Μαθήματα ΣΥΡΙΖΑίικης ιστορίας

14/01/2019 - 15:09

Μία ανοιχτή επιστολή που απέστειλε προς τον Κώστα Καραμανλή, ένας εκπαιδευτικός (καθηγητής Ιστορίας) εν ονόματι Διονύσης Δρεμπέλας, προ(σ)καλώντας τον πρώην πρωθυπουργό να στηρίξει την συμφωνία των Πρεσπών και να γράψει το όνομά του στο πάνθεον των «σπουδαίων εθνικών ηγετών», αναπαράγεται τις τελευταίες ημέρες με θέρμη, από τα φιλοκυβερνητικά μέσα. Ο εκπαιδευτικός από το Χαϊδάρι, επιχειρώντας να παρουσιάσει τον ορισμό του μεγάλου πολιτικού ηγέτη στο πέρασμα των χρόνων και αναλαμβάνοντας με αξιοπρόσεκτη σπουδή να αναδείξει το θετικό αντίκτυπο που θα έχει στη χώρα η κύρωση της συμφωνίας που θα δίνει επιτέλους όνομα στην ΠΓΔΜ, μας χάρισε ομολογουμένως μία ακόμη ευκαιρία να διαπιστώσουμε τον ιδιαίτερο τρόπο σκέψης του ΣΥΡΙΖΑ. Έναν τρόπο που δεν έχει πρόβλημα να χειραγωγήσει απλά την ιστορία, να τη «συρράψει» αν χρειαστεί και φυσικά να την αναθεωρήσει, όπως γίνεται διαχρονικά βεβαίως από την Αριστερά και τη Δεξιά. Αλλά να την ξαναγράψει απ’ την αρχή αν χρειαστεί, για χάρη του ενός εντελώς νέου ιδεολογήματος που πλέον μπορούμε μετά από τέσσερα χρόνια να το αναγνωρίζουμε ως «ΣΥΡΙΖΑίικο».

Οι «θεσμοί» που αντικατέστησαν την τρόικα, οι συμφωνίες αντί των «μνημονίων» και όλες οι χιλιοαναφερμένες παλινωδίες του κυβερνώντος κόμματος, έχουν και συνέχεια ενόψει «Πρεσπών». Οι περισπούδαστες παλαιότερες αναλύσεις ιστορικών σε… αποστολή την εποχή που έρχονταν στο προσκήνιο το περιεχόμενο της συμφωνίας με την ΠΓΔΜ, όπου επιχειρούσαν να αποδομήσουν την εκτίμηση ότι Μ. Αλέξανδρος υπήρξε Έλληνας με τον τρόπο που εμείς αντιλαμβανόμαστε την εθνότητα σήμερα, ανήκουν στο παρελθόν.

Χάριν της επίκλησης -εκ μέρους του νέου ιστορικού που μας απασχολεί σήμερα- του κελεύσματος της ιστορίας προς τον Κώστα Καραμανλή, προκειμένου να βάλει κι αυτός το όνομά του δίπλα στους σπουδαίους «εθνικούς ηγέτες». Ηγέτες που αγνόησαν το πολιτικό κόστος σε κρίσιμες συγκυρίες και διείδαν το (μακροπρόθεσμο) εθνικό όφελος, όταν η πλειοψηφία των πολιτών δεν το έβλεπε. Ποιοι ήταν αυτοί οι ηγέτες; Για λόγους εντελώς διαφορετικούς από αυτούς που φαντάζεστε, ο Κώστας Καραμανλής εάν πει «ναι» στη συμφωνία των Πρεσπών όπως η «ιστορία τον καλεί», θα προστεθεί δίπλα στους: Χαρίλαο Τρικούπη, Ελευθέριο Βενιζέλο, Κωνσταντίνο Καραμανλή και φυσικά Αλέξη Τσίπρα. Ναι.

Όλοι τους οι προαναφερθέντες ηγέτες κατά τον συντάκτη της ανοικτής επιστολής προς τον πρώην πρωθυπουργό, είχαν πάμπολλα αρνητικά στην αποτίμηση της πολιτικής τους σταδιοδρομίας, αλλά έμειναν με έναν μαγικό τρόπο στην συνείδηση του λαού (και της ιστορίας) με «θετική αύρα». Από ένα και μόνο επίτευγμά τους, που αναγνωρίζεται κατά τη μεθοδολογία του επίμαχου ιστορικού μας, «μόνον εάν άλλαξε την ιστορική μοίρα του τόπου».

Πρώτος κατά τον συντάκτη της επιστολής ο Χαρίλαος Τρικούπης. Ο οποίος (αντιγράφουμε) «παρά την χρεοκοπία του 1893, την βαρύτατη φορολογία, τις απίστευτες φοροαπαλλαγές στους Έλληνες κεφαλαιούχους του εξωτερικού για επενδύσεις […], επέβαλε την αρχή της δεδηλωμένης στον Βασιλιά Γεώργιο Α΄». Δεύτερος ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος δεν μνημονεύεται από τον λαό -κατά τον ιστορικό πάντα- για την εδαφική επέκταση της χώρας σε εφαρμογή της «Μεγάλης Ιδέας». Αλλά κατά τη ΣΥΡΙΖΑίικη «βουτιά» στην ιστορία, ακριβώς για τον αντίθετο λόγο. Λόγω του τερματισμού της πολιτικής της «Μεγάλης Ιδέας», μέσω της υπογραφής του ελληνοτουρκικού συμφώνου φιλίας με τον Ινονού (1930)! «Επιλέγοντας το ευρύτερο συμφέρον της χώρας και εκτιμώντας σωστά το διεθνές περιβάλλον αναλαμβάνοντας το πολιτικό κόστος». Που δε διαφωνούμε απαραίτητα για την εν λόγω δύσκολη απόφαση του Βενιζέλου, αλλά δεν ξέραμε ως σήμερα ότι μνημονεύεται για αυτή την πολιτική του στιγμή «μεταξύ των μεγάλων μας ηγετών». Και αναρωτιόμαστε σοβαρά μήπως ο ιστορικός υπαινίσσεται κιόλας πως κακώς ο Βενιζέλος εισέβαλε και στη Μακεδονία κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, για να είμαστε μπλεγμένοι σήμερα με τις… «Πρέσπες».

