Οι ευρωεκλογές τελείωσαν, και το αποτέλεσμα είναι γνωστό και μη αμφισβητήσιμο. Η κυβέρνηση μετέθεσε τα επώδυνα μέτρα (π.χ. κόψιμο επικουρικών συντάξεων) για τον Ιούνιο, εμφάνισε με τη συγκατάθεση των δανειστών (χωρίς αυτή δε γίνεται τίποτα) πρωτογενές πλεόνασμα, μοίρασε με τη συγκατάθεση των δανειστών (είπαμε, χωρίς αυτή δε γίνεται τίποτα) 500 εκατ. ευρώ στους πιο φτωχούς, έβγαλε υποτίθεται τη χώρα μετά βαΐων και κλάδων στις αγορές, έβαλε το Στουρνάρα μια βδομάδα πριν τις εκλογές να μας πει ότι το επόμενο τρίμηνο έρχεται η ανάπτυξη, υποσχέθηκε ο ίδιος ο κ. Σαμαράς 770.000 θέσεις εργασίας μέχρι το 2018, έφερε τη Μέρκελ και το Γιούνκερ στην Αθήνα να τους στηρίξουν, έβαλε όλο το μιντιακό κατεστημένο να εκφοβίζει συνεχώς τον κόσμο [ακόμα και μία μέρα πριν τις εκλογές, μεγάλο τηλεοπτικό κανάλι (ΑΝΤ1) απειλούσε όσους είχαν πρόθεση να ψηφίσουν την αξιωματική αντιπολίτευση] και μετά πήγαν για εκλογές και έχασε η Ν.Δ. με τέσσερες μονάδες διαφορά.

Η κυβέρνηση είναι φανερό ότι προσπαθεί με νύχια και δόντια να κρατηθεί στην εξουσία, εξαντλώντας την τετραετία και φτάνοντας αισίως ως το 2016. Το μεγαλύτερο εμπόδιο που έχει να αντιμετωπίσει, δεν είναι η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή το Μάρτιο του 2015.

Για αυτήν την εκλογή απαιτούνται 180 ψήφοι που αν δε συγκεντρωθούν, διαλύεται η Βουλή και η χώρα πάει σε εκλογές. Της εκλογής του Προέδρου Δημοκρατίας, προηγείται το φθινόπωρο που μας έρχεται η μεγάλη συμφωνία με τους εταίρους μας και δανειστές μας για τη ρύθμιση του χρέους. Οι δανειστές προτείνουν επιμήκυνση 50 ετών της αποπληρωμής των δανείων και νέα μείωση στα επιτόκια.

Ο χρονικός ορίζοντας των 50 ετών - μισός αιώνας - για την αποπληρωμή του χρέους είναι πολύ μεγάλος και είναι σίγουρο ότι θα ζητηθούν πολυετείς δεσμεύσεις, που θα αφορούν τη δημοσιονομική πειθαρχία, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις λεγόμενες διαρθρωτικές αλλαγές.

Είναι περισσότερο από αναμενόμενο να ζητήσουν οι εταίροι/πιστωτές μας τη συγκατάθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, του ΣΥΡΙΖΑ, πρώτου κόμματος στις Ευρωεκλογές, θέτοντας ακόμη και θέμα υπογραφής της συμφωνίας εκ μέρους του.

Για τους πιστωτές θα είναι αδιανόητο να κάνουν μια τέτοια μακροχρόνια συμφωνία συνομιλώντας με μια κυβέρνηση που μπορεί σε λίγους μήνες να μην υπάρχει και να βρεθούν ξαφνικά απέναντι σε μια νέα ηγεσία που δε θα αναγνωρίζει τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί.

Με βάση τα μέχρι στιγμής δεδομένα, ο ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο δε συναινεί, αλλά απέρριψε και την κυβερνητική πρόταση για τη συμμετοχή του στην εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης του χρέους, στέλνοντας ήδη το μήνυμα στους δανειστές μας.

Διακηρύσσει τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό, με συνεντεύξεις του Αλ. Τσίπρα σε εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας, ότι δε δεσμεύεται από οποιαδήποτε συμφωνία συνάψει η παρούσα κυβέρνηση. Ήδη υποστηρίζει ότι η κυβέρνηση δε νομιμοποιείται να επιλέξει διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος, ούτε και επίτροπο στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς τη συναίνεσή του.

Με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζει ότι υπάρχει δυσαρμονία μεταξύ κυβέρνησης και εκλογικού σώματος και καλεί την κυβέρνηση να κινείται με σβηστή μηχανή, θεωρώντας ότι βρίσκεται ήδη σε αποδρομή. Όλα αυτά δείχνουν ότι είναι κάτι παραπάνω από λογικό να τεθεί από έξω θέμα ξεκαθαρίσματος του πολιτικού τοπίου με εκλογές, πριν τη συμφωνία για τη διευθέτηση του χρέους.

Η πολιτική σταθερότητα είναι ένας πολιτικός όρος που αλλιώς τον εννοούμε εμείς και αλλιώς οι δανειστές μας. Το φθινόπωρο είναι κοντά και τα πρωτοβρόχια ενδέχεται να φέρουν κάλπες.
 
ΥΓ. 1 Γιώργος Παπανδρέου (πρώην πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ): «Το δημοψήφισμα μου κόστισε τη δουλειά μου».
- Και η πολιτική σας κόστισε τη δουλειά σε 1,5 εκατομμύρια πολίτες.
ΥΓ. 2 Ευάγγελος Αντώναρος (κυβερνητικός εκπρόσωπος της Ν.Δ. επί κυβερνήσεως Κ. Καραμανλή): «Πάνε οι μεγάλες πόλεις της χώρας, χάθηκαν για τη Ν.Δ.: Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς, Πάτρα, Βόλος».
- Σε λίγο θα χάσετε και ολόκληρη τη χώρα.

ΥΓ. 3 Νικήτας Κακλαμάνης (διαγραμμένος βουλευτής Ν.Δ.): «Η διάσπαση που προκάλεσε ο Σαμαράς, έφερε αυτό το αποτέλεσμα στο Δήμο της Αθήνας».
- Είναι ειδικός στις διασπάσεις, ιστορικά.
ΥΓ. 4 Οικονομικά από το Χάρβαρντ: «Στην Ελλάδα όσοι ζητάνε δουλειά, να διευκρινίζουν ότι θέλουν και μισθό. Έχει πάψει πλέον να είναι αυτονόητο».