Τα τελευταία γεγονότα στο μικρόκοσμό μας, αυτόν της Ελλάδας αλλά και σε μεγαλύτερη κλίμακα, που μπορούμε να την εκτείνουμε σήμερα ως τη γειτονική μας χώρα με την αμφιλεγόμενη ονομασία, μας κάνουν όλο και πιο έντονα να επικαλεστούμε το «κάρμα», για να αποδώσουμε την εξήγησή τους. Όχι γιατί δεν μπορούμε απαραίτητα να βρούμε αρκετά πειστικές εξηγήσεις με την κοινή λογική. Αλλά γιατί η τόσο απροσδόκητα θεαματική ανατροπή των δεδομένων τους, όσο να ‘ναι ερέθισε την έμφυτη ανάγκη μας, να αναζητούμε πολλές φορές την αιτιολογία τους στο μεταφυσικό μας «λυσάρι».

Δεν είναι απλό εξάλλου η χώρα να διέρχεται αυτές τις ημέρες ενός (πραγματικού) τυφώνα και να μην ανοίγει τελικά ρουθούνι, όταν πιο απλά φυσικά (και όχι μόνο) φαινόμενα έστειλαν πριν λίγο καιρό στη Μάνδρα και στο Μάτι, πολίτες εν καιρώ ειρήνης στο θάνατο. Όπως δεν είναι απλό και ένα ντέρμπι να κρίνεται με ένα απίστευτης γκάφας αυτογκόλ και να το κερδίζει μία ομάδα που δεν σούταρε στην αντίπαλη εστία, ούτε μία φορά. Να πάμε όμως και στα πιο δύσκολα; Άντε να πείσεις με επιστημονική προσέγγιση τον οποιονδήποτε που δεν πιστεύει σε δοξασίες και άλλα παρόμοια μεταφυσικά, το πώς ο Αλέξης Τσίπρας βρέθηκε ξανά με την προσδοκία ένα δημοψήφισμα με σαφή ετυμηγορία ενός λαού, να ανατραπεί στις κλειστές πόρτες μίας αντιπροσωπευτικής βουλής (βάλτε ο καθένας εισαγωγικά ή όχι, στη βουλή, αναλόγως της πεποίθησής σας).

Πάμε να τα δούμε όμως ένα ένα τα σημερινά μας θέματα. Η ευθυνολαγνεία, η υπερβολή και η ωμή απανθρωπιά που εκφράστηκε σε τελική ανάλυση τόσο από την κυβέρνηση όσο και από την αντιπολίτευση στη διάρκεια αλλά και την επομένη των πλημμυρών στη Μάνδρα και των φονικών πυρκαγιών στο Μάτι, μετέτρεψε αυτόματα την είδηση επικείμενου τυφώνα στη χώρα, σε ένα ακόμη ραντεβού ανέξοδου λαϊκισμού. Ανέξοδου φυσικά για κυβερνώντες και αντιπολιτευόμενους, γιατί αυτός ασκείται στις πλάτες βεβαίως των πολιτικά απροστάτευτων πολιτών. Τα δελτία ειδήσεων είχαν ετοιμάσει το πεδίο για να καταγράψουν θεαματικές εικόνες βιβλικής καταστροφής, για να στήσουν και στη συνέχεια τις τηλεδίκες τους για εκείνους που θα φταίνε ή δε θα φταίνε. Αλλά έμειναν με τη χαρά… Ο τυφώνας τελικά πέρασε ανώδυνα και γλιτώσαμε άπαντες πολλά περισσότερα, εκτός από την ίδια μας τη ζωή.

