Στέλλα Πετρίδου: Σονέτα της αγάπης , Εκδόσεις Άλφα πι, Χίος 2022, σελ. 36 

Η Στέλλα Πετρίδου κατάγεται από το Σκουτάρο της Λέσβου. Είναι απόφοιτη της σχολής Φ.Π.Ψ. του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και της σχολής Δ.Υ.Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Αξιωματικός του Λ.Σ. Ασχολείται συστηματικά με την ποίηση, την οποία προσπαθεί να παντρέψει αρμονικά με τη μελωδία δημιουργώντας όμορφα τραγούδια. Για το σκοπό αυτό κι έχει συνεργαστεί με αξιόλογους μουσικούς έως τώρα, ενώ το αποτέλεσμα αυτής της συνεργασίας το παρουσιάζει στα μουσικά άλμπουμ, τα οποία και συνοδεύει ως ένθετα των ποιητικών συλλογών της. Στίχοι της φιλοξενούνται επίσης και σε μουσικά άλμπουμ άλλων καλλιτεχνών. 

Ποιήματά της συμπεριλαμβάνονται σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες, σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ για το έργο της, μουσικό και ποιητικό, έχει κατά καιρούς βραβευθεί και διακριθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Εκτός από την ποίηση ασχολείται και με την πεζογραφία. Η συλλογή «Σονέτα της αγάπης» αποτελεί το δέκατο τρίτο βιβλίο της. 

Μικρό δείγμα γραφής: «Οδυνηρός Αποχωρισμός»:  

«Θολό το βλέμμα κι η καρδιά πονάει./Άτιμη ώρα ο αποχωρισμός./ Ρίγος στο σώμα. Μπρός του ένας χρησμός./Αλίμονο σ’ εκείνον π’ αγαπάει!//Δάκρυ σαν κύλησε, πως σταματάει;/ Φρένο του προστάζει ο εγωισμός./Όταν στα όνειρα γίνεται σεισμός,/ο πόθος σείεται κι ο νους ξεσπάει.// Δραπέτης άγγελος η προδοσία,/χωρίς αισθήματα, χωρίς ουσία./Στο ψέμα που ’χτισε, ζωή σκορπίζει.//Όμως στ’ ανύπαρκτα που ταξιδεύει,/να βρει τη λύτρωση πάλι γυρεύει,/σαν προσμονή που ακόμα ελπίζει» 

Το δεύτερο σονέτο έχει τίτλο «Ξανθή Αυγή»: 

«Τη νύχτα που θ’ανάψουνε τάστέρια / και το φεγγάρι γύρω τους θ’αράξει,/ σα δάκρυ απ’τα μάτια μου θα στάξει/η θλίψη να χυθεί στα δυο μου χέρια//Χώρια σου βλέπω δίκοπα μαχαίρια./Και ποιος από το φόβο θα μ’αρπάξει,/να βρει χαρά το μέσα μου ν’αδράξει,/ να ζήσει τα δικά του καλοκαίρια;//Οι ώρες χάνονται κι η νύχτα πάει./Ξανθή αυγή στο βλέμμα μου γεννιέται/ κι ευχή μου ζωγραφίζεται και πάλι.// Τη μοναξιά στο πέλαγο σκορπάει/ Αγάπη ντύνεται και κου καυχιέται./ Εσύ και η τρυφερή σου η αγκάλη». 

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ 

- Φιλολογικός Όμιλος Θεσσαλονίκης: Κάποτε στην Ελλάδα. Συλλογικός τόμος ιστορικού διηγήματος 1900 - 1930, Εκδόσες Γράφημα, Θεσσαλονίκη 2022, σελ. 325 

