Timeo hominem unius libri {φοβάμαι τον άνθρωπο του ενός (και μοναδικού) βιβλίου}

Είναι δυνατόν να υπάρξει πρόοδος και αναγέννηση της χώρας, εάν η νεολαία δεν πρωταγωνιστεί στην πρώτη γραμμή της μάχης;

Η λογική, καθώς και η Ιστορία απαντούν ότι χωρίς την δύναμη και την ορμή της νιότης δεν μπορεί να γυρίσει ο «τροχός» της ανάπτυξης. Και η πρόοδος έρχεται εκεί που οι νέοι στρατεύονται στην μάχη για την πρόοδο: συλλέγουν, από το παρελθόν, τα χρήσιμα υλικά που άντεξαν στην φθορά του χρόνου, τα ταιριάζουν με τα νέα υλικά που επινοούν και με αυτά οικοδομούν το μέλλον.

Αυτό προϋποθέτει ότι η νεολαία διαθέτει, εκτός από την νεανική ορμή, και την δύναμη της γνώσης (power of knowledge), ότι σέβεται τις διαχρονικές αξίες, κατανοεί τις μελλοντικές ανάγκες, βάζει στόχους και πρωτοστατεί στην συλλογική προσπάθεια για την επίτευξή τους.

Πόσο έτοιμη είναι η νεολαία μας για να αναλάβει αυτόν τον ρόλο και να πραγματοποιήσει το άλμα της προόδου, που έχει ανάγκη η χώρα μας και ο λαός μας;

Ένα σημαντικό τμήμα της νεολαίας μας, παρόλο που έχει ολοκληρώσει τον κύκλο της εννιάχρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης, ακόμα και τον δωδεκαετή κύκλο της βασικής εκπαίδευσης, δεν διαθέτει την βασική (και, ενίοτε, ούτε την στοιχειώδη) μορφωτική υποδομή.

Η κύρια αιτία για την αδυναμία που παρουσιάζει το εκπαιδευτικό μας σύστημα, προκειμένου να παρέχει ουσιαστική μόρφωση στους νέους, είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται από την άποψη λειτουργίας και περιεχομένου, με αποτέλεσμα τον καθοριστικό ρόλο στην ηθικοπνευματική διαμόρφωση των νέων να παίζουν άλλοι ισχυροί παράγοντες, έξω από το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα.

Ειδικότερα, ένας λόγος που έχει συντελέσει στην αποδυνάμωση της μορφωτικής επίδρασης του εκπαιδευτικού μας συστήματος και στην αλλοτρίωση ενός σημαντικού τμήματος της νεολαίας, με αποτέλεσμα να έχει επηρεαστεί αρνητικά ο κοινωνικός ρόλος της, είναι η εισβολή του κομματισμού στην εκπαίδευση όλων των βαθμίδων (ακόμα και του Γυμνασίου). Η κομματικοποίηση που υπεισήλθε σε πολλές πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας αποπροσανατολίζει τους εκπαιδευόμενους και εξαφανίζει το μορφωτικό ιδεώδες. Ακόμα και οι «Μαθητικές Κοινότητες» που θεσμοθετήθηκαν ως πρακτική άσκηση των μαθητών στην δημοκρατική λειτουργία, κατάντησαν -με ευθύνη όλων των κομμάτων- κομματοκρατούμενος μαθητικός συνδικαλισμός, όπου εκπαιδεύονται… «αγωνιστές», καταληψίες, μελλοντικά στελέχη των κομμάτων, ακόμα και …πρωθυπουργοί!

Ένας, ακόμα, λόγος που συντελεί στην συρρίκνωση της μορφωτικής υποδομής που παρέχει το επίσημο εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι η μετατροπή της Β/θμιας εκπαίδευσης -και κυρίως του Λυκείου- σε Φροντιστηριακό Τμήμα Εισαγωγικών Εξετάσεων στα ΑΕΙ.

Η μορφωτική ανεπάρκεια του εκπαιδευτικού μας συστήματος έχει ως συνέπεια να πλήττονται, κυρίως, τα παιδιά των λαϊκών τάξεων, όπου η οικογένεια-στις περισσότερες περιπτώσεις- αδυνατεί να καθοδηγήσει και να υποστηρίξει την πνευματική ανάπτυξη των παιδιών της· σε αντίθεση με την οικογένεια των ανώτερων τάξεων που έχει τον τρόπο να εξασφαλίσει μια καλύτερη εκπαίδευση για τα δικά της παιδιά.

