Οι ενοχές και η μετάνοια των πολιτικών

01/07/2012 - 05:56
Ζούμε σε μια κοινωνία, ίσως και μέσα στην Ευρώπη, όπου επικρατεί αναξιοκρατία, υποκρισία, σπάταλη, σκάνδαλα, εθνική απαξίωση και τεράστιες κοινωνικοοικονομικές διαφορές μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, που ασφαλώς αποτελούν την αιτία ώστε ο κόσμος να έχει χάσει την ψυχική του δύναμη.
ΑΡΘΡΟ

Ζούμε σε μια κοινωνία, ίσως και μέσα στην Ευρώπη, όπου επικρατεί αναξιοκρατία, υποκρισία, σπάταλη, σκάνδαλα, εθνική απαξίωση και τεράστιες κοινωνικοοικονομικές διαφορές μεταξύ των κοινωνικών ομάδων, που ασφαλώς αποτελούν την αιτία ώστε ο κόσμος να έχει χάσει την ψυχική του δύναμη, την ελπίδα και την αισιοδοξία, αφού απολύεται και συνθλίβεται οικονομικά από τη σκληρή πολίτικη της αναγκαστικής λιτότητας, μιας τραγικότητας που διαρκώς μεγαλώνει και κάνει αβέβαιο το μέλλον των πολιτών.
Είμαστε μέλη τής Ε.Ε., που δυστυχώς έχει χάσει το βηματισμό της, ενώ φαίνεται ότι δεν έχει μέλλον, διότι οι μεγάλοι τής Ε.Ε. διαπίστωσαν ότι οι εμπνευστές της δεν είχαν φανταστεί πως θα υπάρξουν οικονομικές παρενέργειες και σπατάλες μεταξύ των εταίρων και δεν πίστευαν ότι θα μπορούσε να καταρρεύσει οικονομικά αυτό το οικοδόμημα της μεγάλης Ευρώπης και να συμπαρασύρει μαζί κυρίως τους αδύναμους και ανέτοιμους εταίρους, όπως είναι η χώρα μας.
Μια ένωση κρατών κάτω από ορισμένους κανόνες και συγκεκριμένες παροχές, για σωστή διακυβέρνηση των χωρών και σωστή και ειλικρινή αξιοποίηση των παρεχόμενων πόρων από τις κυβερνήσεις της Ένωσης, προς όφελος των Ευρωπαίων πολιτών.
Σήμερα, η χώρα μας ζει με δανεικά και ο εθνικός μας προσανατολισμός είναι οι μακροχρόνιες δανειακές συμβάσεις που έπρεπε να γίνουν από μια κυβέρνηση άτολμη, χωρίς πρόγραμμα και ανίκανη να χειριστεί αυτή την οικονομική κρίση, με αποτέλεσμα οι πολίτες να υποφέρουν, να υπάρχει ανεργία και φτώχεια. Αυτό εξάλλου το ομολογούν δημόσια οι πρώην υπουργοί της, που με ενοχές και κρίσεις αλήθειας και μετανοίας φιλοδοξούν να μας σώσουν μέσα από την τρικομματική κυβέρνηση εθνικής συνεργασίας ή εθνικής συνεννόησης.

Κανένας δεν καταλαβαίνει τίποτα, λες και όλα αυτά γίνονται σε άλλο πλανήτη, και με περισσή υποκρισία θεωρούν τους πολίτες ήρωες για τις θυσίες που κάνουν και για την οικονομική εξαθλίωση στην οποία μας οδήγησαν για να σώσουμε την πατρίδα μας.
Νιώθω ότι οι υπουργοί λειτουργούν προ τετελεσμένων γεγονότων και αυτό φαίνεται από τις αποφάσεις που παίρνουν. Ο αρμόδιος υπουργός για τις περικοπές εξαγγέλλει «ότι εάν δεν κάνουμε περικοπές, θα υπάρξει κίνδυνος για τις κοινωνικές παροχές και διάσπαση της ελληνικής κοινωνίας». Κυριαρχούν πλέον στην πολιτική της κυβέρνησης ένας λόγος, ένα σκεπτικό και μια λογική που νομίζεις ότι προέρχονται από εξωγήινους, αφού καθημερινά ακούμε και μια πολιτική υπερβολή. Ενώ άλλος υπουργός και σε τηλεοπτική του εμφάνιση λέει: «Εάν δεν κάνουμε αυτά που υπογράψαμε στο εφαρμοστικό νόμο, αλίμονό μας... χαθήκαμε.» Τέλος, άλλος υπουργός ακούγεται να λέει ότι παρά τις πολλές αδυναμίες της προηγούμενης κυβέρνησης, είναι αυτή που έκανε τα περισσότερα καλά στη χώρα…
Τι μπορεί να περιμένει ο πολίτης, όταν ο ένας υπουργός αυτής της κυβέρνησης, ο οποίος ήταν μέλος και της προηγούμενης, ομολογεί ότι απέτυχαν σε όλα και ο άλλος συνάδελφός του, με συνεχείς κρίσεις αλήθειας και ενοχές, λέει ότι απέτυχαν, ότι πήραν λάθος μέτρα, δεν έπρεπε να υπογράψουν το μνημόνιο, αλλά από τη στιγμή που το υπέγραψαν είναι ανίκανοι να το υλοποιήσουν;
Έχει πια ξεφύγει από τη λογική, και ορισμένες πολιτικές ιδιοφυίες των κυβερνόντων έχουν εφιάλτες και ενοχές, που τους κάνουν δέσμιους μιας ψυχοπαθολογικής προσωπικότητας, με έκδηλα στοιχεία μετάνοιας και ανάγκη συγχώρεσης από το λαό.

Είναι δε φανερό ότι εκτός από τις κοινωνικές τους ευαισθησίες, θυσιάζονται και δεν υπολογίζουν το πολιτικό κόστος για τη μελλοντική πολιτική τους καριέρα, ώστε ακούμε να λέει ο αρμόδιος υπουργός Οικονομικών ότι «πρέπει να εφαρμόσουμε αυτή την πολιτική με τεράστιο πολιτικό κόστος γιατί πρέπει να παραμείνουμε στο Ευρώ, γιατί αλλιώς δε θα μπορέσουμε να ανακάμψουμε από την κρίση».
Νιώθω περίεργα, με απορία γιατί οι πολιτικοί μας είναι τόσο απόμακροι από την πραγματικότητα της ζωής των πολιτών. Σεν αισθάνονται άραγε την αρχόμενη δυστυχία και φτώχεια, που κατακλύζουν τις περισσότερες οικογένειες; Οι περισσότεροι έχουν εξαφανιστεί, ενώ ισχυρίζονται ότι αφουγκράζονται τον παλμό της κοινωνίας αφού ζουν ανάμεσα μας…
Πιστεύω ότι αυτό είναι σύμπτωμα της γενικότερης απαξίωσης του πολιτικού μας συστήματος, που καταρρέει, αφού λόγω της ανειλικρινούς συμπεριφοράς ορισμένων πολιτικών έχει δημιουργηθεί ένα φοβικό σύνδρομο προς αυτούς και έχουν αποκοπεί από την κοινωνία. Όπως το «χρήματα υπάρχουν», «δε θα κάνουμε άλλες περικοπές», το χαράτσι τής ΔΕΗ που από «δυο δόσεις» καθιερώθηκε μόνιμα, και άλλα πολλά που καταγράφονται σε αυτή την κοινοβουλευτική μας περίοδο, της λιτότητας… και της σωτηρίας της χώρας.
Εξαγγέλλουν χρόνια ολόκληρα μεταρρυθμίσεις θεσμικές και δημοσιονομικές αλλαγές στους βασικούς άξονες του δημοκρατικού πολιτεύματος, αλλά ουδέποτε υλοποιούνται και εάν έγιναν, δεν ολοκληρώθηκαν. Οι βασικοί άξονες που χρειάζονται άμεση παρέμβαση είναι η εξυγίανσης της δημόσιας διοίκησης, του φορολογικού συστήματος, η πάταξης της φοροκλοπής και η αναδόμηση του κοινωνικού κράτους.

Για να γίνει βέβαια αυτό, πρέπει πρώτα οι πολιτικοί με σοβαρότητα, αυτοκριτική και αυτογνωσία να κάνουν αυτομεταρρύθμιση στο ίδιο το πολιτικό σύστημα που καταρρέει, χωρίς αλαζονεία και φιλοδοξίες και χρόνιες αγκυλώσεις για την καρέκλα του πολιτικού. Επίσης πρέπει να πιστέψουν ότι η πολιτική δεν είναι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα στην υπηρεσία των πολιτών.
Σήμερα ο πολίτης νιώθει ότι η κυβέρνηση αυτή κάνει μόνο πολιτική διάσωσης της χώρας και οι πολιτικοί, μετά τη διάσωση, κάνουν ταυτόχρονα και φιλόδοξη προεκλογική εκστρατεία μέσα σε αυτό το πολιτικό παραλήρημα που ζούμε.
Τα οικονομικά μεγέθη των πολιτικών και η ζωή που κάνουν, δεν μπορεί να συγκριθούν με ένα μέσο όρο διαβίωσης ενός μέσου πολίτη. Αλλά δυστυχώς όταν δεν πεινάς, ασφαλώς με πολλή ευκολία «συμπάσχεις» με το συνάνθρωπό σου. Τι να κάνουμε όμως, όπως λένε, πρέπει να σώσουμε τη χώρα για να ευημερούν οι αριθμοί και οι άνθρωποι να πεθαίνουν στη σημερινή Ελλάδα. Παράλληλα, πιστεύουν ότι είναι αναντικατάστατοι και πρέπει να επανεκλεγούν για να ολοκληρώσουν το κυβερνητικό τους έργο μετά από ένα καταιγισμό οικονομικών μέτρων…
Τέλος, δεν ξέρω πότε θα τελειώσει αυτή η παράσταση με τους τόσους ερασιτέχνες πολιτικούς, μέσα σε αυτό το σκηνικό της παρανοϊκής πολιτικής, που κυβερνούν με ενδοκυβερνητικές, ενδοκομματικές και αντιπολιτευτικές αντιπαραθέσεις και με προεκλογικούς αγώνες μέσα στην ίδια την κυβέρνηση, με ένα τεχνοκράτη, καλοσυνάτο πρωθυπουργό - έστω και εάν όλα αυτά φαίνονται εξωπραγματικά.

Γενική Ροή Ειδήσεων

PROUDLY POWERED BY CJ web | Copyright © 2017 {emprosnet.gr}
Made with love and a lot of coffee by CJ web, Creative web Journey