Κοσμογονικές είναι οι αλλαγές που συμβαίνουν τρεχόντως στην Ευρώπη και όχι μόνο. Οι κοινωνικές της δομές βρίσκονται σε κατάσταση καχεξίας απ’ τη μέγγενη της επιβληθείσας λιτότητας σ’ όλους του Λαούς της.

Η ανεργία συνεχώς αυξάνει, ακόμη και στις μητροπολιτικές χώρες, Γαλλία, Γερμανία κ.ά. Η φτωχοποίηση των λαϊκών στρωμάτων συνεχώς διευρύνεται. Ακόμα, οι οικονομίες των χωρών κλονίζονται. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα για το μέγεθος των πραγμάτων δε θα μπορούσε να υπάρξει απ’ αυτό της «Ντόϊτσε Μπάνκ».
Πλέον των ενδογενών αυτών παραγόντων, έχουμε και τον εξωγενή, που οσημέραι λαμβάνει μορφή χιονοστιβάδας, αυτόν των προσφυγικών ροών. Τούτος μεταφράζεται σε «απόβαση» πέρυσι στα νησιά μας 850.000 ψυχών, με τελικό προορισμό τη δυτική Ευρώπη. Αυτό το τσουνάμι προσφύγων η Πολιτεία, με κορυφαίους τους νησιώτες μας, ως στιγμής το χειρίζεται χωρίς ευτυχώς ανυπέρβλητα προβλήματα.

Η αντιπολίτευση, κυρίως η ΝΔ, θέλοντας να «κεφαλαιοποιήσει» τα μέγιστα απ’ την τραγικότητα των πραγμάτων, «πετά» κορώνες, όπως ότι οι Κυβερνητικές πράξεις (ΣΥΡΙΖΑ) έδρασαν ως «πρόσκληση» των προσφύγων. Τούτο μάλιστα ακούγεται και δια στόματος Αντιπροέδρου της! Του Άδωνη Γεωργιάδη. Υποκρισία μεγάλη!

O ορθολογισμός απορρίπτει τέτοια φληναφήματα. Απλά γιατί η ιστορική κοινωνιολογία υπαγορεύει πως, όταν στην ενδοχώρα υπάρχει πόλεμος, λιμός, καταναγκασμός κ.λπ., τα παράλια υφίστανται την πίεση των μαζών, που, εγκαταλείποντας τις εστίες τους, σωρεύονται εκεί για να σωθούν. Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη Συρία με τον ανελέητο, εξαετή πια εμφύλιο. Τούτος την έχει διαλύσει, «σκορπώντας» τους δυστυχείς Σύριους στην Ιορδανία, στο Λίβανο και στην Τουρκία. Οι στην Τουρκία πρόσφυγες, προσβλέποντες να περάσουν στην Ευρώπη, φθάνουν στα παράλια, απέναντί μας. Η Λέσβος και τα άλλα νησιά, τα κοντά στην Ανατολία, αναπόφευκτα γίνονται υποδοχείς της «καθόδου» των από την ενδοχώρα σύγχρονων μυρίων. Ο αριθμός τους, τεράστιος. Το μόνο που θα «έκοβε» τις ροές είναι αυτό που ψέλλισε, ηθελημένα ή άθελά του (;), Βέλγος Υπουργός. Να βουλιάζουμε τα πλεούμενά τους. Όμως ερωτάται, η ελληνική κουλτούρα επέδειξε ποτέ τέτοια ζωώδη ένστικτα;! Όχι.

Όχι μόνο δεν επέδειξε, αλλά αντιθέτως το φιλότιμο της ράτσας, ύψιστο ηθικό κεφάλαιό της, έχει συγκλονίσει την Υφήλιο με το «χειρισμό» των προσφύγων. Χειρισμός, που απέσπασε το παγκόσμιο θαυμασμό, κάνοντας όλους να ψάχνουν στην υδρόγειο σφαίρα να εντοπίσουν την «κουκίδα» Λέσβος. Τα άλλα μας νησιά, το Αιγαίο μας.

Η ανά την Υφήλιο κινητοποίηση στο να δοθεί το Νόμπελ Ειρήνης στη Λέσβια γιαγιά Καμβύση και στο συμπατριώτη μας ψαρά Σ. Βαλιαμό (συμβολικά, εκπροσωπώντας τους Λέσβιους και λοιπούς νησιώτες) καταδεικνύουν το μέγεθος του παγκόσμιου θαυμασμού.

Αντίθετα, η γείτονα Τουρκία, άσσος στο ανατολίτικο παζάρι, όπως πάντα, αυτά τα οποία αποδέχθηκε στις προ μηνών συμφωνίες με την Ευρώπη τα ξεχνά. Αποτέλεσμα, οι Τούρκοι διακινητές καταχείμωνο να συνεχίζουν τον άνομο πλουτισμό τους με το αίμα των δύσμοιρων που πνίγονται στο Αιγαίο.