Είναι ανάγκη, λοιπόν, το εκπαιδευτικό μας σύστημα να εκσυγχρονιστεί απαλλασσόμενο από όλα τα παραπάνω αρνητικά στοιχεία.

Θα χρειαστεί να γίνουν τολμηρές αλλαγές στην διοίκηση των σχολικών μονάδων, στην επιμόρφωση και την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών όλων των βαθμίδων, στην διδακτέα ύλη, στους τρόπους και τις μεθόδους διδασκαλίας.

Είναι, επίσης, σημαντικό η Β/θμια Εκπαίδευση, όχι μόνον να θεραπευτεί από την αρρωστημένη κατάσταση της κομματικοποίησης, αλλά και να απελευθερωθεί από τον αποπνικτικό εναγκαλισμό της με το σύστημα εισαγωγής στα ΑΕΙ.

Η ανεξαρτητοποίηση της παρεχόμενης μορφωτικής υποδομής από το εξεταστικό σύστημα για την εισαγωγή στα ΑΕΙ θα επιτευχθεί με την καθιέρωση του Ακαδημαϊκού Απολυτήριου, όπου οι τελειόφοιτοι θα εξετάζονται όλα τα διδασκόμενα μαθήματα στο Λύκειο, τόσο της θεωρητικής, όσο και της θετικής κατεύθυνσης - ώστε οι αποφοιτώντες από την Β/θμια Εκπαίδευση να διαθέτουν μια πολυδιάστατη μορφωτική υποδομή με επαρκή γνώση και της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας, της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας, της Ιστορίας και συγχρόνως της Οικονομίας, της Κοινωνιολογίας, της Βιολογίας, της Φυσικής και των Μαθηματικών. Έτσι θα γίνει ένα σημαντικό βήμα από τον σημερινό μονοδιάστατο άνθρωπο στην διάπλαση του «πολυδιάστατου» ανθρώπου, του ολόπλευρα καλλιεργημένου ανθρώπου-πολίτη, ο οποίος θα διαθέτει σφαιρική και επαρκή γνώση, ευαισθησία και κριτική ικανότητα, για να μπορεί να σχηματίζει την δική του άποψη για τα πράγματα, να κρίνει τα τεκταινόμενα και να συμμετέχει ενεργά στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Και όσον αφορά στον τρόπο εισαγωγής στα ΑΕΙ, αυτή θα γίνεται με την υποβολή του Ακαδημαϊκού Απολυτηρίου στην Σχολή, που επιλέγει ο υποψήφιος σπουδαστής, και θα επιλέγεται με την ευθύνη των ΑΕΙ και με τα κριτήρια που καθορίζει η κάθε πανεπιστημιακή Σχολή.

Για να γίνει, όμως, πραγματικότητα αυτό το όραμα της νέας παιδείας που θα συνδυάζει την γνώση, τόσο της ανθρωπιστικής κληρονομιάς, όσο και της σύγχρονης εξέλιξης των θετικών επιστημών, και θα πραγματώνει την συνταγματική επιταγή της «διάπλασης ελεύθερων και υπεύθυνων πολιτών», πρέπει να συγκροτηθεί ένα εθνικό μέτωπο για την Παιδεία, όπου θα συστρατευτούν όλοι οι σκεπτόμενοι πολίτες της χώρας και, κυρίως, οι νέοι που επιλέγουν την «επανάσταση της γνώσης» και οι οποίοι αντιτίθενται στην «ασυλοποίηση» των πανεπιστημιακών Σχολών, καθώς και στις αυτοκαταστροφικές επαναστατικές φαντασιώσεις της… «πλατείας των Εξαρχείων».

Ήδη, το πρώτο αισιόδοξο μήνυμα το έστειλε, πριν από μερικές μέρες, η «Πρωτοβουλία Ανεξάρτητων Φοιτητών» του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, οι οποίοι κήρυξαν τον αγώνα για την «εξωστρέφεια και την παιδεία» με το σύνθημα «ΝΑΙ, ΣΤΑ ΑΝΟΙΧΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ».

Είθε να βρουν και άλλους πολλούς μιμητές!