Τι θα κάναμε εάν μας έλεγαν ότι 100.000 επισκέπτες από τις ευρωπαϊκές χώρες, θα έρχονταν, ως τουρίστες, να επισκεφθούν την χώρα μας και να εγκατασταθούν σ’ αυτήν για ένα χρονικό διάστημα;

Είναι αυτονόητο ότι θα παίρναμε τα κατάλληλα μέτρα, ώστε να φιλοξενηθούν στην χώρα μας κατά τον καλύτερο τρόπο και να μείνουν ευχαριστημένοι. Θα φροντίζαμε για τις ανάλογες εγκαταστάσεις, για την διαμονή τους και την σίτισή τους, θα καταστρώναμε προγράμματα για την ψυχαγωγία και την ξενάγησή τους στα μνημεία και τα αξιοθέατα της χώρας μας, θα τους παρείχαμε -για όσους το επιθυμούσαν- την δυνατότητα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας και -πιθανώς- θα αξιοποιούσαμε τα προσόντα, τα οποία θα διέθεταν, προς όφελος των ίδιων αλλά και για την ανάπτυξη της χώρας μας.

Ποιες είναι οι διαφορές στην περίπτωση που οι παραπάνω ξένοι επισκέπτες είναι πρόσφυγες από την Συρία ή από άλλες εμπόλεμες ζώνες άλλων χωρών ή και οικονομικοί μετανάστες;

Πρώτον, ότι δεν έχουν τα δικαιώματα των Ευρωπαίων πολιτών, όπως αυτά της ελεύθερης διακίνησης και εγκατάστασης, ότι εισβάλλουν απρόσκλητοι στην χώρα μας και ότι δεν επιθυμούν να εγκατασταθούν σ’ αυτήν, αλλά να την χρησιμοποιήσουν ως δίοδο μετάβασης στην κεντρική Ευρώπη.

Δεύτερον, ότι δεν διαθέτουν τουριστικό συνάλλαγμα και όλο το κόστος εγκατάστασης-διαμονής-διατροφής πρέπει να καλυφθεί από κάποιους άλλους.

Και τρίτον -και το σημαντικότερον- ότι η χώρα μας δεν διαθέτει τα οικονομικά μέσα ούτε τις αναγκαίες υποδομές, ούτε και ολοκληρωμένα σχέδια για την διαχείριση μιας άναρχης και ανεξέλεγκτης εισόδου στη χώρα ενός πλήθους ανθρώπων, οι οποίοι και λόγω των ιδιαίτερων πολιτισμικών χαρακτηριστικών τους και λόγω των ιδιαίτερων προβλημάτων από τα οποία κατατρύχονται, καθώς και λόγω των διαφορετικών στοχεύσεών τους, είναι από την φύση τους δύσκολο να προσαρμοστούν στο ελληνικό πολιτισμικό και κοινωνικό περιβάλλον, δύσκολο να πειθαρχήσουν σε αλλαγές του παραδοσιακού τρόπου της ζωής τους και να αποδεχτούν την ανατροπή των αρχικών σχεδιασμών τους.

Με αυτά τα δεδομένα και εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν δέχεται να απορροφήσει και να κατανείμει στα μέλη της τον συγκεντρωμένο προσφυγικό και μεταναστευτικό πληθυσμό, που κατακλύζει, σήμερα, τα νησιά και την ελληνική ενδοχώρα και εφόσον προβλέπεται η παραμονή, για μεγάλο χρονικό διάστημα, στη χώρα μας ενός πληθυσμού 50-100.000 προσφύγων και μεταναστών, πρέπει να αναλάβουν τα κράτη της Ε.Ε. την υποχρέωση να καταβάλουν ΟΛΟΚΛΗΡΟ το κόστος για την αξιοπρεπή διαμονή και φιλοξενία των προσφύγων: την κατασκευή κανονικών εγκαταστάσεων, την διατροφή και την κάλυψη και των άλλων βασικών αναγκών τους, την εξασφάλιση συνθηκών υγιεινής και περίθαλψης, την μόρφωση και την ψυχαγωγία τους, και ακόμα, την ένταξή τους σε προγράμματα απασχόλησης.

