Ως κεραυνός εν αιθρία έπεσε η είδηση του θανάτου του γνωστού καρδιολόγου του Νοσοκομείου Μυτιλήνης Φώτης Παπαλυσάνδρου, ο οποίος το βράδυ της Δευτέρας 13 Ιουνίου σε ηλικία μόλις 61 ετών έφυγε από ανακοπή.

Ο Φώτης Παπαλυσάνδρου γεννήθηκε το 1961 στην Κύπρο και από το 1995 ζούσε στη Μυτιλήνη και υπηρετούσε τα τελευταία χρόνια ως Συντονιστής- Διευθυντής Καρδιολογικής Κλινικής του Βοστάνειου Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Διετέλεσε πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής του Νοσοκομείου Μυτιλήνης και για περισσότερα από 10 χρόνια αντιπρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λέσβου.

Η είδηση συγκλόνισε την υγειονομική κοινότητα του νησιού και όχι μόνο, καθώς τίποτα δεν προμήνυε την απώλεια αυτή.

Ο Φώτης Παπαλυσάνδρου πριν από μερικούς μήνες είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο «Εμπρός». Τότε στο επίκεντρο βρισκόταν η δημιουργία του αιμοδυναμικού εργαστηρίου. Ως διευθυντής της καρδιολογικής κλινικής μίλησε στην δημοσιογράφο Ανδρονίκη Κουτσαβλή με ενθουσιασμό και αγωνία συνάμα γι’ αυτό το νέο εγχείρημα που όπως έλεγε έπρεπε να μπει σε σωστές βάσεις προκειμένου να επιτύχει να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κόσμου και το τελευταίο ήταν από τα μεγαλύτερα στοιχήματα που ήθελε να κερδίσει. Την εμπιστοσύνη των ασθενών που αντικρίζουν τον γιατρό τους σαν την μοναδική σανίδα σωτηρίας όταν έρθουν αντιμέτωποι με την αρρώστια και τον θάνατο.

Είχε τονίσει ότι η δημιουργία του αιμοδυναμικού εργαστηρίου επετεύχθη μετά από κόπους ετών.

«Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε ότι σιγά-σιγά θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το αιμοδυναμικό εργαστήριο του Νοσοκομείου Μυτιλήνης. Είναι μια προσπάθεια δύσκολη και θέλει πολύ μεγάλη προσοχή, ειδικά μάλιστα στην έναρξη της λειτουργίας του. Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και να μην έχουμε αποτελέσματα τα οποία θα μας αποθαρρύνουν και ενδεχομένως δημιουργήσουν προβλήματα ως προς την εμπιστοσύνη του κόσμου», είχε πει και ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του έκανε ξεκάθαρο ότι η ύπαρξη του αιμοδυναμικού εργαστηρίου είναι πολύ σημαντική και ήταν ζητούμενο για αρκετά χρόνια, ωστόσο η δημιουργία του έπρεπε να «οικοδομηθεί» σωστά. Τα επόμενα βήματα θα είναι μετρημένα και σταθερά προκειμένου, σαν… παιδί που ξεκινά την πορεία του, να βασιστεί σωστά στα πόδια του.

[*Μπορείτε να παρακολουθήσετε την τελευταία συνέντευξη του Φώτη Παπαλυσάνδρου στο ΕΜΠΡΟΣ Ι www.emprosnet.gr με τίτλο «Ξεκινά με αργά και σταθερά βήματα την λειτουργία του το αιμοδυναμικό εργαστήριο»]

Καμπούρης: Χάσαμε έναν εξαίρετο συνεργάτη

Εξαίρετο συνεργάτη, καλό επιστήμονα, αγωνιστή της ζωής και υποδειγματικό οικογενειάρχη κάνει λόγο σε ανάρτησή του ο Διοικητής του Νοσοκομείου, Γιώργος Καμπούρης ο οποίος σημειώνει: «Με πόνο ψυχής πληροφορήθηκα σήμερα την απώλεια του Διευθυντή της καρδιολογικής κλινικής, Προέδρου του Επιστημονικού Συμβουλίου του Νοσοκομείου μας και εξαιρετικού συνεργάτη. Αναπάντεχη απώλεια ενός ανθρώπου που υπήρξε καλός επιστήμονας, αγωνιστής της ζωής και υποδειγματικός οικογενειάρχης. Θα θυμόμαστε πάντα το πλατύ του χαμόγελο, την απλότητα και την ανθρωπιά του. Εκφράζω τα θερμότατα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του και στους οικείους του».

Προβέτζας: Ένας Ιατρός με ανθρωπιά και μεγαλοσύνη

Για έναν Ιατρό που τον χαρακτήριζε η ανθρωπιά και η μεγαλοσύνη του κάνει λόγο ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λέσβου, Παναγιώτης Προβέτζας, ο οποίος σε ανάρτησή του αναφέρει: «Με μεγάλη θλίψη πληροφορήθηκα τον θάνατο του πολύ αγαπητού συναδέλφου, φίλου και εξαιρετικού επιστήμονα Φώτη Παπαλυσάνδρου. Ενός Ιατρού που τον χαρακτήριζε η ανθρωπιά και η μεγαλοσύνη του, που πρόσφερε τα πάντα στους ασθενείς του και στο Νοσοκομείο μας, παρών κυρίως στα δύσκολα, υπηρετώντας το μέχρι τελευταία στιγμή ως Διευθυντής της Καρδιολογικής Κλινικής, όπως υπηρέτησε και πρόσφερε και στον Ιατρικό Σύλλογο, ως μέλος του επί χρόνια, και ως Πρόεδρος του Πειθαρχικού του μέχρι και σήμερα. Θα λείψει σε όλους μας και θα τον θυμόμαστε πάντα με αγάπη ως παράδειγμα Ανθρώπου και Επιστήμονα. Συλλυπητήρια στην σύζυγό του Μαρία, τα παιδιά του Δήμητρα και Ανδρέα και την οικογένεια του! Καλό ταξίδι φίλε Φώτη!»

Στον Φώτη Παπαλυσάνδρου

Όταν ήλθες, το 1995, εγώ είχα 10 χρόνια στο Νοσοκομείο! Τώρα που έφυγες τόσο ξαφνικά, εγώ είμαι πια 4 χρόνια μακριά από τις επάλξεις, αλλά εσύ συνέχιζες πάντα εκεί, πάντα άτρωτος όπως νόμιζα από μικρότητες! Κάτι που σταμάτησε τόσο νωρίς την ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΟΥ στο αγαπημένο μας νησί, που υιοθέτησες, μετά την αγαπημένη σου και πολύπαθη Κύπρο! Εδώ που με την σύζυγο σου και τώρα με τον γιό σου συνέχιζες την διακονία του Ιπποκράτη! Λιγομίλητος, σοβαρός, σαν κάτι να σε απασχολούσε πάντα, άριστος γνώστης της δύσκολης σου επιστήμης, πάλεψες και προσέφερες ζωή σ’αυτούς που ξέρουν καλύτερα από ότι εμείς την πάλη σου να τους ξαναφέρεις στην ζωή! Σε θυμάμαι αγαπημένε μου φίλε και συνάδελφε, τις νύχτες της εφημερίας που αγόγγυστα βρισκόσουν κοντά μας, σε δύσκολες επεμβάσεις σε δύσκολους αρρώστους συμπολίτες μας! Σε θυμάμαι επάνω από το κρεβάτι των αρρώστων σου, στην μονάδα εμφραγμάτων, πάντα με τον λόγο σου τον ενθαρρυντικό , μισή θεραπεία στον πάσχοντα! Σε θυμάμαι με την σωτήρια σου αντιθρομβωτική προσπάθεια σε δύσκολα εμφράγματα! Πόσοι από αυτούς σίγουρα θα δακρύζουν αυτή την στιγμή που γράφω, για την αδόκητη, απώλεια σου, κεραυνός εν αιθρία στην ιατρική κοινότητα του νησιού μας!

Φώτη δεν θα συνεχίσω με κοινοτοπίες, λόγια παρηγοριάς που δεν υπάρχουν για τους δικούς σου που τόσο ξαφνικά άφησες! Μόνο που δεν θα μπορώ να σε μιλώ στο τηλέφωνο και στον δρόμο, μου είναι αδιανόητο, καλέ μου φίλε! Ποιος την ζωή μας, ποιος την κυνηγά;;;;

Ο φίλος σου

Μάκης Αξιώτης