Είπε ο Σοφοκλής στην Αντιγόνη «ουδέν κακόν φύμ’ έβλαστεν οίον άργυρος», δηλαδή «δεν φύτρωσε ποτέ χειρότερο σπυρί απ’ το σπυρί του χρήματος» για να τον συμπληρώσει πολύ αργότερα ο έξοχος Γάλλος «ποιητής των ταπεινών» Φραγκίσκος Κοπέ: «Η δόξα, η υγεία, η αγάπη, η τιμή, καθετί που αξίζει τον κόπο να ζούμε, δεν μπορεί να αγοραστεί με το χρήμα».

Δυστυχώς όλη η ιστορία όλης της οικουμένης ζει, κινείται και υφαίνεται πάνω στο στημόνι του χρήματος.

Η παρεξηγημένη και εμπαθής σχέση με το χρήμα εξαχρειώνει τον άνθρωπο, στο βαθμό που δεν μπορεί να κατανοήσει ότι αυτό είναι απλώς το μέσο και όχι ο σκοπός της ευτυχίας.

Από το πινάκιο της φακής του Ησαύ μέχρι σήμερα όλα έχουν πρόθεση, αρχή και τέλος τον άργυρο.

Ληστείες, φόνοι, μαστροπεία, απαγωγές, καταχρήσεις, περιώνυμα διαζύγια, πολιτικά εγκλήματα, κατασκοπία, ό, τι μπορεί να φανταστεί ο βρόμικος νους ενός αδύναμου ψυχικά και ηθικά άπληστου ανθρώπου συντελείται με βάση και σκοπό το χρήμα.

Τελευταία ακούστηκαν (κι αυτή ήταν η αφορμή του άρθρου) κάποια ειδεχθή περιστατικά διακίνησης λαθρομεταναστών από το σύνορο του Έβρου, και οι δράστες είναι, παρακαλώ, Έλληνες ένστολοι (!) σε συνεργασία με Τούρκους διακινητές και δουλεμπόρους.

Άγνωστη λέξη γι αυτούς η πατρίδα.

Ακόμα κι αν πήγαν σχολείο, προφανώς δεν μπόρεσε κανείς δάσκαλος να τους πει και να τους πείσει ότι «πατρός και μητρός και προγόνων απάντων τιμιώτερον η πατρίς», κι ακόμα περισσότερο, ότι είναι τιμή και βραβείο ενός ανθρώπου να είναι φτωχός κι ας είναι η πατρίδα του πλούσια.

Αλλά γιατί ξαφνιαζόμαστε με τέτοιες ειδήσεις;

Εδώ υπάρχουν ολόκληροι πολιτικοί «μηχανισμοί» που αμφισβητούν την ύπαρξη και της πατρίδας και των συνόρων της και την τοποθετούν ιεραρχικά μετά το μεταναστευτικό ζήτημα.

Ενθαρρύνονται έτσι κάποιοι αδύναμοι και -στην προκειμένη περίπτωση- επίορκοι να μπουν στα κυκλώματα της δήθεν ανθρωπιστικής εξυπηρέτησης των λαθρομεταναστών, φυσικά με το αζημίωτο.

Να προσθέσουμε ότι τέτοιες κινήσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνο να γίνονται σε σύνορα που μυρίζουν μπαρούτι.

Ο Έβρος κακώς ορίστηκε με τη Λοζάνη σαν σύνορο Ελλάδας-Τουρκίας, αλλά τουλάχιστον ας τον υπερασπιζόμαστε για καλό και για κακό.

Τα ντροπιαστικά αυτά επεισόδια του Έβρου ανησύχησαν όπως ήταν λογικό την Ελλάδα, και δεν ήταν λίγοι αυτοί που μίλησαν για «κερκόπορτα».

Η κερκόπορτα είναι η πίσω, η κρυφή πόρτα που συνήθως την ανοίγουν οι αμυνόμενοι για να βρουν τρόπο να εισέλθουν οι εχθροί, και συνήθως ανοίγει με συμφέροντα και με χρήμα.

Με βρόμικο εννοείται χρήμα.