Στον αντίποδα, στο μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπι ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, μεγάλος νικητής αναδείχθηκε ο δεύτερος, με ένα αυτογκόλ που θα το θυμόμαστε για πάντα. Κέρδισε δηλαδή η ομάδα που θεωρεί ότι της εκπλάπη το πρωτάθλημα πέρυσι, για δύο λόγους: επειδή ο Ολυμπιακός δεν αγωνίστηκε στο παιχνίδι της Τούμπας ελέω φακαρόλας που βρήκε στο μάτι τον τότε προπονητή του, αλλά κέρδισε τους τρεις πόντους στα χαρτιά, για να ακολουθήσει και το παιχνίδι με την ΑΕΚ λίγες εβδομάδες αργότερα, που δεν τελείωσε ποτέ. Αφού διεκόπη όταν ακυρώθηκε αμφισβητούμενο γκολ των γηπεδούχων στο τελευταίο λεπτό και εισέβαλε με πιστόλι ο Ιβάν Σαββίδης για να διαμαρτυρηθεί. Ο ΠΑΟΚ που μηδενίστηκε για αυτούς τους λόγους και από πέρυσι θεωρεί ότι είναι σφόδρα αδικημένος στην προσπάθειά του να πάρει πρωτάθλημα για πρώτη φορά από την δεκαετία του ‘70, μέσα σε μία εβδομάδα κέρδισε τόσο την ΑΕΚ όσο και τον Ολυμπιακό. Την πρώτη φορά σουτάροντας τρεις μόλις φορές έναντι δεκάδων των κιτρινόμαυρων, με σκορ 2-0 και τη δεύτερη γλιτώνοντας 23 απόπειρες για γκολ εκ μέρους των ερυθρολεύκων και σκοράροντας με αυτογκόλ. Χωρίς καμία δηλαδή δική του απόπειρα να βρει δίχτυα…

Τη στιγμή όμως που η ομάδα της Μακεδονίας περνούσε με «διπλό» από το Φάληρο, έχοντας προηγουμένως πέσει από την Ακρόπολη για να βρει… πορτοφόλι, τα νέα από την «Μακεδονία» οδηγούσαν σε φιάσκο άλλη μία απόπειρα να δοθεί επιτέλους μια κοινώς αποδεκτή ονομασία στη χώρα. Για την ακρίβεια, το δημοψήφισμα που διεξήχθη για να επικυρώσει τις «Πρέσπες», εξασφάλισε το 70% της… αποχής και κατέστησε σαφές πως η συζήτηση για την «κοινώς αποδεκτή ονομασία» των Σκοπίων, έχει ίσως ακόμα αρκετές δεκαετίες μπροστά της για να εξαντληθεί. Ή μήπως όχι; Γιατί όπως προκύπτει από τα ρεπορτάζ, το δημοψήφισμα των γειτόνων που κατέγραψε τόσο μικρή συμμετοχή, καθιστώντας το άκυρο ως προς το αποτέλεσμά του, μπορεί να «περάσει» με ετυμηγορία «ναι» εντούτοις μέσα από τη βουλή. Αυτό είπε τουλάχιστον ο Ζάεφ και τον συνεχάρη ο έχοντας γνώση περί του πως γίνεται αυτό, ο Αλέξης Τσίπρας.

Το πώς, το γιατί και κυρίως το τι θα επακολουθήσει, μετά από αυτά τα τρία μόνο ζητήματα που συνάρπασαν τούτες τις μέρες τη φαντασία μας, μπορούν να το εξηγήσουν πολύ σοβαρότεροι αναλυτές από τον υπογράφοντα. Γιατί ο υπογράφων σήμερα, προστρέχει στην εύκολη λύση του κάθε ανθρώπου που νιώθει δέος απέναντι σε εξελίξεις που δεν μπορεί να τις ελέγξει. Και ναι, το κάρμα μπορεί να δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις, αφού όσο κι αν είναι μεταφυσικό, επικαλείται το νόμο της σχέσης μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος, που όσο να ‘ναι, το λαμβάνουμε σοβαρά, ένθεοι και άθρησκοι. Αλλά ας πούμε μεταξύ μας αυτό που σκεφτόμαστε: Σιγά που έχουμε άλλη υπομονή να καθίσουμε να σχηματίσουμε λογικά πλαίσια αναφοράς και εξήγησης των όσων συμβαίνουν για μία χώρα σαν την Ελλάδα, ένα ποδόσφαιρο σαν το ελληνικό και μία κυβέρνηση σαν την παρούσα.