Τη στιγμή που θα διαβάζονται αυτές οι γραμμές, πιθανά το σήριαλ της διαίρεσης του Δήμου Λέσβου σε δύο, τρεις ή τέσσερις δήμους να έχει κλείσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.

Η Δημοκρατική Αριστερά Λέσβου και εγώ προσωπικά έχουμε τοποθετηθεί εδώ και πολύ καιρό για το θέμα: είμαστε υπέρ ισχυρών δήμων και δημοτικών αρχών, με αρμοδιότητες και πόρους για να αντιμετωπίσουν τα ιδιαίτερα σημαντικά οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα του νησιού, μέσα από τη διαμόρφωση μιας σαφούς και εξωστρεφούς στρατηγικής και όχι ανίσχυρες «ορντινάντσες» για να εκτελούν τα θελήματα της κεντρικής εξουσίας μαζεύοντας σκουπίδια και εκδίδοντας πιστοποιητικά.

Και τη θέση μας αυτή την παρουσιάζουμε σε κάθε ευκαιρία με ευθύτητα, χωρίς να υπολογίζουμε το πολιτικό κόστος όπως κάνουν τα πολιτικά πρόσωπα και οι πολιτικές δυνάμεις που συνεχίζουν ακόμη και σήμερα να προτιμούν να κρύβουν τις αλήθειες με μόνο εκλογικές σκοπιμότητες.

Προφανώς δε θεωρούμε δευτερεύον γεγονός το πρόβλημα της συλλογής των σκουπιδιών που παιδεύει εδώ και τρία χρόνια τα χωριά με αποτέλεσμα όλο το νησί να έχει μετατραπεί σε έναν απέραντο σκουπιδότοπο, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υγεία των κατοίκων, αλλά και για την τουριστική ανάπτυξη.

Ούτε υποβαθμίζουμε την αδυναμία αλλαγής των καμμένων λαμπτήρων ή του φραξίματος των λακκουβών στους δρόμους, που δημιουργούν προβλήματα στην ασφαλή μετακίνηση των πολιτών και ιδιαίτερα των ηλικιωμένων. Απλά δεν πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος γι' αυτά ο ενιαίος δήμος, αλλά η αδυναμία της δημοτικής αρχής να τον λειτουργήσουν σωστά αξιοποιώντας το θεσμικό πλαίσιο.

Πρόσωπα που ανακυκλώνονται στα πολιτικά πράγματα του τόπου εδώ και πολλά χρόνια, προσφέροντας μόνο χρέη και αναπτυξιακά αδιέξοδα.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ το θεσμικό πλαίσιο επέτρεπε (α) την αποκέντρωση των παλαιών αρμοδιοτήτων των δήμων στα τοπικά συμβούλια που εκλέχτηκαν για το λόγο αυτό και (β) τη διαχείριση των αρμοδιοτήτων της παλαιάς νομαρχίας οριζόντια σε επίπεδο νησιού, η απόφαση για συγκέντρωση υπαλλήλων, αρμοδιοτήτων και πόρων στη Μυτιλήνη είχε τα καταστροφικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε: αδυναμία αντιμετώπισης της καθημερινότητας των πολιτών, ενώ παράλληλα ελάχιστες ουσιαστικές παρεμβάσεις σε κρίσιμα αναπτυξιακά θέματα.

Ως Δημοκρατική Αριστερά είχαμε τοποθετηθεί από την πρώτη συνεδρίαση της Επιτροπής Διαβούλευσης το καλοκαίρι τού 2011 ότι το Τεχνικό Πρόγραμμα ήταν απλά ένας απλός κατάλογος έργων χωρίς ιεράρχηση, στρατηγική και στόχους (που τελικά δεν υλοποιήθηκαν, γιατί στόχευαν να μη δυσαρεστήσουν κανέναν και δε λάμβαναν υπόψη τις πραγματικές δυνατότητες του Δήμου), ζητώντας τον ορισμό επιστημονικής επιτροπής για τη σύνταξη αναπτυξιακού σχεδίου και την υιοθέτησή του μετά από διαβούλευση.

