Στο ίδιο έργο θεατές για άλλη μια φορά βρέθηκαν , τόσο οι δημοτικοί σύμβουλοι του Δήμου Μυτιλήνης , που κλήθηκαν σε τηλεδιάσκεψη να αποφασίσουν για ακόμη μια φορά για το μεταναστευτικό, όσο και εκείνοι οι πολίτες, που είχαν την αντοχή και την υπομονή , να παρακολουθήσουν ηλεκτρονικά την πολύωρη αυτή συνεδρίαση που διακόπηκε στις 2 τα ξημερώματα της Πέμπτης για να συνεχιστεί την Παρασκευή το απόγευμα με τις τοποθετήσεις και των υπολοίπων συμβούλων, αλλά και για τη λήψη αποφάσεων που να σηματοδοτεί την άποψη του συλλογικού αυτού οργάνου, που όπως προκύπτει θα είναι και πάλι διχασμένο, μεταξύ του «ναι » και του «όχι» στη νέα δομή που σχεδιάζεται να δημιουργηθεί εκτός κατοικημένης περιοχής. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι τα δυο διαμορφωμένα «μέτωπα» δεν φαίνεται να αλλάζουν στάση με τα μέχρι τώρα δεδομένα και άρα δεν περιμένουμε κάποια σημαντική ανατροπή που να διαφοροποιεί αυτά που ήδη γνωρίζουμε. Ενδεχομένως το μόνο καινούργιο που μπορεί να προκύψει, είναι να μετρήσει στην επικείμενη ψηφοφορία για τη θέση του δημοτικού συμβουλίου για τη δημιουργία του νέου ΚΥΤ, και η ψήφος του προέδρου των Ν. Κυδωνιών, στην περιοχή του οποίου φαίνεται να έχει χωροθετηθεί η δομή αυτή, και έτσι το 16 «ναι» υπέρ της δομής και 15 «όχι», που είχε προκύψει στην προηγούμενη ψηφοφορία,να διαφοροποιηθεί κατά ένα επιπλέον «όχι» και να έχουμε ισοψηφία. Αυτή η εξέλιξη προφανώς και δεν αλλάζει τα πράγματα, ούτε και τις εντυπώσεις για όσους επιδιώκουν να σταθούν στο συγκεκριμένο αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. Η άποψη του δημοτικού συμβουλίου για το θέμα αυτό και όχι μόνο είναι καθαρά γνωμοδοτική και ουδόλως δεσμευτική για τους καθ΄ύλην αρμόδιους φορείς που διαχειρίζονται και έχουν αρμοδιότητα για την κατάσταση του μεταναστευτικού και στο νησί μας. Η εικόνα και ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της ψηφοφορίας, είναι δεδομένη και σαφής και δεν αλλάζει. Το συλλογικό όργανο του δήμου είναι διχασμένο, όπως σε μεγάλο βαθμό είναι και η τοπική κοινωνία. Αυτό είναι μια πραγματικότητα, που ασφαλώς θα πρέπει πάντα να λαμβάνεται υπόψη και να προβληματίζει, αλλά τα πράγματα και οι εξελίξεις πρέπει να προχωρούν, γιατί η λύση δεν βρίσκεται στη στασιμότητα. Ομως θα πρέπει να έχουμε υπόψη ποιους στόχους και ποιες σκοπιμότητες υπηρετεί η κάθε άποψη. Και στο πεδίο αυτό σηκώνει πολύ κουβέντα, που οφείλουμε να αποκαλύψουμε και να αναδείξουμε για να γνωρίζει και η κοινή γνώμη τι παίζεται γύρω από αυτήν την υπόθεση.

Το «ναι» στη δημιουργία νέου κέντρου υποδοχής και ταυτοποίησης , εκτός κατοικημένης περιοχής, με προδιαγραφές ασφαλείας και για τους εντός αυτού φιλοξενούμενους και για τους εκτός αυτού κατοίκους, που θα είναι καλά ελεγχόμενο και με τις αναγκαίες υποδομές, δεν προέκυψε ξαφνικά από κάποια εμμονή όσων συναινούν σε μια τέτοια προοπτική. Ηταν και είναι αποτέλεσμα μιας σειράς γεγονότων που κάθε λογικά σκεπτόμενος πολίτης , πολύ περισσότερο αν είναι και αιρετός εκπρόσωπος της κοινωνίας, δεν μπορεί να παραβλέψει και να μη λάβει υπόψη, αν το κυρίαρχο στη σκέψη και στις ενέργειες του είναι πως θα ομαλοποιηθεί η κατάσταση και θα μπει τάξη με τη διαχείριση του μεταναστευτικού και πως θα «θωρακιστεί» η περιοχή μας προκειμένου να μη ξαναζήσει τα ίδια και χειρότερα! Και τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τον τελευταίο κυρίως χρόνο, ήταν πολλά και εντυπωσιακά που άλλαξαν τα δεδομένα και όποιος δεν το αντιλαμβάνεται ή εθελοτυφλεί ή υπηρετεί άλλες σκοπιμότητες. Γιατί από την εποχή του όχι στη νέα υπερδομή που σχεδίαζε η κυβέρνηση, από σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο, όταν στο νησί μας βρίσκονταν εγκλωβισμένοι πάνω από 25.000 μετανάστες και οι 20.000 από αυτούς στη Μόρια , με τα σύνορα ξέφραγο αμπέλι και τις ροές καθημερινά να αυγατίζουν, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα θαλάσσια σύνορα «σφραγίστηκαν», περιορίζοντας τις ροές στο ελάχιστο, η αποσυμφόρηση προχώρησε σε μεγάλο βαθμό και η «πληγή» της Μόριας, μετά τον εμπρησμό, δεν υπάρχει πλέον στο ...χάρτη. Αντ΄αυτής όμως δημιουργήθηκε μια προσωρινή δομή στο Μαυροβούνι, πιο κοντά στην πόλη και μέσα στον επιχειρηματικό ιστό, μια κάκιστη εξέλιξη, που δεν μπορεί και δεν πρέπει να μονιμοποιηθεί, όταν το ζητούμενο ήταν και παραμένει τέτοιες δομές να βρίσκονται εκτός του αστικού ιστού. Ολα αυτά , θετικά και αρνητικά, δημιούργησαν ένα νέο σκηνικό, που για όσους στοχεύουν στην ομαλοποίηση της κατάστασης, αποτελούν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία, που δεν πρέπει να χαθεί  στο όνομα ενός άκριτου αρνητισμού, που δεν στοχεύει στην αναζήτηση της καλύτερης εφικτής λύσης, αλλά σε πρόσκαιρες εντυπώσεις που υποκρύπτουν ποικίλες σκοπιμότητες, αλλά και συμφέροντα. 

Ναι η δημιουργία ενός νέου ΚΥΤ, εκτός κατοικημένης περιοχής , μακριά από τον κόσμο, με προδιαγραφές ασφαλείας και υποδομές που μπορούν να φιλοξενήσουν σε ανθρώπινες συνθήκες τους αιτούντες άσυλο, για το χρονικό διάστημα που απαιτείται για τις προβλεπόμενες διαδικασίες, αποτελεί υποδομή «θωράκισης» του νησιού μας, που είναι επιβεβλημένη από τα πράγματα. Γιατί μια τέτοια δομή έτσι και αλλιώς θα υπάρχει στο νησί μας, είναι υποχρέωση της χώρας μας και αν δεν δημιουργηθεί εκτός κατοικημένης περιοχής, εν προκειμένου στην περιοχή της «Βάστριας» των Ν. Κυδωνιών, που έχει δρομολογηθεί, τότε η μόνη εναλλακτική λύση είναι η μετεξέλιξη της προσωρινής δομής στο Μαυροβούνι, σε νέο ΚΥΤ, χωρίς καμιά αμφιβολία. Το δίλημμα λοιπόν, εκτός κατοικημένης περιοχής, εν προκειμένου «Βάστρια», ή Μαυροβούνι, είναι υπαρκτό και επιτακτικό. Και δεν το βάζει κανένας Μηταράκης , όπως κάποιοι ισχυρίστηκαν παραπέμποντας σε δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, αλλά η ίδια η πραγματικότητα, την οποία φαίνεται κάποιοι αρνούνται να παραδεχθούν και την παραβλέπουν , θεωρώντας ότι έτσι μπορούν και να αποφύγουν να πάρουν θέση. Μια τέτοια στάση όμως είναι ανεύθυνη, γιατί υποτιμά την αναγκαιότητα «θωράκισης» του νησιού μας, με τη λιγότερη δυνατή «όχληση» στην τοπική κοινωνία, που μετά τόσα χρόνια επιθυμεί να μην την έχει πλέον και μέσα στο ...πόδια της! Οπως και να το κάνουμε, όπως και αν το προσεγγίσει κανείς, η περιοχή που φαίνεται να έχει επιλεγεί για τη χωροθέτηση του νέου ΚΥΤ, δημιουργεί τη λιγότερη δυνατή «όχληση» στην τοπική κοινωνία της ευρύτερης περιοχής και αν τα μέτρα ασφαλείας που θα ληφθούν είναι επαρκή και αποτελεσματικά, τότε πράγματι μπορεί να αποτελεί λύση στη διαχείριση των όποιων μεταναστευτικών ροών προκύψουν, συμβάλοντας στην ομαλοποίηση της κατάστασης που είναι και το ζητούμενο. Σε αντίθεση η παραμονή της δομής στο Μαυροβούνι , μια ανάσα από τη Μυτιλήνη και τα γύρω χωριά και εντός της επιχειρηματικής ζώνης, κατά γενική ομολογία διαιωνίζει την υφιστάμενη κατάσταση από την οποία θέλουμε να γυρίσουμε σελίδα, αλλάζοντας και την προς τα έξω εικόνα του νησιού μας. Γιατί όπως και να το κάνουμε η παρουσία μιας τέτοιας δομής σε έναν από τους κεντρικότερους δρόμους του νησιού μας, αποτελεί πέρα από τα άλλα αρνητικά και αισθητική παραφωνία, με άμεσες επιπτώσεις στην τουριστική εικόνα του νησιού μας.