«Ο Φιλολογικός Όμιλος Θεσσαλονίκης, μένοντας πιστός στους σχεδιασμούς κατασκευής μίας νέας λογοτεχνικής σχολής, με επίκεντρο την ρεαλιστική απεικόνιση του λόγου και των εικόνων αυτού, προχωρά στη δημοσίευση του πρώτου τόμου διηγημάτων με τίτλο «…κάποτε στην Ελλάδα». Ο εν λόγω τόμος αφορά διηγήματα των μελών τα οποία περιστρέφονται γύρω από πραγματικά κοινωνικά γεγονότα· γεγονότα τα οποία έλαβαν χώρα στην Ελλάδα την περίοδο 1900-1930. Είναι η περίοδος εμφάνισης στο προσκήνιο της πολιτικής ιστορίας του τόπου των εκσυγχρονιστικών συνθημάτων του Ελευθερίου Βενιζέλου. Εν μέσω πολεμικών συρράξεων τόσο των Βαλκανικών Πολέμων όσο και του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, η χώρα διευρύνει τα σύνορά της. «η Ελλάδα των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών» αποκτά σάρκα και οστά για να καταλήξει στην καταστροφή της Σμύρνης και τον ξεριζωμό του ελληνισμού απ’ τις πατρογονικές του εστίες σε Μικρά Ασία και Πόντο. Είναι η στιγμή κατά την οποία συγκροτείται η πρώιμη αστική τάξη και διαμορφώνονται τα ανώριμα, ακόμη, χαρακτηριστικά της εργατικής. Η έλευση των προσφύγων και η ανάμειξη των πολιτιστικών πραγματικοτήτων, δημιουργούν νέα αιτήματα στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Οι πολιτικές του παρελθόντος δεν ανταποκρίνονται, πλέον, στις ανάγκες του εκάστοτε «σήμερα», που μεταβάλλεται με ταχύτητα φωτός. Τα μέλη του Φιλολογικού Ομίλου Θεσσαλονίκης, επιχείρησαν να αποτυπώσουν τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της εποχής και να αναδείξουν τις μεταβολές στο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό πεδίο αναφοράς, λαμβάνοντας υπόψιν τους τις αθέατες όψεις της καθημερινότητας». 

Τα παραπάνω είναι από το οπισθόφυλλο του βιβλίου με 14 διηγήματα που υπογράφουν οι: Αντώνης Χαριστός, Αγγελής Μοριανός, Μαρία Γωγόγλου, Κώστας Λίχνος, Ευστράτιος Τζαμπαλάτης, Ρόζα Παυλιώτη, Αφροδίτη Διαμαντοπούλου, Γιώργος Ορφανίδης, κά 

Ανάμεσα στα διηγήματα και «Ο Νικολής» του Αγγελή Μοριανού. Ο επώνυμος ήρωας, γιός νεκρού ήρωα της Μικρασίας, ανδρώνεται και διαμορφώνει εθνική συνείδηση διαβάζοντας τη φημισμένη εφημερίδα «Καμπάνα» της Μυτιλήνης και γνωρίζοντας προσωπικά τον Στράτη Μυριβήλη, τον Ηλία Βενέζη, τον Θείελπη Λεφκία και άλλους σημαντικούς λογίους της Μεσοπολεμικής Μυτιλήνης. Να ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα 

«Μόλις γύρισε στο γραφείο του ο Σιφναίος, Ο Νικολής ο παραγιός, έπιασε στα χέρια του το πρώτο φύλλο της νέας τετρασέλιδης εφημερίδας και μιμήθηκε το αφεντικό. Διάβασε την ημερομηνία, Τρίτη 27 Μαρτίου 1923/Διευθηντής έκδοσης: Στρατής Μυριβήλης. Μια ημέρα, μια Κυριακή θα τη διαβάσω, σκέφτηκε κι αμέσως έκαμε έναν σταυρό με σπάγκο σαν να την ευλογούσε και έδεσε τα πρώτα 50 φύλλα σε δέμα με διαστάσεις 0,36 χ 0,55. Απέθεσε το πακέτο έξω από το τυπογραφείο του Σιφναίου, επάνω στο τραπέζι, που συνήθως κάθονταν περαστικοί και πελάτες. Έλαμπε ο ήλιος κι ο Νικολής ξυπόλυτος ένοιωσε ζεστό χώμα, καθώς φόρτωνε στο ποδήλατο το δέμα με τις εφημερίδες. Κοίταξε τα πλατιά του πέλματα, τα χρήσιμά του πόδια και αμέσως πήδησε κι έπιασε το πετάλι να φτάσει στα γραφεία της ΚΑΜΠΑΝΑΣ. Ήταν το πρώτο φύλλο και σίγουρα θα του έδιναν ρεγάλο, σκαφτόταν καθώς έκανε μανούβρες ν’αποφύγει τις λακκούβες, όπως ο άνεμος γλιστρούσε στα σοκάκια. «Θείο Θειέλπη» φώναξε από μακριά.»Θείο Θειέλπη!» Εβγήκε από το γραφειάκι για να τα παραλάβει ο κύριος Λέφκίας. Ήταν καλοντυμένος, με το φροντισμένο του μουστάκι να γκριζάρει το χαμόγελο του. «Κρίμα, δεν είναι κι ο Στρατής εδώ» μονολόγησε περιχαρής. Απολάμβανε τον Νικολή καθώς ξεπέζεψε και έλυσε τελετουργικά το δέμα που’χε απιθώσει στη σχάρα του ποδηλάτου. Ζύγισε τα ξυπόλυτα πόδια του και άπλωσε το δεξί για να φτάσει ως τον Θείο Θειέλπη με το καλό το πόδι. Ο Νικόλής όλους τους φώναζε: « Θεία και Θείο»…»