Πρέπει να είναι κανείς θεόστραβος ή αφελής για να μην βλέπει ότι είναι αδύνατον να υπάρξει ανάπτυξη και έξοδος από την οικονομική και κοινωνική κρίση σε μια χώρα, όπου ολόκληρη η δημόσια περιουσία , καθώς και ένα μεγάλο μέρος της ιδιωτικής περιουσίας είναι υποθηκευμένη, όπου η πλειονότητα, σχεδόν, των πολιτών βρίσκεται παγιδευμένη στις Τράπεζες και στην Εφορεία, όπου, καθημερινά, σε ένα μεγάλο ποσοστό, ο ελληνικός λαός βιώνει τον φόβο της κατάσχεσης οποιουδήποτε τραπεζικού λογαριασμού του- και με οποιοδήποτε ποσό- διατηρεί στην τράπεζα( ακόμα κι αν ήταν ένα πρόγραμμα για το εγγόνι του) και του πλειστηριασμού οποιουδήποτε περιουσιακού του στοιχείου ( ανεξάρτητα εάν αποκτήθηκε με τραπεζικό δάνειο ή προέρχεται από γονική κληρονομιά), όπου τα δυσβάσταχτα « χαράτσια» επί της ακίνητης περιουσίας, όχι μόνον αναστέλλουν κάθε αγοραπωλησία και επέκταση της οικονομικής δραστηριότητάς του, αλλά και εξαναγκάζουν πολλούς Έλληνες πολίτες να μην αποδέχονται την κληρονομία και να εγκαταλείπουν περιουσίες, οι οποίες θα μπορούσαν, υπό διαφορετικές συνθήκες, να αξιοποιηθούν οικονομικά και να συμβάλουν, τόσο στην ατομική, όσο και γενικότερα, στην ανάπτυξη της χώρας.

Και εθελοτυφλούν, αυταπατώνται ή εν γνώσει τους εξαπατούν τον ελληνικό λαό οι κυβερνώντες, οι οποίοι θριαμβολογούν για τα «υπερπλεονάσματά» τους- τα οποία δίνουν τη «χαριστική βολή» στην ημιθανή οικονομία-και για την, δήθεν, « καθαρή έξοδο από τα Μνημόνια» - με την οποία παρηγορούν το ρακένδυτο, ιδεολογικά, αριστερό τους « τσούρμο».

Ποια ανάπτυξη- με ποιους και με πόσους- θα επιτύχουν, μέχρι τον Αύγουστο του επόμενου έτους (2018), ώστε να μπορεί η χώρα να βαδίσει πάνω στα δικά της πόδια, χωρίς τα δεκανίκια των δανειστών της;

Με τις χιλιάδες χρεοκοπημένες επιχειρήσεις που έβαλαν λουκέτο ή με τις χιλιάδες επιχειρήσεις που έδιωξε η δυσβάσταχτη φορολογία στην Βουλγαρία και την Κύπρο;

Και με ποιους επενδυτές θα έρθουν εκείνα τα κεφάλαια, με τα οποία θα ανοικοδομηθεί, εξαρχής και πάνω σε υγιείς βάσεις, η ελληνική οικονομία; Από τους επενδυτές που έχουν «σκυλομετανιώσει», διότι εμπιστεύτηκαν τα λεφτά τους σε μια χώρα της ανομίας, που πάσχει από αυτοκτονικό ιδεασμό και καίγεται κάθε βράδυ από τα « επαναστατημένα νιάτα», σε μια χώρα, όπου έχει επιβληθεί το φορολογικό σύστημα… Γιαγκούλα, όπου μειώνεται συνεχώς το εισόδημα των νοικοκυριών και η κατανάλωση, ακόμα, και των βασικών αγαθών, όπου επικρατεί το κυβερνητικό «αλαλούμ» με πρωθυπουργεύοντες και υπουργεύοντες που η παιδεία τους περιορίζεται σε μερικά μαρξιστικά «τσιτάτα» και η διαχειριστική τους ικανότητά στο επίπεδο Δεκαπενταμελούς Μαθητικού Συμβουλίου;

Ή από τους επενδυτές της Αμερικής και της Ευρώπης, οι οποίοι κατά τις παλαιότερες… προφητείες των υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών- μόλις θα ηχούσαν τα τύμπανα του Τσίπρα και «οι αγορές θα χόρευαν πεντοζάλη»- θα έκαναν «ουρά» μπροστά στα υπουργεία τους, διαγκωνιζόμενοι για το ποιος θα πρωτοεπενδύσει;

Και με ποια «μπροστάρισσα» νεολαία θα πραγματοποιηθεί το «αναπτυξιακό θαύμα»; Με τη «σαλεμένη» νεολαία που έχει εξειδικευτεί και επιδίδεται στο «αντάρτικο πόλης», με τη «χρυσή νεολαία» του Γαβρόγλου, η οποία « διακινείται» στα πανεπιστημιακά άσυλα των αναρχικών, των κομματικών τοποτηρητών και των αιώνιων φοιτητών, με τη νεολαία που αχρηστεύεται, καταδικασμένη στην αχρησία της ανεργίας και γηράσκει στις καφετέριες «μες σε καπνούς και σε βρισιές» ή με τη νεολαία που μπούχτισε από τα μεγάλα λόγια και τις κούφιες υποσχέσεις και ξενιτεύτηκε για να δουλέψει σε ξένα αφεντικά;

Μπορεί ένας λαός που εκτίει την ποινή της ισόβιας κάθειρξης στις τράπεζες και στις εφορείες να πάρει, ποτέ, στα δικά του χέρια την τύχη του και την τύχη της χώρας του;

Μπορεί να ανθίσει και να καρποφορήσει κανενός είδους δημοκρατία με το λαιμό ενός ολόκληρου λαού στην καρμανιόλα;

Αυτοί που φιλοδοξούν να εξαντλήσουν, μέχρι το 2019, την κυβερνητική τους θητεία «Ας ανοίξουν κανένα βιβλίο», όπως θα έλεγε και ο σύμβουλος του πρωθυπουργού, ο «ειδημονέστατος» Καρανίκας, και ας διαβάσουν πώς ο σοφός νομοθέτης και μεταρρυθμιστής Σόλων ο Αθηναίος απέτρεψε την εμφύλια διαμάχη και την διάλυση της Αθηναϊκής Πολιτείας και πώς έβαλε τις βάσεις για την ανάπτυξη της πατρίδας του; Πώς απάλλαξε από τα δεσμά της δουλείας τους Αθηναίους πολίτες που είχαν χάσει, λόγω χρεών, τη γη τους , καθώς και την προσωπική τους ελευθερία και είχαν καταντήσει «ανδράποδα» των δανειστών τους;

Πώς ο Σόλων αποκατέστησε την ανθρώπινη υπόστασή τους και τους επανέφερε στη θέση του ελεύθερου και υπεύθυνου πολίτη, ο οποίος συμμετέχει στη δημοκρατική λειτουργία της Πολιτείας και με την δημιουργική του δράση αναδεικνύεται σε συντελεστή προόδου.

Ας ξεχωρίσουν, λοιπόν, με νόμο τους λεγόμενους «στρατηγικούς κακοπληρωτές» από τα πραγματικά θύματα της κρίσης. Και ας καθορίσουν με σαφήνεια τα συγκεκριμένα κριτήρια: ποιος πρέπει να πληρώσει, πώς θα πληρώσει και ποιος απαλλάσσεται.

Και, επιτέλους, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και οι τράπεζες που εκμαύλιζαν τους αφελείς , προκειμένου να τους κάνουν πελάτες τους, για τα ανεξέλεγκτα δάνεια που χορηγούσαν παραβλέποντας τη δυνατότητα αποπληρωμής τους από τον δανειολήπτη, καθώς και για τα τοκογλυφικά επιτόκια που δεκαπλασίασαν τις οφειλές σε λίγα χρόνια. Και ας ελεγχθεί, ειδικότερα, η ενοχή αυτών, οι οποίοι- εν γνώσει τους ότι δεν θα αποπληρώνονταν ποτέ- χορηγούσαν τα εκατομμύρια των γνωστών «θαλασσοδανείων».

Ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και όσοι είχαν την υπηρεσιακή, καθώς και την πολιτική ευθύνη των ελεγκτικών μηχανισμών του Δημοσίου και επέτρεψαν ή αδιαφόρησαν για την συσσώρευση οφειλών προς το κράτος που έφθασαν στο ύψος πολλών εκατομμυρίων. Καθώς και εκείνοι που ενδιαφέρθηκαν όψιμα, μετά την καταστροφική κρίση, να «συλλάβουν» την προκλητική και «βοώσα», επί χρόνια, φοροδιαφυγή»!

Και, βέβαια, δεν είναι «στρατηγικοί κακοπληρωτές» όσοι μισθοσυντήρητοι δανειοδοτήθηκαν, στο παρελθόν, με βάση το εισόδημα που δηλώνονταν στην προσκομιζόμενη Φορολογική τους Δήλωση και οι οποίοι, σήμερα, εμφανίζουν στη Δήλωση τους μηδενικό εισόδημα, λόγω ανεργίας, ή μειωμένο κατά 30% έως και 50% εισόδημα, λόγω περικοπών.

Μπορεί, λοιπόν, κάθε πολίτης να έχει την ατομική του ευθύνη για τα σφάλματα και τις παραλείψεις που προκάλεσαν την κρίση σε ατομικό ή και συλλογικό επίπεδο. Είναι όμως λογικό και δίκαιο η ευθύνη να μοιράζεται ανάλογα με το μέγεθος και τη δύναμη που είχε ο καθένας από τη θέση του να επηρεάσει την εξέλιξη των πραγμάτων προς την θετική ή την αρνητική κατεύθυνση. Και γι΄ αυτό η λογική και το δίκιο επιβάλλουν Τράπεζες και Εφορείες να μην μετακυλύουν τη ζημιά που προκάλεσε η κρίση στις πλάτες των θυμάτων που είχαν το μικρότερο μερίδιο της ευθύνης.

Άλλωστε, εάν υπάρχει μια ελπίδα να σωθεί, κάποτε, η χώρα, θα σωθεί με το λαό της όρθιο και δυνατό. Αλλιώς, όποια σωτηρία μας τάζουν, με δήθεν ισχυρές τράπεζες και γενναία πλεονάσματα αλλά με το λαό γονατισμένο και εξουθενωμένο, θα είναι κοροϊδία και όχι σωτηρία.