Στις 12 -3 -2014 είχα δημοσιεύσει στο Εμπρός ένα άρθρο με τίτλο «Οι ιδέες καταπολεμούνται με ιδέες». Ήταν μια εποχή που γινόταν προσπάθεια να αποκλειστεί η «Χρυσή Αυγή» από τις επικείμενες αυτοδιοικητικές εκλογές και τις Ευρωεκλογές με παρέμβαση της Δικαιοσύνης. Έλεγα τότε πως η τιμωρία των Χρυσαυγιτών μπορεί να εξαφανίσει τα άτομα που την εκπροσωπούν για μια περίοδο, αλλά όχι και την ιδεολογία τους, πράγμα που είναι το ζητούμενο. Έλεγα πως από τότε που οι Αθηναίοι Αρμόδιος και Αριστογείτων δολοφόνησαν τον τύραννο Ίππαρχο στην Αθήνα και τιμήθηκαν γι’ αυτή τους την πράξη, η Ιστορία γνώρισε πολλούς στυγνούς κι αδίσταχτους τυράννους. Στις 7-6-2014, πάλι, είχα δημοσιεύσει ένα άρθρο στην εφημερίδα της Νέας Σμύρνης Επίκαιρα με τίτλο «Οι εκλογές και η Χρυσή Αυγή». Σε αυτό το άρθρο έλεγα πως η ποινική αντιμετώπιση της «Χρυσής Αυγής» δε λύνει το πρόβλημα και πως ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος αντιμετώπισης αυτού του φαινομένου κοινωνικής και πολιτικής παθογένειας είναι η καθιέρωση μιας γνήσιας, αληθινής και πραγματικής δημοκρατίας.

Πέρασαν σχεδόν δέκα χρόνια από τότε και το πολιτικό μας σύστημα ασχολείται πάλι με τη «Χρυσή Αυγή» και τους εκπροσώπους της. Όλα τα κόμματα συμφωνούν πως αυτοί που την εκπροσώπησαν στο παρελθόν στη Βουλή και έχουν καταδικαστεί πρέπει να αποκλειστούν από τις επικείμενες εκλογές. Ως εδώ όλα καλά. Τα προβλήματα αρχίζουν από τη στιγμή που κάθε κόμμα αρχίζει να σκέπτεται πώς θα εκμεταλλευτεί καλύτερα αυτό τον αποκλεισμό. Έτσι, βλέπουμε κόμματα που κόπτονται για την απλή αναλογική και τη συνεργασία των κομμάτων να αρνούνται με διάφορα προσχήματα να συμμετάσχουν στην προσπάθεια να απομακρυνθούν από τη Βουλή κόμματα που ταυτίζονται με εγκληματικές οργανώσεις! Βλέπουμε πως ο πολιτικός μας πολιτισμός δεν επιτρέπει τη συναίνεση ακόμη και στα αυτονόητα ζητήματα. Έτσι, ενώ τα κόμματα και τα προγράμματά τους είναι κύκλοι τεμνόμενοι, έχουν δηλαδή πολλά κοινά σημεία, προσπαθούν να παρουσιαστούν ως κύκλοι εφαπτόμενοι που δεν έχουν κανένα κοινό σημείο!

Πέρα από αυτό τα κόμματα αλληλοκατηγορούνται πως με την πολιτική και τη στάση τους εκτρέφουν πιο πολύ το φαινόμενο που θέλουν να καταπολεμήσουν. Στην πραγματικότητα το φαινόμενο αυτό το εκτρέφουν όλα τα κόμματα, άλλα άμεσα και άλλα έμμεσα. Γιατί ο κόσμος σήμερα πιστεύει πως η δημοκρατία έχει μεταλλαχθεί σε τυραννία που ασκείται κάτω από τη σκιά της δικαιοσύνης και το πρόσχημα των νόμων. Αλλά, όπως έλεγε ο Μοντεσκιέ, δεν υπάρχει χειρότερη τυραννία από αυτή. Αν η δημοκρατία εξακολουθήσει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο, τότε είναι βέβαιο πως δε θα πάψουν να εμφανίζονται και τύραννοι στο μέλλον. Γιατί, όπως έλεγε ο Αριστοτέλης, η δικτατορία και η τυραννία είναι παιδιά της δημοκρατίας* αυτή δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες για την εμφάνισή της. Αλήθεια, πόσοι από αυτούς που σήμερα διεκδικούν τη ψήφο μας δε θα έπρεπε να αποκλειστούν από τις λίστες των υποψηφίων βουλευτών;