Σνομπάρει τα τρία δισεκατομμύρια Ευρώ που θα λάβει για να σταματήσει τις προσφυγικές ροές, απαιτώντας τώρα «τον ουρανό με τα άστρα» απ’ την Ευρώπη.
Το ότι ως στιγμής έχουν πνιγεί απ’ τον ωχαδερφισμό της ~ 4.000 δυστυχείς, ολίγον τη νοιάζει.
Και σ’ όλο αυτό το τραγικό σκηνικό, μία αναποφάσιστη, φοβική Ευρώπη αντιμετωπίζει το όλο πρόβλημα σπασμωδικά και, ενεργώντας κατά το σύνδρομο αχιβάδας, κλείνει τα σύνορά της.
Σ’ αυτό πρωτοστατούν, στήνοντας φράχτες, οι χώρες Πολωνία, Ουγγαρία, Τσεχία, Σλοβακία, που ως το ’90, όντας «αιχμάλωτοι» του Υπαρκτού Σοσιαλισμού, ξέρουν καλά τι σημαίνει καταναγκασμός.

Αντίθετα, δεν ετήρησαν ούτε την ελαχίστη υποχρέωση να δεχθούν στο έδαφός τους, κατά τη σχετική απόφαση Συνόδου Κορυφής, αναλογικά αριθμό προσφύγων.
Μ’ όλα αυτά, η αλληλεγγύη, θεμέλιος αρχή της Ε.Ε., ευρωπαϊκό κεκτημένο, φαίνεται ότι «πάει περίπατο». Αντ’ αυτών, οι εταίροι μας μας δείχνουν το δάχτυλο, γιατί τάχα δεν κάναμε εγκαίρως τα hot spots. Συνεχίζοντας, μας υπενθυμίζουν τη συνθήκη «Δουβλίνο ΙΙ». Αυτή που ορίζει την επαναπροώθηση «ξένων» στη χώρα της πρώτης εισόδου. Τούτο θα έχει το αποτέλεσμα η Ελλάδα να μετατραπεί σε αποθήκη ψυχών.

Η Συνθήκη αυτή πολύ φοβούμαι ότι θα γίνει η ταφόπλακά μας. Όταν κανείς μπορεί να «διαβάζει» τα σημεία των καιρών αποκρυπτογραφώντας τα, τότε καταλήγει σε εδραία συμπεράσματα. Προ διετίας, σε σχετικό άρθρο εδώ, έγραφα τα εξής: «Κοντολογίς, με το “Δουβλίνο ΙΙ” μας έπιασαν, τους νοτιοευρωπαίους, κατά το κοινώς λεγόμενο, κορόιδα». Και συνέχιζα, ότι οι «κουτόφραγκοι» επέβαλαν να φροντίζουμε τα σύνορά μας, που είναι σύνορά της Ευρώπης, χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη, κάνοντας μας έτσι «παραγιούς, χωρίς χρονιά»!

Ακόμη, σ’ αυτά, ως κερασάκι στην τούρτα, έρχονται να προστεθούν και οι πιέσεις που δεχόμαστε ως προς τα της Συνθήκης Σένγκεν. Η Ε.Ε., ψάχνοντας άλλοθι για την ανεπάρκειά της στην αντιμετώπιση του προσφυγικού, προορίζει την Ελλάδα για «αποδιοπομπαίο τράγο»; Υποκρισία μεγίστη όλα τούτα! Τέτοια, που ο Πρωθυπουργός στο τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο, είπε: «Η Ευρώπη δεν είναι αλα κάρτ».

Άραγε, θα αποτρέψει τα αποτρόπαια ενδεχόμενα απ’ τις συνέπειες «Δουβλίνο ΙΙ» και Σένγκεν το προ ημερών αποφασισθέν στη σύνοδο των υπουργών Άμυνας του ΝΑΤΟ; Να εμπλακεί η συμμαχία στο Αιγαίο στην προσπάθεια μείωσης των ροών ξένων. Η ελληνική πλευρά αποδέχεται αυτό, με την προϋπόθεση το σεβασμό της εθνικής κυριαρχίας. Μια ναυτική δύναμη στη Μεσόγειο υπό το ΝΑΤΟ θα αναλάβει αυτό το έργο, προκειμένου να σταματάει τις ροές στη μεριά της Τουρκίας. Επιπλέον, αναφέρεται ότι όσοι διασώζονται θα επαναπροωθούνται στην Τουρκία. Παράλληλα, το ΝΑΤΟ θα διασφαλίσει τους διεθνείς κανόνες και συμφωνίες.

Περαίνων, αναρωτιέμαι, τα επίχειρα της Ευρωπαϊκής Υποκρισίας θα μπορέσει να τα αντέξει η δύσμοιρη Πατρίδα μας;!