«Με τον ήλιο τα βγάζουμε, με τον ήλιο τα μπάζουμε, τι  έχουν και ψοφάν τα έρμα»;

Από τότε που το ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ αντικατέστησε το ιστορικό ΠΑΣΟΚ, η μόνη…κίνηση που σημειώθηκε ήταν η αλλαγή του πολιτικού προσανατολισμού και της κομματικής ένταξης, στην Ν.Δ. του Κυριάκου Μητσοτάκη, πολλών  άξιων στελεχών του  και διακεκριμένων προσωπικοτήτων της Κεντροαριστεράς, φίλα προσκείμενων στο παλιό ΠΑΣΟΚ, και , παράλληλα, η προσχώρηση στον ΣΥΡΙΖΑ πολλών, «ληγμένων», πρώην υπουργών και πολιτευόμενων, παλιότερα,  με το ΠΑΣΟΚ!

Καμιά κινητικότητα, από  την πλευρά της κοινωνίας που να δείχνει ότι οι πολίτες…συγκινούνται από την πολιτική που ακολουθεί το ΚΙΝΑΛ, καμιά αποκατάσταση της αξιοπιστίας του κόμματος  και της εκτίμησης των πολιτών προς την ηγεσία του.

Σήμερα, ενόψει της διενέργειας του συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και των υποψηφιοτήτων που ανακοινώνονται για την ανάδειξη της νέας ή  την αναβάφτισητης τωρινής ηγεσίας του κόμματος, τίθενται τα, παρακάτω, αμείλικτα ερωτήματα:

Α. τι απέδωσε για την υπέρβαση του υπαρξιακού προβλήματος του κόμματος η επιλογή (κληρονομικώ δικαίω και χάριν της κομματικής ονοματολαγνείας), στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, της κ. Φ. Γεννηματά;

Β. τι απέδωσε για την εκλογική ανάρρωση του κόμματος η χαραχθείσα πολιτική των « Ίσων αποστάσεων», που σημαίνει, κατά την αντίληψη της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ, ότι βλάπτουν, εξίσου, την Ελλάδα Τσίπρας και Μητσοτάκης ( κι ας διαφωνούν οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ);

Γ. τι απέδωσε για την εκλογική   ενίσχυση του κόμματος η αναπαλαιωμένη συνθηματολογία κατά της « επάρατης Δεξιάς» και  η ανταγωνιστική με τον ΣΥΡΙΖΑ  αντιδεξιά ρητορική;

Δ. τι απέδωσαν για την καταξίωση του κόμματος και την αναγνώριση της προοδευτικής ταυτότητάς του  τα « ήξεις, αφήξεις» και  τα πισωγυρίσματα σε βασικές προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, π.χ. στην Παιδεία;

Ε. ποια, τελικά, είναι η χρησιμότητα στο πολιτικό γίγνεσθαι του σημερινού ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, ποια η συνεισφορά του στην ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής ζωής και στον αναγκαίο εκσυγχρονισμό της χώρας;

Στ. ποια είναι η σύγχρονη και ρεαλιστική ιδεολογική πλατφόρμα που προτείνει για την ανανέωση της Σοσιαλδημοκρατίας;

Ζ. ποιες είναι οι τόσο σημαντικές διαφορές του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ από την κεντρώα πολιτική που εφαρμόζει ο Μητσοτάκης, οι οποίες δικαιολογούν την μαινόμενη αντιδεξιά συνθηματολογία της δεκαετίας του 80;

Η. πόσο ανασφαλείς και ευάλωτοι αισθάνονται έναντι της κριτικής του ΣΥΡΙΖΑ, ότι, δήθεν, «συμπλέουν με την Δεξιά», ώστε να μην τολμάν να αναγνωρίσουν, ακόμα  και κάποια αυτονόητα που πράττει η κυβέρνηση Κ.Μητσοτάκη;

Εάν ευτυχήσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ να αναδείξει, στο προσεχές συνέδριό του, μια ηγεσία απαλλαγμένη από τον μικρομεγαλισμό και την έπαρση του «ένδοξου» παρελθόντος, εάν προσγειωθεί στην σύγχρονη πραγματικότητα και αναγνωρίσει ότι, αντί της αδράνειας των «ίσων αποστάσεων», πρέπει να επιλέξει- τελεσίδικα-με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει, ποιες πολιτικές θα υποστηρίξει,χωρίς μικροπολιτικούς υπολογισμούς, και με ποιους θα συμπράξει για την ισχυροποίηση ενός, πραγματικά, μεταρρυθμιστικού και προοδευτικού μετώπου, τότε υπάρχει πιθανότητα οι πολίτες να αναγνωρίσουν την χρησιμότητα της ύπαρξής του και να συμβάλουν στην ενδυνάμωσή του.

Ας διδαχτεί η νέα ηγεσία(;) που θα επιλεγεί, στο συνέδριο του κόμματος, από το παράδειγμα του Σοσιαλδημοκρατικού κόμματος της∙ Γερμανίας: όταν χρειάστηκε να κυβερνηθεί η Γερμανία, δεν τήρησε…« ίσες αποστάσεις», δεν φοβήθηκε την φθορά από την συγκυβέρνηση με την Μέρκελ και τους Χριστιανοδημοκράτες∙ ανέλαβε το κρίσιμο υπουργείο των Οικονομικών και, σήμερα, με την ηγεσία του Όλαφ Σολτς-ενισχυμένο, σημαντικά-διεκδικεί την καγκελαρία!

Το μοιραίο δίλημμα στο οποίο πρέπει να απαντήσει το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο προσεχές συνέδριό του, είναι εάν θα επιλέξει την αδράνεια και τον μαρασμό των « ίσων αποστάσεων», που οδηγεί, μοιραία, στην αχρηστία και την αυτοκατάργησή του ( ή, πιθανώς, στον υποβιβασμό του σε ένα περιθωριακό, μικρό κόμμα διαμαρτυρίας)∙ ή, αντίθετα, θα καταθέσει, με παρρησία και καθαρότητα, τις πολιτικές του θέσεις, με τις οποίες θα συμμετάσχει σε μια ισχυρή εθνική κυβέρνηση, σε συνεργασία με τις κεντρώες, μεταρρυθμιστικές πολιτικές δυνάμεις.

Και η απάντηση σε αυτό το ερώτημα  αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα, ενόψει ότι οι επόμενες εθνικές εκλογές θα διεξαχθούν με το σύστημα της Απλής Αναλογικής, οπότε θα κληθεί το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ  να απαντήσει στο κρίσιμο ερώτημα ( για το μέλλον το δικό του και της χώρας): εάν θα στηρίξει μια κεντρώα κυβέρνηση εθνικής ευθύνης  ή την ακυβερνησία∙  εάν θα επιλέξει την πολιτική  της λογικής και του ρεαλισμού ή την ανευθυνότητα, την δημαγωγία και την γελοιοποίηση, για άλλη μια φορά, των αριστερών και « σοσιαλιστικών» ιδεών και την περαιτέρω απαξίωσή του ή την καταξίωσή του ως κόμμα της ευθύνης και της προόδου;