Ο ΣΥΡΙΖΑ, για να δικαιολογήσει τη «χαλαρή» στάση που τήρησε απέναντι στο κόμμα του Κασιδιάρη, υποστηρίζει πως η Ν.Δ. με τις μεθοδεύσεις της επιδιώκει να διευκολύνει την αυτοδυναμία της. Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο η αυτοδυναμία εξαρτάται και από το ποσοστό των πολιτών που δε θα εκπροσωπηθούν στη Βουλή. Όσο μεγαλύτερο είναι το ποσοστό αυτό, τόσο η δυνατότητα επίτευξης αυτοδυναμίας από τη Ν.Δ. απλουστεύεται. Οι ειδικοί, για παράδειγμα, λένε πως αν το ποσοστό αυτό είναι 10 % , τότε το 45, 2 % των ψήφων αρκεί για την αυτοδυναμία. Αφήνοντας η Ν.Δ. το κόμμα του Κασιδιάρη εκτός Βουλής με τον νόμο που ψήφισε, λογικά μεγαλώνει αυτό το ποσοστό και διευκολύνει την επίτευξη της επιδιωκόμενης αυτοδυναμίας. Υπάρχουν, όμως, δύο πιθανότητες: αυτοί που θα μείνουν άστεγοι ή να προσχωρήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ για λόγους αντεκδίκησης -σύμφωνα με το κάνω φίλο τον εχθρό του εχθρού μου- ή να μην ψηφίσουν καθόλου, οπότε διευκολύνεται η αυτοδυναμία για τη Ν.Δ.

Πολλοί, πάλι, από την αντιπολίτευση κατηγορούν την κυβέρνηση πως, αφήνοντας έξω από την εκλογική διαδικασία διάφορα ακροδεξιά κόμματα, στοχεύει στο να εξασφαλίσει τους ψήφους των πολιτών που θα μείνουν πολιτικά άστεγοι. Η λογική τους είναι η εξής: Με τον αποκλεισμό των ακροδεξιών κομμάτων οι οπαδοί τους που θα μείνουν άστεγοι θα αναζητήσουν κάποια άλλη στέγη. Είναι λογικό αυτοί να προσχωρήσουν στο κόμμα με το οποίο συγγενεύουν ιδεολογικά περισσότερο και αυτό δεν είναι άλλο από τη Ν.Δ. Βέβαια, υπάρχουν και οι ειδικοί που λένε πως πολύ λίγοι από αυτούς θα ψηφίσουν Ν.Δ. και ότι οι άλλοι θα προσχωρήσουν σε άλλα μικρά αντισυστημικά- υποτίθεται- κόμματα.

Πρώτα πρώτα πιστεύω πως ο πόλεμος που γίνεται εναντίον του Κασιδιάρη και η προσπάθεια που έγινε να τεθεί «εκτός νόμου» ρίχνουν νερό στον μύλο της Ακροδεξιάς. Όσο οι πολιτικοί μας και τα μέσα ενημέρωσης πιέζουν και «νουθετούν» τους πολίτες να μην τον ακολουθούν , τόσο αυτοί θα το κάνουν. Για να εκτιμήσουμε σωστά την κατάσταση πρέπει να λάβουμε υπόψη τον χαρακτήρα του Έλληνα. Ο Έλληνας δε δέχεται οδηγίες, υποδείξεις και συμβουλές ή διαταγές. Κάνει αυτό που θέλει ο ίδιος και το αντίθετο από αυτό που του υποδεικνύουν οι άλλοι. Υπάρχουν πάρα πολλοί πολίτες δυσαρεστημένοι από την πολιτική της κυβέρνησης και αυτοί οι πολίτες θα τάσσονται πάντα με το μέρος αυτών που αντιστρατεύονται την κυβέρνηση. Οι πολίτες αυτοί κάνουν απλώς φίλο τους τον εχθρό του εχθρού τους. Και στην προκείμενη περίπτωση εχθρός τους είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ., γιατί αυτή έστειλε στη φυλακή τους εκπροσώπους της «Χρυσής Αυγής» και αυτή απέκλεισε από την εκλογική διαδικασία το κόμμα του Κασιδιάρη. Αν, μάλιστα, λάβει κανείς υπόψη τον ρόλο που παίζει ο φανατισμός, το «πείσμα» και η «εκδικητική διάθεση» σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορούμε να καταλάβουμε ποιος έχει να ωφεληθεί από την όλη διαδικασία.

Ένα είναι βέβαιο. Τα κόμματα κάποτε οφείλουν να σοβαρευτούν, να στηρίζουν την πολιτική τους σε κάποιες αρχές και να μη υποτάσσουν όλα τα ζητήματα στα μικροκομματικά τους συμφέροντα. Δεν πρέπει να παίζουν «εν ου παικτοίς», γιατί έτσι και οι πολίτες θα τους περιπαίζουν…..