Ήταν 20 Νοεμβρίου 1989, όταν στους δέκτες των τηλεοράσεών μας εξέπεμπε για πρώτη φορά το πρώτο ιδιωτικό κανάλι της ελληνικής τηλεόρασης. Έχοντας συνηθίσει ως τότε να βλέπουμε ΕΡΤ1, ΕΡΤ2 και ΕΡΤ3, το MEGA πήρε δικαιωματικά το Νο4 στα τηλεκοντρόλ όλων των σπιτιών. Και έκτοτε ξεκίνησε μια σχέση μεταξύ καναλιού και τηλεθεατή, που αισθάνομαι ότι όμοιά της δεν υπήρξε και ίσως δεν θα υπάρξει ποτέ με κανέναν άλλον τηλεοπτικό σταθμό. Από το 2012 το MEGA-λο κανάλι άρχισε να αντιμετωπίζει οικονομικά προβλήματα. Ή τουλάχιστον αυτό εμφάνιζαν οι μέτοχοί του προς τα έξω, επικαλούμενοι διαφωνίες μεταξύ τους λόγω της αστοχίας σε ένα δάνειο. Η αύξηση μετοχικού κεφαλαίου που προσδοκούσαν, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τα προβλήματα αυξήθηκαν. Τον Απρίλιο του 2016 διακόπηκαν τα ζωντανά προγράμματα του τηλεοπτικού σταθμού και οι εργαζόμενοι βγήκαν σε επίσχεση εργασίας. Το MEGA συνέχισε πάντως να υπάρχει μέσα στις οθόνες μας, με επαναλήψεις, ως και σήμερα.

Τί ήταν όμως το MEGA για τον Έλληνα τηλεθεατή; Και πώς το MEGA-λο κανάλι συνεχίζει και θα συνεχίζει να ζει, ακόμα και μετά το μαύρο; Μέσα από τη συχνότητά του, γενιές και γενιές μεγάλωσαν βλέποντας τα προγράμματά του. Που ήταν πάντα μια κλάση ανώτερα από οτιδήποτε άλλο παιζόταν εκείνη την περίοδο στην ελληνική τηλεόραση, ακόμα και όταν άρχισαν να «ξεφυτρώνουν» περισσότερα ιδιωτικά κανάλια.

Το MEGA μας έδειξε το δρόμο. Με παραγωγές που προβάλλονταν στην prime time ζώνη του καναλιού, καθημερινά, εκτοξεύοντας τα νούμερα της τηλεθέασης στα ύψη. Στο MEGA απολαύσαμε «Πατήρ, υιός και πνεύμα», «Τρεις Χάριτες», «Απαράδεκτους», «Αυθαίρετους». Στο MEGA ταυτιστήκαμε με το «Ρετιρέ» και τους «Μικρομεσαίους», το «Χάι ροκ», το «Dolce Vita», αλλά και το «Λόγω Τιμής», την «Αναστασία», τους «Ψίθυρους καρδιάς», το «Είμαστε στον αέρα». Στο MEGA γελάσαμε με τους «10 μικρούς Μήτσους» και το «Παρά πέντε». Στο MEGA ερωτευτήκαμε με τα «Χτυποκάρδια στο Beverly Hills» ή το «Πριν χτυπήσει το κουδούνι». Στο MEGA είδαμε για πρώτη φορά παιχνίδια ελληνικής ομάδας στους ομίλους του Champions League. Στο MEGA πρωτόπαιξε το SURVIVOR, ακόμα και το Master Chef. Στο MEGA τα είδαμε όλα. Και τα κάναμε όλα.

Η αλήθεια είναι ότι ακόμα και σήμερα, που πιθανότατα δεν θα εκπέμπει πλέον το MEGA στους δέκτες μας, εμείς το MEGA θα «βλέπουμε» και στα άλλα τηλεοπτικά κανάλια, που έχουν αποφασίσει να βαδίσουν στο δρόμο, που πρώτο το MEGA χάραξε. Γιατί και SURVIVOR παίζεται ξανά στην ελληνική τηλεόραση και «Λόγω Τιμής» και «Ρουκ Ζουκ» και «Ποιος θέλει να γίνει εκατομμυριούχος» και «Ραντεβού στα τυφλά» και «Master Chef» και «Master Chef Junior». Εμείς λατρέψαμε το MEGA χάρη σε όλα τα παραπάνω, αλλά και για τους «Φακέλους» του Παπαχελά, για την «Εμπόλεμη Ζώνη» του Δανέζη, για το «Λεπτό προς λεπτό» με τη ζωντανή τηλεοπτική μετάδοση όλων των αγώνων του ελληνικού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου, πριν καν μπουν στη ζωή μας αντίστοιχες εκπομπές από τη συνδρομητική NOVA και το Cosmote TV.

Αυτό που ήταν το MEGA για όλους εμάς, δεν αλλάζει επειδή πέφτει μαύρο. Ούτε επειδή στα δύσκολα, κάποιοι φρόντισαν (και το κατάφεραν) με τη στάση τους στα τηλεοπτικά παράθυρα των δελτίων ειδήσεων να απαξιώσουν σε μεγάλο βαθμό, αυτό που το MEGA πρέσβευε όλα αυτά τα χρόνια. Την εγκυρότητα και την αξιοπιστία, πέρα από την ποιότητα. Όχι. Εμείς δεν αγαπήσαμε το MEGA για τον Πρετεντέρη, τον Χατζηνικολάου ή την Τρέμη, ούτε μπορούσαμε να ανεχθούμε τη μετατροπή του σε ένα μηχανισμό χειραγώγησης του τηλεοπτικού κοινού. Ίσως για αυτό και να οδηγήθηκε εδώ που είναι σήμερα. Σίγουρα όμως δεν έφταιγαν σε τίποτα οι εκατοντάδες εργαζόμενοί του, που εδώ και τρία χρόνια προσδοκούν να λάβουν τα δεδουλευμένα τους. Εις μάτην…