Β΄ Μέρος

Με αφορμή ένα μέτρο υποχρεωτικού εμβολιασμού

20/12/2021 - 13:18

Στο πρώτο μέρος του άρθρου είπαμε πως το μέτρο που επέλεξε η κυβέρνηση, αυτό του υποχρεωτικού εμβολιασμού για τα άτομα άνω των 60 ετών, για την εξασφάλιση του επιδιωκόμενου «τείχους ανοσίας» χώρισε την ελληνική κοινωνία σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα. Ήταν επόμενο κάποιοι να ταχθούν εναντίον της υποχρεωτικότητας του εμβολιασμού και να μιλήσουν για δημοκρατία και ελευθερία. Η επίσημη αντιπολίτευση καραδοκεί, περιμένει κάποιο γλωσσικό ολίσθημα ή αναποτελεσματική απόφαση και πράξη της κυβέρνησης, για να εκτοξεύσει τα βέλη της εναντίον της και να γίνει «μετά Χριστόν προφήτης»! Γιατί είναι επόμενο κάποιοι να μη θέλουν να λυθεί το πρόβλημα της πανδημίας, γιατί επενδύουν σε αυτό, για να μην πούμε ότι μερικοί μικρόψυχοι χαίρονται, όταν διαπιστώνουν πως επιδεινώνεται η κατάσταση!  

Όπως είπαμε, κάθε πράγμα έχει δύο όψεις και δεν είναι δύσκολο να βρει κανείς αρνητικά στοιχεία σε μια οποιαδήποτε απόφαση, ακόμη και την πιο ωφέλιμη. Έτσι, υπήρξαν και αυτοί που μίλησαν για ένα μέτρο «ταξικό» και είπαν πως ευνοεί τους πλούσιους, γιατί οι πλούσιοι μπορούν να πληρώσουν τα 100 ευρώ και να αποφύγουν τον εμβολιασμό, ενώ οι φτωχοί πειθαναγκάζονται να εμβολιαστούν. Θα μπορούσε ένας σοφιστής να πει πως οι πλούσιοι υπολογίζουν περισσότερο τα 100 ευρώ από τους φτωχούς, γιατί, όπως έλεγε ο Αριστοφάνης, ο πλούτος είναι σαν το αλατισμένο νερό και όσο πίνει κανείς τόσο διψά. Από την άλλη πλευρά ένας πλούσιος θα μπορούσε να αδιαφορήσει και πολλαπλάσιο να ήταν το πρόστιμο από αυτό που επιβλήθηκε.  

Βέβαια, η αντιπολίτευση, συνεπής στην πολιτική της, υποστήριξε πως αντί της «τιμωρίας» η κυβέρνηση θα έπρεπε να δώσει κίνητρα. Εύκολη λύση και πολύ ελκυστική, γιατί όποιος είναι έξω από τον χορό λέει πολλά τραγούδια! Και τι δεν έχουμε ακούσει: χτίστε νοσοκομεία και ΜΕΘ, προσλάβετε γιατρούς και νοσοκόμους, δημιουργήστε τάξεις στα σχολεία, προσλάβετε εκπαιδευτικούς, προσλάβετε δασοπυροσβέστες, δημιουργήστε υποδομές, δώστε επιδόματα, αυξήστε τον κατώτατο μισθό, μειώστε τον ΦΠΑ, αγοράστε λεωφορεία, αποζημιώστε πλήρως τους σεισμοπαθείς, τους πλημμυροπαθείς, τους πυροπαθείς και όποιον άλλον έχει πάθει ή νομίζει πως έχει πάθει κάτι! Κάποιοι μάλιστα τα ονομάζουν όλα αυτά «προτάσεις» και υπόσχονται πως, αν ο λαός τους εκλέξει, θα υλοποιήσουν όλα αυτά! Βέβαια, το μέτρο αυτό εφαρμόστηκε στο παρελθόν στην περίπτωση των νέων, αλλά λοιδορήθηκε από τους αντιφρονούντες. Τώρα προβάλλεται ως σωτήριο και αποτελεσματικό!  

Πάντως η συνταγή είναι δοκιμασμένη. Η «πελατεία» έχει εθιστεί σε αυτό! Δεν υπάρχει εφημερίδα, δεν υπάρχει περιοδικό, δεν υπάρχει ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός σταθμός και πρόγραμμα /εκπομπή που να μη χαρίζει από εκδρομές και μετρητά μέχρι αυτοκίνητα, για να κερδίσει ακροατές, τηλεθεατές ή αναγνώστες! Αλήθεια, έχει κανείς κοστολογήσει όλες αυτές τις προτεινόμενες διευκολύνσεις; Από πού το κράτος θα βρει τα χρήματα, για να καλύψει αυτές τις δαπάνες; Μήπως ήρθε η οικονομική ανάκαμψη και δεν το πήραμε είδηση; Μήπως «λεφτά υπάρχουν»; Γιατί δεν μας λένε πως πολλά από αυτά που δίνονται και σήμερα και δεν είναι λίγα προέρχονται από δανεισμό; Και ξέρουμε πού μπορεί να οδηγήσει αυτή η πρακτική, τη στιγμή μάλιστα που μελετάται η άρση της δημοσιονομικής χαλάρωσης από την Ευρώπη και το χρέος μας έχει εκτιναχθεί στα ύψη! Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής είναι η καλύτερη αισθητοποίηση αυτών που λέει ο Δημοσθένης στους Αθηναίους: «Φοβούμαι, άνδρες Αθηναίοι, μήπως με τον ίδιο τρόπο, όπως αυτοί που εύκολα δανείζονται με μεγάλους τόκους, αφού ζουν για μικρό χρονικό διάστημα με άνεση, έπειτα χάνουν και το κεφάλαιό τους……..» (Ολυνθ. Α.΄, 15). 

