Ήταν οι πιο παράξενες εκλογές που θυμάμαι.
Δεν ξέρω γιατί, μα μου δημιουργείται η εντύπωση πως τούτη τη φορά κανένας δεν στενοχωρήθηκε· ούτε οι οπαδοί της Ν.Δ., εξόν τους φανατισμένους κι όσους μαγειρεύανε και τρώγανε στα μεγάλα καζάνια. Έστω· και στα μικρότερα.
Θαρρείς και βγάλανε ένα φορτίο, πως απαλλαχτήκανε από ένα βραχνά.
Εκείνος που σίγουρα στενοχωρήθηκε, και πολύ μάλιστα, ήταν ο Κωστάκης, που δεν περίμενε βρε παιδί μου τέτοια συντριβή. Αλλά πρέπει να ομολογήσω πως ήταν λεβέντικη η παραίτησή του. Πολλούς συγκίνησε κι άλλους χαροποίησε, που αμέσως αρχίσανε να μετράνε ψήφους για να αρπάξουν την καρέκλα του.
Γίνανε πολλά λάθη, πολλά σκάνδαλα, κι ο επί τέλους κυρίαρχος λαός που δεν ξεχνά, αποφάσισε.
Για άλλη μια φορά βγήκε κερδισμένη η Δημοκρατία, κι ελπίζω, εύχομαι, ο πολυβασανισμένος τόπος μας.
Συγχαρητήρια, Γιώργο, απ’ τη καρδιά μου. Είσαι τίμιο, ηθικό, κι αγνό παιδί, κράτα γερά τα γκέμια. Μην αφήσεις τους καραδοκούντες κόλακες κι έρποντες συμβουλάτορες να σε παρασύρουν, μηδέ να σου μπήξουν πισώπλατα τη μαχαιριά.
Ούτε η μεγάλη νίκη να σε παρασύρει. Η αλαζονεία μόνο ζημιά κάνει.
Μη μας απογοητεύσεις;
Και, να σου ο Αρίστος ο αντιρρησίας κραυγάζει!
- Βγάλαμε πρωθυπουργό! Μα δεν ξαναψηφίζω! Εξόν κι αν μπει μια τάξη! Τα λέει ο κακομοίρης, μαα… θα τα κάνει;
Φάνηκε κι ο Νώντας, θυμάσαι ο συμπαθής φίλος... με το Datsun... να κουβαλήσει κάτι μπάζα, και έχει, λέει, δυο δίδυμα κοπέλια για στεφάνωμα, κι ένα εγγόνι για βάφτισμα.
- Θέλω ντε την ίδια μέρα να γίνουν τα μυστήρια. Και τα τρία. Αλλά γυρεύω καινούργιο υπουργό, να μου κάνει δα και καμμιά ρουσφετιά. Φτωχός άθρωπος είμαι!
Κι όταν τον ρώτησα ποιον σκέφτεται να διαλέξει για κουμπαροσύντεκνο, γυρίζει λαοπλάνα, με χαμόγελο που να φαίνεται το χρυσό δόντι, και μου λέει.
- Παλιό καραντάσι είσαι ελόγου σου να πούμε, δάσκαλος, γράφεις και σε δυο φυλλάδες κι ας μην ξέρω να τις διαβάσω, εσύ το λοιπό, θα μου κάνεις την προξενιά!
- Μαα,... εγώ…
- Δεν έχει μα και μου. Θα με φέρεις μούρη με μούρη, κι εγώ ύστερις άμα του τάξω τους διακόσους ψήφους μονοκούκι, θα μου τη σάξει την κουμπαριά και τη συντεκνιά. Στο κέρδος θα ‘ναι. Με καταλαβαίνεις;
Με κοίταξε πονηρά και συμπλήρωσε.
- Και με το αζημίωτο, ε; Αλλά υπουργό θέλω! Και να δεις, τον εγγονό σου το μεγάλο, θα τον ζηλεύουν ούλοι. Γιατί θα μιλήσω εγώ! Ο Νώντας. Με το όνομα!
Γι’ αυτό σου λέω, Γιώργο, κάνε κουμάντο.
Όχι άλλο, ο κάθε «Νώντας με το όνομα», να ρυθμίζει τα της ζωής μας! Έλεος!
Μην τους αφήσεις να σε εκθέσουν. Μη σε χαντακώσουν, και μη σου γεμίσουν γραφεία και διαδρόμους με τους κακόηχους όπως τους λένε πρασινοφρουρούς.
Μη μας απογοητεύσεις, γιατί, ακούγεται πως άμα ολισθήσεις, θα πάρεις την άγουσα πιο γρήγορα από τον άλλο. Πρόσεχε! Σου την έχουν φυλαγμένη στη γωνία.
Οι «φίλοι» σου!
Κι αυτό ο Νώντας, εμπιστευτικά μου το ‘πε!
Ζήτω η Ελλάδα!