Μια φορά και έναν καιρό, πριν από ενάμιση μήνα, ένας σύζυγος έβαλε ξυπνητήρι, σηκώθηκε από τον ύπνο στη μία το βράδυ, δολοφόνησε την μόλις είκοσι χρονών σύζυγό του και σκηνοθέτησε το έγκλημα, ώστε να μοιάζει με ληστεία. Η υπόθεση εξιχνιάστηκε εδώ και λίγες ημέρες και όλα πήραν τον δρόμο τους….

Έλα όμως που ο Μπάμπης ο φονιάς είναι, για την ακρίβεια ήταν, πιλότος αεροπλάνου. Έτσι αντί για ύποπτος, δράστης, δολοφόνος κτλ, αποτυπώθηκε στην μιντιακή δημοσιογραφία και στα κοινωνικά δίκτυα ως «Ο πιλότος». Κι αυτό είναι πολύ σωστό! Διότι άλλο να σε σκοτώνει ο οποιοσδήποτε και άλλο ένας κοτζάμ πιλότος! Όπως όλοι καλά γνωρίζουμε, ο πιλότος σκοτώνει υπέροχα! Εδικά αν είναι κάτω από τριάντα πέντε ετών, σχετικά εμφανίσιμος (εμένα δε μου αρέσει, αλλά άμα μου πει να με σκοτώσει, ας αρνηθώ) και ευκατάστατος! Το ιδανικό της ελληνίδας μάνας: Καλός γαμπρός! Καλός γαμπρός και δολοφόνος μαζί! Ομού που λέμε και στα αρχαία ελληνικά! Δύο σε ένα που γράφουν και οι διαφημίσεις! Και βίντεο από τον γάμο και από τις διακοπές στο Ντουμπάι, και από την εν ψυχρώ! Ποιος στο προσφέρει την σήμερον ημέρα; Να τα λέμε αυτά!

Οπότε άμα μεγαλώνεις ένα κοριτσάκι και γνωρίσει στα δεκαπέντε του έναν πιλότο, ετών 28, που φέρνει βόλτες πάνω από το σχολείο, για να κάνει καμάκι, βγάλε το, πάντρεψέ το, να ξεμπερδεύεις. Και εσύ και αυτό! Κυριολεκτικά όμως! Σκεφτόμουν την υπόθεση, όσο κυνηγούσα τις τελειόφοιτες να έχουν μαζί τα δελτία εξεταζόμενης τις ημέρες των πανελλαδικών και απορώ (μα την αλήθεια!) γιατί στο εδώλιο δεν κάθονται και οι γονείς της νεαρής κοπέλας: Την άφησαν να παντρευτεί και να γίνει μάνα, την ώρα που συνομήλικές της με τραβούν εφτά η ώρα το πρωί αγουροξυπνημένες από το χέρι «να μας πάτε στον δεύτερο όροφο, γιατί μόνες μας θα χαθούμε». Αυτό ακριβώς έπαθε η Καρολάιν: Χάθηκε: Στη διαφορά ανάμεσα στον εφηβικό ενθουσιασμό και στον προορισμό μιας γυναίκας «να κάνει οικογένεια»…. Παντρεύτηκε, βαρέθηκε (λογικό), κλείστηκε σε μια κακόγουστη νεοπλουτίστικη κατοικία μιας μη αστικής περιοχής με μια εφαρμογή στο κινητό, με την οποία ο άλλος ήξερε ανά πάσα στιγμή που βρίσκεται (από αγάπη… μη φανταστείτε), τα είδε όλα και πριν αναχωρήσει, την απογείωσε ο πιλότος όχι ακριβώς στον έβδομο ουρανό… Απλώς την έστειλε στον παράδεισο…. Και ερωτώ την κίτρινη δημοσιογραφία: Μόνον ο πιλότος σκοτώνει; Και εκείνη απαντά: Σκοτώνει και ο κηπουρός αλλά αυτός φυτεύει! Μην το συζητείτε… Έχει διαφορά αισθητή!

Το δεύτερο τραγικό συμβάν αυτής της έτσι κι αλλιώς τραγικής ιστορίας είναι οι συνέπειές του στην φίλη μου την Καίτη. Βρίζει όλη μέρα «τους μπάτσους» και τα «μέσα ενημέρωσης του Μητσοτάκη» που κατηγόρησαν άδικα την Αλβανική μαφία για τη δολοφονία, γιατί είναι ρατσιστικά γουρούνια! «Παιδάκι μου, ο δολοφόνος Μπάμπης δεν αποφάνθηκε ότι η γλώσσα που άκουσε το μοιραίο βράδυ ήταν αλβανικά; Πού να στραφούν οι έρευνες; Στη Ρωσία του Πούτιν! Επεισόδιο Τζέημς Μποντ γυρίζουμε; Μη λέμε παράλογα!» «Να απολογηθούν! Μέσω του πρέσβη μας, στην Αλβανία!» «Το έχω πει ότι έχετε στην αντιπολίτευση μεγαλύτερη πλάκα από ότι όταν κυβερνάτε».

Ενός κακού μύρια έπονται! Μπορεί εσύ να σκοτώθηκες νωρίς (και μάλιστα από πιλότο) αλλά θα σκυλεύσουν το πτώμα σου οι κυνηγοί της τηλεθέασης! Να μη μάθει η μέση Ελληνίδα νοικοκυρά, μέσα στον καύσωνα τι περνούσες ως σύζυγος πιλότου Μπάμπη; Πόσο συχνά έτρεχες στη μαϊμού - τέως μασόνο ψυχολόγο; Βαρεθήκαμε έναν χρόνο να μετράμε κρούσματα!

Πάντως…..πιλότος και Μπάμπης; Πόση μπαναλιτέ να χωρέσει ο Κορυδαλλός, με κοτζάμ Φουρθιώτη έγκλειστο; Χαράλαμπος, το βαφτιστικό, αλλά Μπάμπης; Χάρης έστω, Λάμπης το ιδανικό! Λάμπεις, Μπάμπη μου! Το παιδί θα γινόταν επώνυμο! Σαν βγει από αυτή τη φυλακή, δεκαπέντε χρόνια μετά, χάρη στον νόμο Παρασκευόπουλου, μάνατζερ, επειγόντως! ‘Ένα αστέρι ανατέλλει από τα λασπόνερα, πετά στον ουρανό! Παίρνει εκπομπή!