Τρίτος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Ο οποίος κατά τον ιστορικό μπορεί να έκανε διάφορα(«διώξεις αριστερών, εκλογές βίας και νοθείας» κ.α), αλλά και «κρυφές επαφές με στελέχη της δικτατορίας μέσω του Ευάγγελου Αβέρωφ», αλλά με την επιστροφή του στη χώρα το 1974 «με κίνδυνο ακόμα και της ζωής του, νομιμοποίησε το ΚΚΕ κλείνοντας μια ολόκληρη εποχή εθνικού διχασμού, δίκασε τους πρωτεργάτες της χούντας και του Πολυτεχνείου και τους βασανιστές και το 1981 άλλαξε τον ιστορικό ρου αυτού του λαού εντάσσοντας τη χώρα στην ΕΟΚ αν και η πλειοψηφία τότε ήταν αντίθετη σ’ αυτή την επιλογή». Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όμως που παραδόξως μνημονεύεται ως «Εθνάρχης» και για το (άκοπο βέβαια) αλλά σίγουρα δακρύβρεχτό του «η Μακεδονία είναι Ελληνική» από τους νοσταλγούς του, απαλείφεται επί τούτου στην ιστορική ανοικτή επιστολή προς τον ανιψιό του, που γράφτηκε για τους ακριβώς αντίθετους λόγους.

Όμως έχει ήδη θέση στην ιστορία, μαζί με τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι ο σημερινός πρωθυπουργός, αφού έσφαλε και εκείνος λόγω της «προ του 2015 αφέλεια και αδυναμία να κατανοήσει το διεθνές περιβάλλον εντός του οποίου εκαλείτο να δράσει και σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κόμμα διαμαρτυρίας μέχρι τότε και ως μηδέποτε έχων κυβερνητικές ευθύνες, δεν μπορούσε να βοηθήσει τον νέο πρωθυπουργό», παρ’ όλα αυτά σύμφωνα με τον ιστορικό του… παρόντος (όχι του μέλλοντος) «τόλμησε να θυσιάσει μεγάλο μέρος του κόμματός του και να αναλάβει βαρύ πολιτικό κόστος τη νύχτα των μεγάλων εκβιασμών το καλοκαίρι του 2015, για να σώσει την πατρίδα από την άτακτη χρεοκοπία. Και τώρα διαβλέποντας, σωστά τα μεγάλα συμφέροντα στα Βαλκάνια, το γεγονός πως πάνω από 140 χώρες αναγνωρίζουν την ΠΓΔΜ ως σκέτη Μακεδονία, την ουσιαστική ένωση της Αλβανίας με το Κόσοβο και τις ανέκαθεν βλέψεις της Βουλγαρίας για την ΠΓΔΜ, επιχειρεί να λύσει, κόντρα στο μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού, το θέμα του ονόματος αναλαμβάνοντας και πάλι πολιτικό κόστος».

Για αυτούς τους λόγους λοιπόν, ο Κώστας Καραμανλής που ακόμα δεν έχει μπει στην «ΣΥΡΙΖΑίικη» ιστορία, μπορεί πολύ απλά να μπει κι αυτός αν πει «ναι» στις Πρέσπες. «Θα αφήσετε το Βατοπέδι, τα δομημένα ομόλογα, τις πυρκαγιές του 2007, τις καταστροφές στην Αθήνα το 2008, τις κατηγορίες του ΚΙΝ.ΑΛ. ότι εσείς χρεοκοπήσατε τη χώρα, τη συνύπαρξή σας στο ίδιο κόμμα και την ανοχή που δείχνετε στους ακροδεξιούς; Ή θα αφήσετε το στίγμα του εθνικού ηγέτη που ξέρει και τη δημοκρατία να προασπίζει και κόντρα στην κοινή γνώμη να πηγαίνει εμπρός στο εθνικό συμφέρον;», του γράφει ο ιστορικός. Ένας ιστορικός που κατάφερε μέσα στο ιστορικό του πόνημα να εξαφανίσει με μαεστρία από τους «εθνικούς ηγέτες μας» τον «Γέρο της Δημοκρατίας» του 51%, ή τον Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά και δεν ανέφερε ούτε… μισό ηγέτη εκ μέρους της Αριστεράς, για χάρη του ενός και μοναδικού Αλέξη. Αυτού που (εν αγνοία του κλασικά) αρχικά συζητούσε για την «Μακεδονία του Ίλιντεν»… Ρε, τι είναι τούτοι;

*Σε εισαγωγικά χωρία της επιστολής. Ολόκληρη εδώ: http://www.efsyn.gr/arthro/anoihti-epistoli-ston-kosta-karamanli

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey