Η παρουσία πολλών μαχαιροπήρουνων σε ένα στρωμένο τραπέζι δεν είναι τυχαία· αποτελεί ένδειξη πολιτισμικής καλλιέργειας αλλά και κοινωνικοοικονομικής επιφάνειας. Στα επίσημα δείπνα, κάθε πιάτο απαιτεί το δικό του σετ - πιρούνι σαλάτας, πιρούνι ψαριού, μαχαίρι κρέατος, κουταλάκι επιδόρπιου. Αυτή η ποικιλία μαχαιροπήρουνων δηλώνει ότι ο οικοδεσπότης διαθέτει την οικονομική δυνατότητα να προσφέρει ένα γεύμα πολλών πιάτων, καθώς και το ανάλογο σερβίτσιο για να το υποστηρίξει…

Σύμφωνα με την βιβλιογραφία η πρακτική αυτή εντοπίζεται στις ευρωπαϊκές αυλές του 17ου και 18ου αιώνα. Οι αριστοκράτες επιδίδονταν σε πολυτελή γεύματα με πολλαπλές γαστρονομικές εμπειρίες, όπου κάθε πιάτο συνοδευόταν από το δικό του ειδικό εργαλείο. Η χρήση ασημένιων ή επίχρυσων μαχαιροπήρουνων δεν αποτελούσε μόνο πρακτική αλλά είχε τον δικό της συμβολισμό: ανέδεικνε τον πλούτο, την ισχύ και την ανωτερότητα της οικογένειας. Στον 19ο αιώνα, με την άνοδο της αστικής τάξης, οι κανόνες αυτοί πέρασαν και στα ανώτερα μεσοαστικά στρώματα, που επιθυμούσαν να μιμηθούν την αριστοκρατική επισημότητα.

Στη σύγχρονη εποχή, το πλήθος των μαχαιροπήρουνων εξακολουθεί να λειτουργεί ως δείκτης κοινωνικού κύρους. Η ύπαρξη ολοκληρωμένων σετ, αποκαλύπτει, μεταξύ άλλων, την οικονομική άνεση.

Έτσι, τα μαχαιροπήρουνα δεν αποτελούν μόνο εργαλεία φαγητού αλλά και φορείς κοινωνικών μηνυμάτων: όσο πιο πλούσιο και περίτεχνο το στρώσιμο, τόσο εντονότερη η εικόνα οικονομικής άνεσης και κοινωνικής προβολής και… ο νοών νοείτω..

Καλό μήνα!