Μια ιδιαίτερη παράσταση παρακολούθησαν όσοι βρέθηκαν προχθές το απόγευμα και το βράδυ στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, όπου η ομάδα του εργαστηρίου σωματικού θεάτρου «Άτροπος» παρουσίασε το μουσικοθεατρικό δρώμενο «Της μνήμης και της λήθης».

«Λήθη: εξωτικό φρούτο που φύεται ανατολικά της Εδέμ και καταναλώνεται από μποέμ τύπους. Μνήμη: μεταλλαγμένο προϊόν που φύεται… Αχ… το ξέχασα… και καταναλώνεται… Δε θυμάμαι…»
Οι συντελεστές της παράστασης πέντε νέες γυναίκες (Μάρω Γιαννακοπούλου, Μαρία Κογκορόζη, Μαρία Κουτρώνα, Νάγια Τσελεπή και Νατάσσα Χατζηϊωάννου), που μέσα από την κίνηση, το λόγο και τον ήχο - μουσικό και μη - μοιράστηκαν με το κοινό το αποτέλεσμα της κοινής δουλειάς ενός χρόνου, βασισμένο εκτός άλλων σε προσωπικές ανησυχίες και βιώματα.
Η παράσταση, που ολοκλήρωνε το φετινό κύκλο του εργαστηρίου της «Ατρόπου», ήταν βασισμένη σε υλικό με το οποίο οι ίδιες εμπλούτιζαν όλη τη χρονιά τις συναντήσεις τους. Αρχικά ασύνδετο, άμορφο και συχνά τυχαίο, πήρε σταδιακά μέσα από την κοινή τους ζύμωση τη μορφή ενός παζλ, του οποίου τα κομμάτια έφτασαν τελικά να ενωθούν μεταξύ τους, αφού στο κάθε μέλος της ομάδας τελικά… «κάτι θύμιζαν».
Κίνηση, θεατρικός λόγος, αποσπάσματα από γνωστά κείμενα όπως το «Ονειρόδραμα» του Αυγούστου Στρίνμπεργκ, η «Εκπνοή» του Δημήτρη Δημητριάδη, το «Ιδιώνυμο» και «Τρία κλικ αριστερά» της Κατερίνας Γώγου και «Τα ρω του έρωτα» του Οδυσσέα Ελύτη, αλλά και μουσικά όργανα και αποσπάσματα από τραγούδια της Τάνιας Τσανακλίδου, της Αρλέτας, του Νίκου Κηπουργού και του Γιάννη Κότσιρα, χρησίμευαν για να «δέσουν» τα κομμάτια του παζλ, όλα υπό τη διδασκαλία και τη σκηνοθετική επιμέλεια του συντονιστή του εργαστηρίου, Σταμάτη Ευσταθίου.
Η παράσταση περιέφερε, μάλιστα, το κοινό τόσο έξω όσο και μέσα στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, έχοντας και διαδραστικά στοιχεία. Ήταν κατά κάποιο τρόπο, όπως αναφέρθηκε, ένα «ανοιχτό μάθημα» αυτό που παρουσιάστηκε στο κοινό, αφού το εγχείρημα ήταν πειραματικό και αναδείκνυε την εξέλιξη των συντελεστών της τόσο σε ατομικό, όσο και σε ομαδικό επίπεδο.