Στις 22 του μήνα Κυριακή, το πρωί  έλαβε χώρα στην κεντρική πλατεία του χωριού μου, Άντισσα,  η τελετή της ονοματοδοσίας της κεντρικής οδού της (απ' το ηρώων ως την πλατεία) σε «ΟΔΟΣ, ΓΙΑΝΝΗ Β.ΦΩΤΙΑΔΗ, ΚΟΙΝΟΤΑΡΧΗ, ΒΟΥΛΕΥΤΗ». Είχε προηγηθεί τρισάγιο στο χώρο της προτομής του τιμωμένου από τους Πρωτοσύγκελο Μηθύμνης Νικόδημο και Πρεσβύτερο Λεωνίδα. Την όλη εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο αντιπρόεδρος της Βουλής και Βουλευτής Λέσβου Χαράλαμπος Αθανασίου, ο Περιφερειάρχης Βορείου Αιγαίου Κώστας Μουτζούρης, ο Δήμαρχος Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχης Βέρρος, Σύμβουλοι (Περιφέρειας, Δήμου, Κοινότητας), Πρόεδροι Συλλόγων και πλήθος κόσμου. Τους χαιρέτισε κάνοντας παράλληλα την έναρξη της  εκδήλωσης ο Πρόεδρος της Κοινότητας Κυριάκος Καραμιχαήλ. Η εκδήλωση έκλεισε με τα αποκαλυπτήρια της πλάκας από τον περιφερειάρχη κ. Μουτζούρη. Όλοι οι προαναφερθέντες ομίλησαν, όπως και οι Πρόεδροι των Συλλόγων, «ΤΕΡΠΑΝΔΡΟΣ» Αντίσσης και «Άγιος Ιωάννης» των Αθηνών κ.κ. Καραμιχάλης, Κατσαμάτσα . Συγκίνηση δε προκάλεσε, όταν διαβάστηκε ο με ξεχωριστό συναισθηματικό περιεχόμενο γραμμένος χαιρετισμός που εστάλη από τη εγγονή του τιμωμένου, Ευτυχία Β. Φωτιάδη.  Όλοι τους μίλησαν με λόγια τιμητικά για τον χαρακτήρα, το ήθος και την ποιότητα  και γενικά την προσωπικότητα του μεγάλου άντρα της Άντισσας Γιάννη Φωτιάδη. Τέλος,  για τη ζωή και το έργο του τιμηθέντος μίλησε ο Τάκης Ιορδάνης.

«Είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος,  για τρεις λόγους: πρώτον γιατί σήμερα  γίνεται η τελετή αυτή, δεύτερο για τα καλά λόγια που είπατε για μένα όλοι εσείς οι προλαλήσαντες  και τρίτο και βαρύτερο γιατί προ ολίγου ενώ ήμουν στην εκκλησία μου τηλεφώνησε η σύζυγος αγαπημένου μου, στενού φίλου και συναδέλφου μου πληροφορώντας με ότι χθες ατυχώς τούτος  εγκατέλειψε τον μάταιο τούτο κόσμο. Έτσι σας παρακαλώ συγχωρείστε με για οποιονδήποτε σπάσιμο της φωνής μου η ακόμη και στιγμιαία αδυναμία στο να εκφωνήσω το λόγο που έχω ετοιμάσει.

Όταν στα 18 στα 19 χρόνια σου το κάνει η ζωή να συναντηθείς με τον άνθρωπο του οποίου το όνομα, η φήμη και το έργο του έχουν στο μυαλό σου δημιουργήσει την εικόνα του προτύπου πολιτικού άνδρα τον βλέπεις με δέος και σεβασμό μέχρι να μπορέσεις να συνειδητοποιήσεις  την πραγματικότητα. Αυτό συνέβη σε μένα όταν συνάντησα τον 70χρονο τότε, παλιό πολιτικό του χωριού μας που δεν γνώριζα, αείμνηστο Γιάννη Βασιλείου Φωτιάδη, το 1964 . Τον επί 12 χρόνια κοινοτάρχη μας και 4 χρόνια βουλευτή μας.