Και η συμμετοχή τους στο παραπάνω κόστος πρέπει να είναι, για κάθε κράτος της Ε.Ε., ανάλογη με τον αριθμό των προσφύγων -από αυτούς που δικαιούνται ασύλου- τους οποίους δεν δέχεται να φιλοξενήσει εντός της επικράτειάς του.

Και, βεβαίως, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και ο Ο.Η.Ε.: να απαιτήσει από τις μεγάλες δυνάμεις -οι οποίες ευθύνονται για την ανάφλεξη των πολεμικών συγκρούσεων, την υποκίνηση-πρόκληση ή την ανοχή τους, καθώς και για την οικονομική εκμετάλλευση και την οικονομική καχεξία των χωρών του Γ’ Κόσμου- να συμβάλλουν στην ειρήνευση του κόσμου και στην επικράτηση των αρχών του δικαίου στις διεθνείς σχέσεις· και -προς το παρόν- να αναλάβουν και αυτοί το κόστος για την αντιμετώπιση της δυστυχίας εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν πάρει τον δρόμο της προσφυγιάς.

Είναι επιτακτική ανάγκη η κυβέρνηση Κ. Μητσοτάκη να εγκαταλείψει την μεταναστευτική πολιτική των προκατόχων της, τα «κατ’ ευφημισμόν» Κέντρα Φιλοξενίας, τύπου Μόριας, την διασπορά και την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση στην ελληνική επικράτεια προσφύγων και μεταναστών, την εκμετάλλευσή τους από κυκλώματα κακοποιών, την υποβάθμιση των συνθηκών της ζωής των Ελλήνων που δέχονται στην περιοχή τους την ανεξέλεγκτη διακίνηση και παραμονή προσφύγων και μεταναστών.

Ας ανταλλάξει την πολιτική των παρακλήσεων και της επαιτείας με την πολιτική της έντονης και σταθερής απαίτησης προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας να χρηματοδοτήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την μακροχρόνια φιλοξενία των προσφύγων που θα ανταποκρίνεται πλήρως στις ανθρώπινες ανάγκες τους και θα τιμά τον ευρωπαϊκό πολιτισμό: να δημιουργηθούν -με την χρηματοδότηση από την Ευρώπη και τον Ο.Η.Ε.- προσφυγικά χωριά, ειδικά για τους πρόσφυγες (να διαχωριστούν από τους πρόσφυγες οι μετανάστες, οι οποίοι δεν έχουν τα δικαιώματα των προσφύγων και δεν μπορούν να συμβιώνουν με τις προσφυγικές οικογένειες και οι οποίοι, βεβαίως, δεν μπορούν να περιφέρονται ανεξέλεγκτοι ανά την ελληνική επικράτεια).

Με την δημιουργία οργανωμένων προσφυγικών χωριών σε περιοχές της ελληνικής επικράτειας, όπου θα ελαχιστοποιούνται οι δυσμενείς επιπτώσεις στη ζωή του ντόπιου πληθυσμού, όπως αυτές που έχουν προκληθεί, σήμερα, στη ζωή των νησιωτών μας, μπορεί να δοκιμαστούν και μορφές αυτοδιοίκησης των προσφύγων, να εφαρμοστούν προγράμματα επαγγελματικής απασχόλησής τους ή και σύνδεσης του προσφυγικού πληθυσμού με την αγροτική παραγωγή της ευρύτερης περιοχής. Και, βέβαια, σε αυτά τα προσφυγικά χωριά είναι αυτονόητο ότι θα λειτουργεί Σχολείο για τα παιδιά, Κέντρο Υγείας και, ακόμα, Κέντρα Ψυχαγωγίας.

Για να γίνουν όλα τα παραπάνω, «Δει, δη χρημάτων». Κι αυτά τα χρήματα που θα χρειαστούν πρέπει να τα καταβάλλουν όσοι παριστάνουν τους ανθρωπιστές, αλλά αρνούνται να ανοίξουν την πόρτα τους στους κατατρεγμένους της γης, οι οποίοι δεν έχουν «πού την κεφαλήν κλίναι». Αλλιώς ή σύγχρονη «μετακίνηση των λαών» θα «πνίξει» την Ελλάδα και τότε οι «φράχτες» της Ευρώπης δεν θα αντέξουν στη ορμή των κυμάτων μιας μαινόμενης ανθρωπο-πλημμυρίδας.