Οι Κλαζομενές ήταν μια σπουδαία, πλούσια και ισχυρή πόλη, σύμμαχος της Σπάρτης, στην ακτή της Ιωνίας, κοντά στην ομώνυμη νησίδα, περίπου στην ευθεία που συνδέει τη Χίο με τη Σμύρνη. Από εκεί καταγόταν ο διάσημος φιλόσοφος Αναξαγόρας (490 - 428 π.Χ.), φίλος του Περικλή.

Σε κάποια χρονική στιγμή επισκέφθηκαν τη Σπάρτη απεσταλμένοι των Κλαζομενίων. Κατά την παραμονή τους στη Σπάρτη, η συμπεριφορά τους ήταν αυτό που σήμερα θα λέγαμε συμπεριφορά «χωριάτη», άσεμνου και χυδαίου, που ούτε γνωρίζει, ούτε ενδιαφέρεται να ακολουθήσει κανόνες συμπεριφοράς και έθιμα καλής διαγωγής, ελαττώματα για τα οποία είχαν γενικώς κακό όνομα οι Κλαζομένιοι. Μεταξύ των άλλων, τους καταλογίζουν ότι, κατά την παραμονή τους στη Σπάρτη, «ελέρωσαν» (άλλοι λένε ότι μαύρισαν με καπνιά) τους θώκους των εφόρων, που βρίσκονταν στο χώρο της Εκκλησίας του Δήμου.

Οι Σπαρτιάτες, μαθημένοι στην πειθαρχία και την αυστηρή τήρηση των νόμων, δυσφορούσαν τόσο με τους Κλαζομενίους για την απαράδεκτη συμπεριφορά τους, όσο και με τους εφόρους για την ανοχή τους σ’ αυτήν τη διαγωγή.

Οι έφοροι βρέθηκαν σε δύσκολη θέση, γιατί δεν ήθελαν να χαλάσουν τις σχέσεις της Σπάρτης με μια σημαντική συμμαχική πόλη, αλλά από την άλλη ανεγνώριζαν τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των Σπαρτιατών, τους οποίους δεν ήθελαν να συνηθίσουν στην ανοχή της απειθαρχίας και της αυθαιρεσίας απέναντι στο νόμο. Αντέδρασαν λοιπόν με τον εξής τρόπο: έβαλαν έναν κήρυκα να περιφέρεται στην πόλη φωνάζοντας «έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν», δηλαδή επιτρέπεται στους Κλαζομένιους να κάνουν απρέπειες. Με τον τρόπο αυτόν πετύχαιναν δύο στόχους:
- «Νομιμοποιούσαν» τη συμπεριφορά των Κλαζομενίων, που είχαν πια την ειδική «κατ’ εξαίρεσιν» άδεια να συμπεριφέρονται διαφορετικά από τους άλλους και να ασχημονούν.
- «Χτυπούσαν καμπανάκι» για τους Κλαζομενίους, που όσο «βλάχοι» κι αν ήταν, καταλάβαιναν ότι δε φέρονται σωστά και ότι η διαγωγή τους ενοχλεί.

Η φράση παρέμεινε έκτοτε παροιμιώδης και χρησιμοποιείται συχνά ως τις μέρες μας. Αν κάποιος συκοφαντείται ή κατηγορείται αδίκως, απαντά στις κατηγορίες λέγοντας «έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν», που δείχνει την έκφραση μιας περιφρόνησης και σημαίνει περίπου «από τέτοιας ποιότητας ανθρώπους, σαν τους κατηγόρους μου, είναι αναμενόμενο, μόνο τέτοια συμπεριφορά μπορείς να περιμένεις».

Και ερχόμαστε τώρα στους σύγχρονους Κλαζομενίους. Σύγχρονοι Κλαζομένιοι υπάρχουν παντού. Από αυτούς της πρώτης κατηγορίας, όπως ο Μανδραβέλης (ο άνθρωπος που αποκαλούσε παρακράτος και αλήτες το λαό της Κερατέας) και ο Χωμενίδης, μέχρι αυτούς της τρίτης κατηγορίας, τύπου Ψαριανού. Στη δεύτερη κατηγορία «στριμώχνονται» ο Δοξιάδης, ο Ράμφος, ο Σαββόπουλος και άλλοι.

Στις 30/5/2012 στο «Εμπρός», ο Β. Ψαριανός στη στήλη του αρχίζει το άρθρο του απευθυνόμενος στο Μανόλη Γλέζο με τη φράση: «Εάν καταφέρεις και κατεβάσεις από την Ακρόπολη και τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η παλιά σου δόξα θα ωχριά μπροστά στην… τωρινή σου», ειρωνευόμενός τον, και συνεχίζει με ένα άρθρο χαμηλής ποιότητας, παραδίνοντάς μας μαθήματα ιστορίας και κάνοντας το σύνηθες λάθος να διαβάζει το παρελθόν μέσα από την οπτική του παρόντος.

Κύριε Ψαριανέ, σεβόμενος το χώρο της εφημερίδας, σου απαντώ λακωνικά. Σημαία τής Ε.Ε. δεν υπάρχει στην Ακρόπολη για να την κατεβάσει ο Γλέζος. Η Ακρόπολη είναι Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς και η σημαία τής Ε.Ε. είναι πολύ «λίγη» για να σηκώσει το «βάρος» της. Αν θέλεις, μπορείς να την κρεμάσεις εσύ στο μπαλκόνι σου και να την ανεβοκατεβάζεις «ηρωικά» κατά το δοκούν μιμούμενος το Γλέζο. Ξεπέζεψε το καλάμι σου. Ό,τι και να κάνεις, Γλέζος δε θα γίνεις. Ιστορία διαβάζουμε όλοι εμείς οι «ανιστόρητοι», όπως μας αποκαλείς, και μερικοί από εμάς ψάχνουμε τα ιστορικά γεγονότα περισσότερο από ό,τι τα ψάχνουν οι διάφοροι παρα(μορφωμένοι) Ψαριανοί. Δεν περιμένουμε εμείς οι «άκαπνοι», όπως μας χαρακτηρίζεις, ιστορική διαφώτιση από κανέναν «μπαρουτοκαπνισμένο» Ψαριανό. Και πρόσεξε όταν γράφεις τα κείμενά σου, μην καταπιείς το σάλιο σου. Θα δηλητηριαστείς. Το λες και συ στον τίτλο του άρθρου σου: «Κίνδυνος κυάμωσης».

«Έξεστι Ψαριανοίς ασχημονείν.»