Ο Βατραχίων ο μάγειρας

06/09/2016 - 13:52

Γράφαμε τις προάλλες για τον αυτοπροσδιορισμό και τις παγίδες που συνεπάγεται, αλλά το θέμα δεν εξαντλείται σ’ ένα άρθρο. Γιατί, δεν είναι μόνο το πώς προσδιορίζουμε τον εαυτό μας, αλλά και τι ιδέα έχουμε γι’ αυτόν.

 

Το φαινόμενο προσιδιάζει και διαλάμπει στα πρόσωπα της εξουσίας και της δημοσιότητας, που συνήθως υπερτιμούν τα ίδια την αξία τους, ενώ στην πραγματικότητα είναι προσωπικότητες συνήθεις και πολλές φορές πολύ κάτω από το μέσο κοινωνικό όρο.

Είναι πλέον αυταπόδεικτο ότι δεν μας κυβερνούν οι ικανότεροι ή οι σπουδαιότεροι των ανθρώπων αλλά οι πλέον επιτήδειοι, που σημαίνει οι οργανωμένοι στα κυκλώματα της εξουσίας.

Ο τρόπος της πολιτικής αναρρίχησης, τα συνήθως σκοτεινά παιχνίδια της εξουσίας και οι άμετρες φιλοδοξίες που τις εκτρέφει η άπλετη και διαδραστική δημοσιότητα, δημιουργούν τον τύπο του πολιτικού «υπερανθρώπου», ενός τύπου χωρίς ταπεινότητα και χωρίς εσωτερική αξία αλλά και αίσθηση του κοινού συμφέροντος.

Είναι γεγονός ότι έχουμε -και πρέπει να έχουμε- υψηλές απαιτήσεις από τα πολιτικά πρόσωπα πλην όμως πολλές φορές είναι αδικαιολόγητες, μιας και αποτελούν κι αυτά γεννήματα και παραφυάδες μιας τέτοιας, που περιγράφεται, κοινωνίας.

Είναι μάλιστα ενδιαφέρον να βλέπουμε ότι τέτοια συμπτώματα αλαζονείας και έλλειψης αυτοκριτικής είχαμε σ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας μας. Ο Λουκιανός αναφέρει στο έργο του «Προς τον απαίδευτον και πολλά βιβλία ωνούμενον» ένα ξεκαρδιστικό περιστατικό με το βασιλιά και στρατηγό της Ηπείρου Πύρρο. Αυτός, μεθυσμένος από τις νικηφόρες εκστρατείες του και με τους κόλακες που τον περιτριγύριζαν, έφτασε να πιστεύει ότι είναι το τέλειο ομοίωμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το πίστευε και ο ίδιος και κατ’ ανάγκην και οι γύρω από αυτόν, μέχρι τη στιγμή που, σε μια περιοδεία του στη Θεσσαλία, συνάντησε μια Λαρισαία γριά.

Ο Πύρρος τής έδειξε κάμποσες εικονίτσες (του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Περδίκα, του Φιλίππου, του Κάσσανδρου) και της ζήτησε να του πει με ποιον έμοιαζε, προεξοφλώντας ότι θα έλεγε τον Αλέξανδρο.

Η απάντηση της γριάς ήταν κεραμίδα για τον στρατηγό. Αφού παρατήρησε λίγη ώρα του λέει: «Με τον Βατραχίωνα το μάγειρα!». Υπήρχε πράγματι κατά σατανική σύμπτωση κάποιος Βατραχίων στη Λάρισα που έμοιαζε με τον Πύρρο.

Υπήρχαν, όπως διαβάζουμε, και περισσότερο εξωφρενικές περιπτώσεις. Στην αυλή του Φιλίππου σύχναζε ένας διάσημος γιατρός, ο Μενεκράτης. Αυτός γιάτρευε ιδιαίτερα ψυχικές ασθένειες και μάλιστα χωρίς λεφτά, απαιτούσε όμως να τον προσφωνούν «Δία» (!)

Η εξουσία και η δημοσιότητα, αν δεν συνοδεύονται από φιλοσοφία και ταπεινότητα, φθείρουν το ήθος και κάνουν τον άνθρωπο αλαζόνα και ανόητο. Το κακό είναι ότι τέτοιοι άνθρωποι, ανίκανοι, υπερφίαλοι και ταυτόχρονα άρπαγες, μας διοικούν και είμαστε υποχρεωμένοι να τους υφιστάμεθα αδιαμαρτύρητα. Το όλο θέμα, όπως και όλα τα σπουδαία θέματα, ξεκινάει από την εκπαίδευση.

Αρχές και σοβαρά ηθικά προστάγματα λείπουν συστηματικά από την εκπαίδευση των νέων. Καλλιεργείται επιτηδείως ένα υβριδικό πρότυπο, χωρίς πίστη στις παραδοσιακές αρχές, χωρίς ερευνητική διάθεση, χωρίς την υποταγή στους νόμους και με πρώτη «αρετή» την αρχή της ήσσονος προσπάθειας και της μείζονος προβολής.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή ένας Βατραχίων, και μας προσγειώνει...

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey