Η κομματοκρατία, οι υπουργεύοντες και τα συνδικαλιστικά «τσανάκια»

13/08/2013 - 21:15

«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. Και τα κατάφερε! Δεν αλλάξαμε και βουλιάξαμε. Γιατί για ν’ αλλάξεις χρειάζονται, κατά τη γνώμη μου, τρεις προϋποθέσεις: πρώτον, σχέδιο δράσης επεξεργασμένο, ει δυνατόν, και στις λεπτομέρειές του, από επιστήμονες κύρους και όχι από αργόσχολους - «ξερόλες» - των κομματικών γραφείων. Δεύτερον, πρόσωπα ικανά και αποφασισμένα να εφαρμόσουν το σχέδιο. Και τρίτον, πρωθυπουργό ικανό να «μανατζάρει» την όλη προσπάθεια.

«Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε», είχε πει ο Γιώργος Παπανδρέου. Και τα κατάφερε! Δεν αλλάξαμε και βουλιάξαμε. Γιατί για ν’ αλλάξεις χρειάζονται, κατά τη γνώμη μου, τρεις προϋποθέσεις: πρώτον, σχέδιο δράσης επεξεργασμένο, ει δυνατόν, και στις λεπτομέρειές του, από επιστήμονες κύρους και όχι από αργόσχολους - «ξερόλες» - των κομματικών γραφείων. Δεύτερον, πρόσωπα ικανά και αποφασισμένα να εφαρμόσουν το σχέδιο. Και τρίτον, πρωθυπουργό ικανό να «μανατζάρει» την όλη προσπάθεια.

Δυστυχώς για το Γ. Παπανδρέου και δυστυχέστερα για τη χώρα, κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του δεν εξασφαλίστηκε καμμιά από τις παραπάνω προϋποθέσεις. Το σχέδιο αποδείχτηκε ότι ήταν... μιας χρήσης, για τα προεκλογικά μπαλκόνια, κι από κει και πέρα «βλέποντας και κάνοντας». Τα πρόσωπα που επιλέχτηκαν να αντιμετωπίσουν την κρισιμότερη περίοδο της μεταπολιτευτικής περιόδου - παρά τις προεκλογικές εξαγγελίες περί αξιοποίησης του εθνικού επιστημονικού μας δυναμικού - ήταν του... εκτοπίσματος Κατσέλη και του... αναστήματος Παπακωνσταντίνου, Ραγκούση και... Τζάκρη! Και όσον αφορά το πρωθυπουργικό «μάνατζμεντ», αυτό... εξαντλήθηκε στη... θαυμαστή πρόοδο που σημείωσε η Σοσιαλιστική Διεθνής επί προεδρίας Γ. Παπανδρέου!

Έτσι ο εκσυγχρονισμός του κράτους είχε την τύχη της «επανίδρυσης του κράτους» επί της «νέας διακυβέρνησης» Κ. Καραμανλή, του «Ελάσσονος». Η «πράσινη οικονομία»... γκριζάρισε από έλλειψη... χλωροφύλλης και η χρεοκοπημένη, προ πολλού, Ελλάς παρέμεινε στη ζωή με την «τεχνητή» υποστήριξη των Ευρωπαίων εταίρων μας - ή κατ’ άλλους των «αιμοδιψών τοκογλύφων» μας.

Στη συνέχεια, αφού «κάψαμε»... επιτυχώς και το ευρωπαϊκό «χαρτί» Παπαδήμου, οδηγηθήκαμε στις περιπόθητες εκλογές, τις οποίες περιπαθώς επιζητούσαν οι Σαμαρο-Τσιπράδες, για να «μιλήσει ο κυρίαρχος λαός» και να δώσει λύση στο εθνικό-πολιτικό-οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Και ο «σοφός» λαός «εμίλησε» προτείνοντας ως λύση την... ακυβερνησία και τη «ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ» ως... άγγελο φύλακα των «εθνικών ιδεωδών» και της... δημοκρατικής τάξης!

Και επειδή όλα έχουν ένα τέλος και μόνο το λουκάνικο έχει δύο, όπως αποφάνθηκε ο φίλος της Ελλάδας Γιουνγκέρ, «την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενοι», ο μεν Σαμαράς αφού αναγνώρισε ως ονειροφαντασία την αυτοδύναμη κυβέρνηση Ν.Δ., προσγειώθηκε στη «συγκυβέρνηση», ο δε Τσίπρας, αντί της «Μεγάλης Κυβερνώσας Αριστεράς» μαζί με το Κ.Κ.Ε., βολεύτηκε με την... Medium-αριστερά, μαζί με τα «ξευτίδια» τού ΠΑΣΟΚ, στο ρόλο της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης.

Έτσι ο Αντώνης Σαμαράς, ως πρόεδρος του κόμματος της Ν.Δ. που πλειοψήφησε, και πρωθυπουργός, πέρασε από την «Πολιτική Άνοιξη» στο... «Πολιτικό Θέρος», ή καλύτερα στον πολιτικό καύσωνα της συγκυβέρνησης, με δύο ανόμοια ιδεολογικά κόμματα.
Κατ’ αρχάς να σημειώσουμε τα θετικά δείγματα της πολιτικής του στον ένα χρόνο της πρωθυπουργίας του: πρώτον, ότι επέδειξε «κουλτούρα» συγκυβέρνησης, σε ορισμένες περιπτώσεις μεγαλύτερη απ’ ό,τι οι άλλοι δύο εταίροι του στη συγκυβέρνηση. Δεύτερον, αποφασιστικότητα, αδιαφορία για το πολιτικό κόστος, ενεργητικότητα και εργατικότητα, που δεν είχαμε συναντήσει στους πρωθυπουργεύοντες της Μεταπολιτευτικής περιόδου - με εξαίρεση, ίσως, εκείνης του Κ. Σημίτη. Τρίτον, εμμονή στο στόχο της ανάπτυξης, μέσω της προσέλκυσης επενδύσεων, παρά τα περιορισμένα αποτελέσματα της προσπάθειάς του, τα οποία, βεβαίως, δεν εξαρτώνται μόνο από τον προσωπικό του ζήλο.

Στα αρνητικά στοιχεία της πρωθυπουργίας του - αυτά που κρίνονται ως μη εξαρτώμενα από τους όρους που μας έχουν επιβάλει οι δανειστές μας - μπορεί κανείς να του καταλογίσει ότι παρέμεινε δέσμιος της κομματοκρατικής αντίληψης, ότι, δηλαδή, το κράτος, τα κυβερνητικά αξιώματα, αποτελούν λάφυρα του κυβερνώντος ή των κυβερνώντων κομμάτων. Αυτή η αντίληψη επιβεβαιώθηκε τόσο κατά την υπουργοποίηση... «μπιστικών» του κόμματος -με μοναδική εξαίρεση αυτή του Ιωάν. Στουρνάρα-, όσο και με την ανάθεση δημόσιων αξιωμάτων σε αποτυχημένους πολιτευτές και -το χειρότερο- σε συνδικαλιστικά «τσανάκια» τού κόμματος της Ν.Δ. (βλέπε και ΟΑΕΔ). Μετά από τόσα άθλια αποτελέσματα που είχε για τη διακυβέρνηση της χώρας, αλλά και για τη λειτουργία του συνδικαλισμού η... «παρά φύσιν ασέλγεια» κράτους - συνδικαλισμού, η συνέχιση της ίδιας άθλιας πολιτικής αποτελεί θλιβερό σύμπτωμα ανίατης πολιτικής τύφλωσης.

Και το τελευταίο και σπουδαιότερο: η έλλειψη εθνικού σχεδίου για την έξοδο από την κρίση και την αυτοδύναμη ανάπτυξη. Η πολιτική που εξαντλείται στο κυνηγητό της επόμενης «δόσης», είναι η πολιτική του σκυλιού που αγωνίζεται να πιάσει την ουρά του. Η πολιτική που θα μας βγάλει από το φαύλο κύκλο της δανειακής εξάρτησης, είναι η εφαρμογή ενός εθνικού σχεδίου ανάπτυξης, που θα αξιοποιεί τα φυσικά και πολιτισμικά πλεονεκτήματα της χώρας. Κι αυτό το σχέδιο πρέπει να εκπονηθεί το ταχύτερον - έπρεπε να είχε γίνει προ πολλού - από το επιστημονικό δυναμικό που διαθέτουμε σε εθνικό επίπεδο και βέβαια να εφαρμοστεί από κυβέρνηση, όπου οι υπουργεύοντες δε θα είναι οι καλύτεροι των κομμάτων, αλλά οι καλύτεροι που διαθέτουμε ως ΕΛΛΗΝΕΣ.

Κι εδώ θα κριθεί ποιοι έχουν τα «κότσια» να αναμετρηθούν με τον καρκίνο της πολιτικής, την κομματοκρατία και το λαϊκισμό, και ποιοι θα αφήσουν τις πλατείες, όπου παριστάνουν τον... Κουταλιανό, και θα αγωνιστούν στην πράξη για τη μεγάλη «ανατροπή», να μετατρέψουν τη μικροπολιτική σε εθνική πολιτική και την κατάκτηση της εξουσίας σε μέσο για την κατάκτηση μιας Ελλάδας, που θα αξίζει στην αυριανή νεολαία, αυτήν που θα έχει διαπαιδαγωγηθεί με τη γνώση και τα διδάγματα που αποθησαυρίσαμε - οι νουν έχοντες - από την αυτοκαταστροφική μας πολιτεία της Μεταπολιτευτικής περιόδου.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey