Για τις «χαμένες πατρίδες»
Όσοι πιστεύουν πως τιμούν τη Μικρασιατική Μνήμη με μισαλλόδοξες δηλώσεις, «υπενθυμίσεις» εθνικιστικές ή παραληρήματα μίσους (λιγότερο ή περισσότερο συγκεκαλυμμένα), ας ξέρουν πως στην ουσία συντελούν στην ίδια λογική που προκάλεσε τόσο πόνο και καταστροφή. Ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε το αίμα τόσων αθώων (αθώων θυμάτων από όλες τις πλευρές), είναι να διασφαλίσουμε την ειρήνη στην περιοχή τονίζοντας πως τελικά από τον πόλεμο όλοι βγαίνουν χαμένοι. Οι καλοί και οι κακοί υπάρχουν μόνο στο μανιχαϊσμό, στις πολιτικές σκοπιμότητες και στο μυαλό ημιμαθών «διαφωτιστών», «ιστορικών», «δημοσιογράφων», που δυστυχώς περισσεύουν σε ετούτον τον τόπο...

Για το πλέον εντυπωσιακό
Μου μιλούν για μνημειώδη αρχιτεκτονική και για την υπερκόσμια αίσθηση που προκαλεί. Μου μιλούν για το δέος μπροστά στην παλαιότητα των αντικειμένων. Μέσα μου σκέφτομαι, μα τι παλιές εκκλησίες και παλιά θέατρα; Καλά όλα αυτά, όμως εμένα κάτι άλλο με συγκινεί περισσότερο. Κοιτάξτε ψηλά τον έναστρο ουρανό. Καταλαβαίνετε πως αυτό το φως που βλέπετε έχει ταξιδέψει απίστευτες αποστάσεις στο διάστημα για να φτάσει μέχρι τα μάτια σας; Πως ταξιδεύει εκατομμύρια χρόνια τώρα και πως το αντικείμενο που εξέπεμψε αυτό το φως, εκεί πίσω που ήταν, δεν υπάρχει πλέον; Ένα φωτεινό απολίθωμα από το ύστατο παρελθόν του σύμπαντος. Πόση περισσότερη παλαιότητα και πόση αρμονία μπορεί να ζητήσει κανείς σε ετούτο τον κόσμο; Ο Σ. Χώκιν στην εναρκτήρια τελετή των Παραολυμπιακών φέτοςμ μας υπενθύμισε. «Μην κοιτάτε τα πόδια σας, κοιτάξτε τα άστρα».

Κάποιοι βέβαια ίσως πουν πως ο έναστρος ουρανός παραείναι παγερός και αδιάφορος για τα ανθρώπινα. Και πάλι λέω, είμαστε φτιαγμένοι από αστρική σκόνη και σα μόρια στο περιστρεφόμενο σύμπαν θα καταλήξουμε μετά το θάνατό μας: όταν και ετούτος ο πλανήτης θα πάψει να υπάρχει και θα ανακατευτεί με τα υλικά του γαλαξία καθώς ο Ήλιος θα καταβροχθίζει τα πάντα γύρω του. Η συγγένειά μας με το σύμπαν είναι βαθύτερη απ’ ό,τι σκεφτόμαστε. Αυτή η απλή, πρακτική, μοναδική και πάνω απ’ όλα αποδείξιμη αλήθεια με συγκινεί βαθύτερα από κάθε άλλη μεταφυσική θεώρηση του κόσμου.

Ευλογημένοι οι Τούρκοι!
Ποιος να το έλεγε εκεί το 1987 επί «Σισμίκ» ή αργότερα επί Ιμίων, πως θα προσκυνούσαμε, θα ευλογούσαμε και θα προσπέφταμε στους Τούρκους να έρθουν τουρίστες στα νησιά μήπως και μαζέψουμε κανένα φράγκο. Να δείτε ευλογίες και πινακίδες στα τούρκικα, οσκιλντίμ και αφερίμ, από κάτι τύπους που όταν είχαν γεμάτες τσέπες, το έπαιζαν υπερεθνικιστές και πατριώτες. Δε με πειράζει πως έχουμε ανάγκη την απέναντι αγορά. Πάντα οι μεγάλες στεριές έλκουν οικονομικά και πολιτισμικά τα εγγύτερα νησιωτικά συμπλέγματα. Με πειράζει η κουτοπονηριά μας και η ευκαιριακή αλλαγή διαθέσεων και κοσμοαντιλήψεων.

«Αποχαιρετισμός στη Θρησκευτική Πίστη»
Αναφέρει ο Μάριος Βερέττας: «Οι γονείς μου αντιπαθούσαν δυο πράγματα: τους βασιλιάδες και τους παπάδες.» Χαμογελώντας διάβασα αυτήν την αράδα. Πολεμικής μεγάλης αρχή... Έλαβα σήμερα το τελευταίο βιβλίο των εκδόσεων «Βερέττα». Χρόνια τώρα στις επάλξεις της εκλαΐκευσης της αντιθρησκευτικής σκέψης, ο Μ. Βερρέτας στη δική μου εκτίμηση χαίρει ως ένας από τους πρωτεργάτες ενός τόσο αναγκαίου διαφωτισμού, στη χώρα όπου ο σκοταδισμός της Εκκλησίας καλά κρατεί. Στο βιβλίο περιλαμβάνονται 45 κείμενα αθέων που μιλούν για τους λόγους που επέλεξαν να ζήσουν μια ζωή δίχως τις ρήτρες της θρησκείας και του ιερατείου. Σημαντικός τίτλος στην ελληνική παραγωγή γύρω από την ανθρωπολογία της θρησκείας και την ιδεολογία πίσω από την παραδοσιακή θρησκευτική συμπεριφορά.