Οι υποστηρικτές του «όχι» στη δημιουργία του νέου ΚΥΤ, που σχεδιάζεται εκτός κατοικημένης περιοχής, δεν προτείνουν κάτι συγκεκριμένο που να αποτελεί εναλλακτική πρόταση και να μας βγάζει από το σημερινό αδιέξοδο. Καταθέτουν μόνο άρνηση και κινδυνολογία και εσχάτως λόγω συζήτησης για το νέο σύμφωνο μετανάστευσης και παραπληροφόρηση , προκειμένου να «θολώσουν» τα νερά της  υποτιθέμενης «πατριωτικής» στάσης τους, που δεν είναι τίποτε άλλο από ...κορώνες λαικισμού, αρνητισμού και τοπικισμού, ενώ υποκρύπτονται και λόγοι συμφέροντος και ιδιοτέλειας, μαζί με τις ακραίες φωνές που συνυπάρχουν σε αυτό το ετερόκλητο μέτωπο που αντιπολιτεύεται τη λογική και το ρεαλισμό! Ομως το «όχι» στη δημιουργία του νέου ΚΥΤ, που μπορεί με ασφάλεια να «θωρακίσει» το νησί μας, αποτελεί έμμεσα  πλην σαφώς, ένα «ναι» στην παραμονή της προσωρινής δομής στο Μαυροβούνι , όσο και αν θέλουν να «εξορκίσουν» μια τέτοια συσχέτιση. Δυστυχώς η πραγματικότητα είναι πολύ σκληρή και υποχρεώνει όλους να προσγειωθούν σε αυτήν, γιατί τα περιθώρια στενεύουν και η διαιώνιση της υφιστάμενης κατάστασης και των εκκρεμοτήτων που είναι απόρροια αυτής, δεν επιτρέπει άλλες καθυστερήσεις και αναμονές. Εκτός και αν αυτός είναι ο στόχος των πρωτεργατών του «όχι», γιατί πολλοί βολεύονται από την μονιμοποίηση της δομής του Μαυροβουνίου, όσο και αν προσπαθούν να το κρύψουν!

Είναι χρήσιμο και προς όφελος του τόπου μας να επικρατήσει τελικά η λογική στη διαχείριση του μεταναστευτικού, γιατί πλανώνται όσοι θεωρούν ότι με την πλήρη αποσυμφόρηση του νησιού από τους ήδη διαμένοντες «τελειώνουμε» με αυτό το φαινόμενο. Ο πρώην υπουργός Μετανάστευσης Γ. Μουζάλας, που ομολογουμένως γνωρίζει τις αιτίες της μεταναστευτικής κρίσης, μιλά για εκατομμύρια εν δυνάμει μετανάστες, από Αφρική και Ασία που θα κατευθυνθούν στην Ευρώπη τα επόμενα χρόνια και για την ανάγκη η Ε.Ε. και η Ελλάδα να προετοιμαστεί , δεδομένου ότι η Τουρκία είναι απρόβλεπτη. Οταν λοιπόν ο ίδιος ο υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ κρούει τον κώδωνα του κινδύνου , οφείλουν τουλάχιστον οι τοπικοί παράγοντες του κόμματος αυτού να προβληματιστούν και να μη συμπράτουν με ακραία στοιχεία στο όνομα των όποιων πρόσκαιρων σκοπιμοτήτων. Το κόμμα τους ως κυβερνητικό διαχειρίστηκε την υπόθεση αυτή και γνωρίζει από πρώτο χέρι ότι οι υπερβολές και οι ακρότητες δεν οδηγούν πουθενά , παρά μόνο στο διχασμό και στην ένταση που είναι σίγουρο ότι δεν προσφέρεται για την αναζήτηση της βέλτιστης λύσης. Και η βέλτιστη λύση είναι αυτή που ομαλοποιεί την κατάσταση , βάζει τάξη στη διαχείριση του μεταναστευτικού και περιορίζει τους αιτούντες άσυλο σε μια ασφαλή και καλά ελεγχόμενη δομή, με ανθρώπινες υποδομές, με στόχο την γρήγορη εξέταση και διεκπαιρέωση των υποθέσεων τους. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος και σ΄αυτόν θα πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειες όλων, κυβέρνησης , Ε.Ε. και τοπικών αρχών.