Αντ' αυτού, το ίδιο έργο επαναλήφθηκε και τις δύο επόμενες χρονιές.
Αν το σπάσιμο του Δήμου προχωρήσει, οι βασικές αρνητικές συνέπειες θα είναι δύο ειδών:
- Τα θέματα που πρέπει να αντιμετωπιστούν οριζόντια για όλο το νησί, όπως αυτό της τουριστικής ανάπτυξης και προβολής, του σχεδιασμού των βασικών υποδομών και υπηρεσιών, της οργάνωσης των μεταφορών, της διαχείρισης του περιβάλλοντος, της οργάνωσης των κοινωνικών υπηρεσιών, της λειτουργίας των αρμοδιοτήτων που πέρασαν από τη Νομαρχία στο Δήμο (πχ. Γραφείο Πολεοδομίας, Γραφείο Υγιεινής κ.λπ.), θα μείνουν «μετέωρα» μεταξύ των νέων «αδύναμων» δήμων και της Περιφέρειας, ενώ φιλόδοξες ιδέες όπως αυτή για τη μετατροπή της Λέσβου σε Γεωπάρκο με τη σφραγίδα τής UNESCO, απλά ναυαγούν.

- Τα τοπικά θέματα δε θα μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικότερα, αφού η μείωση των μέσων καθιστά αδύνατη τη λειτουργία όλων των υπηρεσιών επί τέσσερα, γεγονός που ανάγκασε έναν από τους υπερασπιστές της διάλυσης του δήμου, τον νυν δήμαρχο, Δ. Βουνάτσο, να μιλά για τη λειτουργία του νέου Δήμου Μυτιλήνης ως μητροπολιτικού που θα δίνει υπηρεσίες στους «μικρούς» δήμους.

Πόσο μάλλον όταν θα πρέπει να βρεθεί ο τρόπος για να κατανεμηθούν μηχανήματα, υπάλληλοι και πόροι που βρίσκονται σε ανεπάρκεια, αλλά και τα χρέη στους «νέους» δήμους με βάση την προ τού 2011 κατάσταση.
Αποτέλεσμα των παραπάνω θα είναι οι νέοι δήμαρχοι να γίνουν ακόμη περισσότερο «υποχείρια» της κεντρικής εξουσίας και να διαγκωνίζονται έξω από τα υπουργικά γραφεία εκλιπαρώντας για «ελεημοσύνη» τους ισχυρούς. Δηλαδή επιστροφή στη 10ετία τού '60.

Άποψή μας είναι ότι η πορεία ισχυροποίησης των δήμων με ανάληψη αναπτυξιακών αρμοδιοτήτων είναι χωρίς επιστροφή. Όμως για να λειτουργήσει επ' ωφελεία των πολιτών, χρειάζεται:
- αποκεντρωμένη λειτουργία σε επίπεδο τοπικής κοινότητας με αρμοδιότητες, πόρους και προσωπικό, για αντιμετώπιση των τοπικών προβλημάτων. Επομένως τα άτομα που θα είναι υποψήφια για τα τοπικά συμβούλια, πρέπει να είναι «πρώτης διαλογής», ικανά να λειτουργήσουν τους μικρούς αυτούς «δήμους».

- οριζόντια λειτουργία για τρεις θεματικούς κύκλους: ποιότητα ζωής, ανάπτυξη (οικονομική και πολιτιστική) και κοινωνική πολιτική, με τρεις επιτροπές που θα σχεδιάζουν και τον αναγκαίο αριθμό εκτελεστικών αντιδημάρχων,
- ουσιαστική λειτουργία των θεσμών που δημιούργησε ο «Καλλικράτης» (Επιτροπή Διαβούλευσης, Συνήγορος του Πολίτη και της Επιχείρησης κ.λπ.),
- εξωστρέφεια, ώστε η Λέσβος να πάψει να ομφαλοσκοπεί με προφανείς μικροπολιτικές σκοπιμότητες, αλλά να κερδίσει τη θέση που της αξίζει, αξιοποιώντας όλα τα υπάρχοντα μέσα και εργαλεία που προσφέρει το εθνικό και ευρωπαϊκό περιβάλλον,
- νέα πρόσωπα δοκιμασμένα και πετυχημένα στον επαγγελματικό στίβο, με όραμα και σχέδιο, ξένα με τις πρακτικές που μας έφεραν μέχρι εδώ.

Η Δημοκρατική Αριστερά στη Λέσβο, στη Περιφέρεια Β. Αιγαίου και σε όλη την Ελλάδα εργάζεται συστηματικά για να ανατρέψει τη σημερινή νοσηρή κατάσταση, επιδιώκοντας εκλογικές συνεργασίες με κινήσεις και πρόσωπα χωρίς εξαρτήσεις, που κινούνται με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και όχι τις πελατειακές σχέσεις.