Η απλότητα, η προσήνεια, το ευπροσήγορο του λόγου του, με έκαναν σε λίγο καιρό να τον θεωρώ δικό μου άνθρωπο,  μία σεβαστή  πατρική μορφή. Όσο δίδασκα το λατρεμένο γιο του, τον Βασίλη, τα τετριμμένα μαθήματα της Φυσικής, Χημείας και Μαθηματικών εκείνος με δίδασκε με βαθιά νοήματα της ζωής, του ανθρωπισμού, της πολιτικής δράσης και των κοινωνικών αγώνων, γενόμενος έτσι ο μέντοράς μου και το δια βίου σύμβολο μου.

Για έναν άνθρωπο με την προσωπικότητα, το ήθος, την εντιμότητα, το ψυχικό μεγαλείο και το τεράστιο κοινωνικό του έργο όπως του Γιάννη Φωτιάδη, μία 20λεπτη ομιλία είναι ελάχιστος χρόνος αφού για να καλυφθούν αντικειμενικά τα του βίου  και τα του έργου του, θα χρειάζονταν να γράφουν τόμοι ολάκεροι. Σεβόμενος το χρόνο σας και εκτιμώντας το δύσκολο της μεσημεριανής αυτής ώρας μέσα στον ήλιο, δεν θα διαβάσω την επτασέλιδη  ομιλία που είχα ετοιμάσει. Περιορίζομαι σε αυτά που θα ακούσετε πιο κάτω. Όσον αφορά την επτασέλιδη ομιλία μου εδώ έχω μερικά αντίτυπα της και φυσικά το περιεχόμενο της θα αναρτηθεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (Μ.Κ.Δ.). 

Ο κάθε άνθρωπος στο πέρασμά του από τον ψεύτη του τούτο κόσμο αφήνει το ίχνος της παρουσίας του στη γη. Για πολλούς το ίχνος αυτό είναι ανεπαίσθητο έως ανύπαρκτο. Για ανθρώπους όπως ο τιμώμενος μας, το ίχνος αυτό είναι ευρύτατο και ανεξίτηλο, αφού πέραν του ηθικού του μεγέθους, της εντιμότητας του, της θέλησης του για προσφορά, τις πολυποίκιλες γνώσεις του και της ακατάλυτης  δυναμικότητας του, έδωσε στην Άντισσα, το χωριό μας και τους κατοίκους του έργο τεράστιο που από το υπανάπτυκτο τουρκοχώρι Τελώνια του 19ου αιώνα, μας το παρέδωσε ως κοινοτάρχης και ως βουλευτής μας, μεταμορφωμένο στη σύγχρονη ευρωπαϊκή κοινότητα του 20ού αιώνα, την Άντισσα.

Πολλές φορές στις συζητήσεις μας, είχα την ευκαιρία ρωτώντας τον να ακούσω από το στόμα του, τα, πώς, γιατί, πού και πότε κατάφερε για το χωριό μας και τους Αντισσαίους  όλα αυτά τα μεγάλα, αν και μιλώντας μου αυτός σχετικά, το έκανε με ξεχωριστή συστολή και περισσή σεμνότητα. 

<<Στην εποχή που ανέλαβα το τουρκοχώρι Τελώνια>>, μου έλεγε, << δεν υπήρχε καμία υποδομή. Οι περισσότεροι συγχωριανοί μας  ήταν αναλφάβητοι, γεμάτοι φοβίες δεισιδαιμονίες, προκαταλήψεις, με πάθη κάθε λογής και ταλαιπωρούμενοι  από αρρώστιες και βάσανα πολλά και εν τέλει τους έδερνε η εκμετάλλευση κάθε είδους, η τοκογλυφία και βέβαια η μεγάλη φτώχεια κατα πώς μας είχαν αφήσει τα 450 χρόνια της Τουρκικής σκλαβιάς.