Υπάρχουν ακόμη κάποιοι, υποθετικά σοβαροί άνθρωποι, που υποστηρίζουν πως στόχος της κυβέρνησης με την επιβολή του εμβολιασμού στους υπερήλικες έχει ως στόχο να τους στείλει στον θάνατο και να απαλλαγεί έτσι από τις συντάξεις που δίνει! Βέβαια, αυτός ο ισχυρισμός δεν αντέχει καμιά κριτική, βεβαιώνει όμως πως οι «μεγάλοι» άνδρες λένε και μεγάλες ανοησίες! Κι ούτε μπορεί να καταλάβει κανείς πώς λειτουργεί η «προαιρετική υποχρεωτικότητα» για την οποία γίνεται λόγος. Γιατί δεν μπορεί κανείς να χορτάσει τον σκύλο διατηρώντας παράλληλα την πίτα ολόκληρη ούτε να κάνει ομελέτα χωρίς να σπάσει αβγά. Η δύναμη της πειθούς που προβάλλεται εδώ μου θυμίζει την καθιέρωση της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών από ρους Σχολικούς Συμβούλους. Τότε οι ιθύνοντες του Υπουργείου Παιδείας έλεγαν στους Σχολικούς Συμβούλους πως πρέπει να «πείσουν» τους εκπαιδευτικούς να τους δεχτούν στην τάξη, ενώ αυτοί δίσταζαν να λάβουν οποιοδήποτε μέτρο για την εφαρμογή του νόμου. Δυστυχώς, πέρασαν σαράντα χρόνια από τότε και ακόμη περιμένουμε να πειστούν οι εκπαιδευτικοί!  

«Πολλά αν τις έχοι ειπείν υπέρ τούτου του νόμου απολλυμένου», όπως θα έλεγε και ο Δημοσθένης. Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την υπεράσπιση αυτού του νόμου που καταλύεται και απαξιώνεται, και μάλιστα αν ήταν σοφιστής. Όμως «οι καιροί ου μενετοί», οι καταστάσεις δεν περιμένουν και κάτι δραστικό πρέπει να γίνει. Τα κόμματα οφείλουν μπροστά στην κρίση που διέρχεται η χώρα μας να πάψουν «να παίζουν τον παπά», να πάψουν να υποκρίνονται και να κοιτάζουν πώς θα διατηρήσουν ή θα κερδίσουν την εξουσία. Να πουν στον λαό την αλήθεια και να αναλάβουν τις ευθύνες που τους αναλογούν. Ο Ισοκράτης έλεγε πως «ελευθέρου ανδρός ταληθή λέγειν», πως είναι γνώρισμα ελεύθερου ανθρώπου το να λέει την αλήθεια, αλλά φαίνεται πως δεν υπάρχουν σήμερα πραγματικά ελεύθεροι άνδρες.  Είναι γνωστό πως η αλήθεια είναι πικρή, πως «έχει τι πικρόν ο της αληθείας λόγος», όπως έλεγαν οι αρχαίοι, και γι’ αυτό οι πολιτικοί μας πολλές φορές την αποκρύπτουν. Και είναι πικρή η αλήθεια στην περίπτωσή μας όχι μόνο για τους ίδιους, αλλά και για τους πολίτες. Όλοι μας αγαπούμε την αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι αγαπούν πιο πολύ το συμφέρον τους» (Τολστόι)* οι πιο πολλοί φοβούνται το φως της και γι’ αυτό ζητούν να κρυφτούν πίσω από τη σκιά της (Μολιέρος). Όμως, λησμονούν πως η αλήθεια, όπως λέει ο Παπαδιαμάντης, «όσο κι αν πιεστεί, όσο κι αν συμπνιγεί, λαλεί πάντα και σπάνια επιστομίζεται» και πως, όπως έλεγε ο Ζολά, αυτή «πάντα προχωρεί και κανείς δεν μπορεί να τη σταματήσει». Η αλήθεια αργά ή γρήγορα αποκαλύπτεται. Και τι μένει τότε; Η αναξιοπιστία αυτών που προσπάθησαν να την αποκρύψουν ή να την σταματήσουν. Γιατί, όπως έλεγε ο ποιητής Βακχυλίδης, «η μεν λυδία λίθος δοκιμάζει τον χρυσόν, η δε παντοδύναμος αλήθεια ελέγχει την αρετήν και την σοφίαν των ανδρών».  

Για την αντιμετώπιση της κατάστασης χρειάζεται καθολική εγρήγορση και αποκάλυψη της αλήθειας. Σε αντίθετη περίπτωση υπάρχει κίνδυνος μήπως «έχοντας φανεί ράθυμοι για μεγάλο χρονικό διάστημα και επιζητώντας μόνο αυτό που είναι ευχάριστο σε όλα τα πράγματα αναγκαστούμε μετά να κάνουμε πολλά και φοβερά πράγματα από αυτά που δεν θα θέλαμε και να διατρέξουμε σοβαρό κίνδυνο για την ίδια μας τη χώρα» (Δημοσθ. Ολυνθ. Α΄., 15). Ο Δημοσθένης έλεγε: «Θεωρώ σωστό πολίτη αυτόν που προτιμά τη σωτηρία από τα ευχάριστα λόγια» (Ολυνθ. Γ΄., 21). Είναι, λοιπόν, καιρός οι πολιτικοί μας να φανούν «σωστοί πολίτες». 

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey