάτων θα ψηφιστεί από περισσότερους ψηφοφόρους από ό,τι οι βουλευτές της ίδιας περιφέρειας, θα έχει μεγαλύτερη ισχύ από έναν υπουργό και άλλα πολλά. Στο όνομα θα κολλήσουμε;
Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ορθότερο θα ήταν να ονομαστεί «σχέδιο Σόλων», γιατί ο μεγάλος αυτός σοφός (ένας από τους Επτά), έκανε πραγματική και ριζική αναδιοργάνωση του αθηναϊκού κράτους. Το κακό όμως είναι πως μαζί με την αναδιοργάνωση έκανε και τη «σεισάχθεια», δηλαδή τη νομοθεσία που έσβηνε τα χρέη, καταργούσε όλες τις κτηματικές υποθήκες, που είχαν δημιουργηθεί με προηγούμενα δάνεια, απαγόρευε το «επί τοις σώμασι δανείζειν», δηλαδή το δικαίωμα να μπορεί εκείνος που δάνειζε ένα ποσό σε κάποιον άλλο, να τον κάνει δούλο του αν δεν του επέστρεφε στον καθορισμένο χρόνο το δάνειο, και ελευθέρωνε όσους είχαν ήδη γίνει δούλοι εξ αιτίας των χρεών τους. Με άλλους νόμους, εξάλλου, επέβαλε πολύ βαριά φορολογία στους πλούσιους.
Πράγματα, δηλαδή, απαράδεκτα και ξορκισμένα στη σημερινή εποχή της ασύδοτης αγοράς και του καπιταλισμού, της κομπίνας, των σκανδάλων και της αρπαχτής, όταν το νόμιμο θεωρείται αυτομάτως και «ηθικό» και όταν οι τράπεζες από οργανισμοί διευκόλυνσης των συναλλαγών έγιναν οι κυρίαρχοι της οικονομίας και άλλα πολλά…
Καλύτερα λοιπόν Καλλικράτης, που στο κάτω-κάτω ήταν πιο κοντά στο πνεύμα του καιρού μας, καθότι μεγαλοεργολάβος!