 Προσπάθησα να τους απαλλάξω κατά το δυνατό από όλα αυτά. Ακόμη, τα καθυστερημένα Τελώνια να τα μεταμορφώσεως στη σημερινή Άντισσα. Έδωσα όλο μου τον εαυτό, όλο μου το “είναι” για όλα τούτα.  Το αν τα κατάφερα ή όχι,  θα το κρίνει η ιστορία.>> 

Η ταπεινοφροσύνη αυτή του ανθρώπου που μεταμόρφωσε το χωριό μας και βοήθησε τους Αντισσαίους συνολικά αλλά και ατομικά με όποιο τρόπο μπορούσε, αναγνωρίστηκε από αυτούς και στα 10 μόνο χρόνια από τον θάνατό του σύσσωμη η κοινωνία της Άντισσας τον Αύγουστο του 1979 του έστησε την προτομή του,  εκεί μπροστά στο γραφείο της κοινότητας μας όπου έδρασε και μεγαλούργησε ο Γιάννης Βασιλείου Φωτιάδης.  Πέραν των Αντισσαίων η δράση του έγινε γνωστή σε όλο το νησί μας και εκτιμήθηκε από όλους τους Λέσβιους.

Ο ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ το 1979 σε άρθρο του που είχε γράψει, για τον τιμώμενό μας, όταν οι Αντισσαίοι προγραμμάτιζαν το στήσιμο της προτομής του, ότι ο Γιάννης Φωτιάδης, αυτός ο «φωτισμένος άνθρωπος» και ο «δυναμικός αγωνιστής θα μπορούσε να διακριθεί σε πανελλήνια κλίμακα αν οι δραστηριότητές του δεν περιοριζόταν στα στενά επαρχιακά πλαίσια.»

 Ο αείμνηστος Γιάννης Φωτιάδης, υπήρξε από την στόφα εκείνη των παλαιών πολιτικών που ενώ μπήκε στην πολιτική πλούσιος, έφυγε απ’ αυτήν πένης. Κατά πως κυριολεκτικά λέει ο θυμόσοφος λαός μας «πέθανε στη ψάθα», όπως ακριβώς το ίνδαλμά του και αρχηγός του, ο Νικόλαος Πλαστήρας. 

Σε ότι με αφορά, κλείνοντας την ομιλία μου αυτή, λέω ότι  αισθάνομαι ιδιαίτερη ικανοποίηση, πέραν των οποιωνδήποτε άλλων λόγων, γιατί τήρησα την υπόσχεσή μου προς νεκρό, να ολοκληρώσω κατά πως γίνεται σήμερα αυτό που ξεκίνησα το 2008 και που ο τότε Δήμος Ερεσού-Αντίσσης ομόφωνα εξέδωσε την σχετική απόφαση, το 2010. 

 Την υπόσχεσή μου αυτή έδωσα στον αξέχαστο μαθητή μου και γιο του τιμωμένου μας Γιάννη Φωτιάδη, το Βασίλη, ο οποίος έφυγε απ’ τη ζωή το 2015 με την πικρία ότι οι δύο δήμαρχοι Λέσβου, Δ.Βουνάτσος και Σπ. Γαληνός, δεν τίμησαν την προαναφερθείσα ομόφωνη απόφαση του π. Δήμου Ερεσού – Αντίσσης, αλλά ούτε  και εισάκουσαν/ανταποκρίθηκαν στις δικές του σχετικές προσωπικές παρεμβάσεις/παρακλήσεις. Σε αντίθεση προς τους προαναφερθέντες Δημάρχους Λέσβου, ο  Δήμαρχός του νέου Δήμου μας του Δυτικής Λέσβου Ταξιάρχης Βέρρος την τίμησε, πράγμα που ασφαλώς και τιμά τον ίδιο όπως και όλο το Δ.Σ. του Δήμου μας που ομόφωνα ψήφισε υπέρ αυτής, και έτσι σήμερα βρισκόμαστε στην ευτυχή φάση της  υλοποίησής της.

Για τούτο δε, εμείς, όλοι οι Αντισσαίοι τους ευχαριστούμε.

Ας είναι αιώνια η μνήμη του Γιάννη Φωτιάδη και το κλέος και η δόξα του ας υπάρξει παράδειγμα προς μίμηση στους επιγενόμενους, ες αεί».