Ήταν εκεί, μέσα στο πολικό ψύχος του μνημονίου και στις περικοπές εξ αιτίας του Δ.Ν.Τ., όταν ο Γιώργος αποφάσισε μέσα στο μικρό καλοκαίρι του Σεπτέμβρη να προχωρήσει στον ανασχηματισμό: Μια τέτοια πολιτική απόφαση ειλημμένη τόσο κοντά στην 3η του Σεπτέμβρη, δεν μπορούσε παρά να έχει πάνω της σημάδια από την παράδοση του Κόμματος.
Δεν είναι τυχαίος λοιπόν ο αριθμός 48 των μελών της κυβέρνησης: με αυτό το ποσοστό, θυμήθηκε ο Γιώργος, 30 χρόνια πριν ήρθε για πρώτη φορά το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Εξάλλου, με 48 μέλη στήνονται τέσσερις μυστικοί δείπνοι, έναντι τριών που έστηνε μέχρι χτες με τα 36 μέλη της προηγούμενης κυβέρνησής του. Αν και δεν ήταν ιδιαίτερα θρήσκος, ο Γιώργος πρόσεξε ότι με την τελευταία του αυτή επιλογή, ο Κύριος καθυστέρησε τη Σταύρωση κατά ένα δείπνο. Κι ο Γιώργος μπορεί να μην είναι πολιτικός Μεσσίας, όπως ο Πατέρας του, παραμένει όμως πάντα «Υιός του Θεού».
Τι σημασία έχει πως στο πλαίσιο των αυστηρών δημοσιονομικών περικοπών ούτε ο Γάμος στην Κανά δε θα είχε τόσους καλεσμένους; Εκτός κι αν γινόταν ένα θαύμα ή αν ο γαμπρός εξασφάλιζε ένα γερό χορηγό! Πόσα επιπλέον κομματικά γραφεία θα συσταθούν από αύριο στους υψηλά ιστάμενους ορόφους των υπουργείων! Πόσοι κομματικοί, μετακλητοί ή διοικητικοί αποσπασμένοι δεν θα σπεύσουν να τα στελεχώσουν, περιφερόμενοι καθημερινώς με ρουσφετόχαρτα στους διαδρόμους, ενώ ο δημόσιος τομέας ζητά απεγνωσμένα μετατάξεις και νέους διορισμούς! «Εδώ ο Κύριος που ήταν ξυλουργός κι ένα τραπέζι πριν αναστηθεί στους Υπουργούς, θέλω να πω στους Αποστόλους του, βρήκε κάποιον να του το πληρώσει. Ε, ολόκληρος Πρωθυπουργός δε θα βρω κάποιον να πληρώσει τα σπασμένα;», σκέφτηκε ο Γιωργάκης κι έδωσε εντολή στον Πεταλωτή ν’ αρχίσει τα τηλέφωνα.
Η όψιμη επανεμφάνιση του ποιητή Τηλέμαχου εξάλλου στις κρατικές τηλεοπτικές επάλξεις έδωσε αφορμές για ποικίλα σχόλια στις τηλεοπτικές στήλες: τον «Πρωινό Καφέ» του ΠΑΣΟΚ σερβίρει ως πολιτική Μενεγάκη ο Ραγκούσης, έχοντας στο πλευρό του, αντί για το Λάτσιο, τον Πάγκαλο, κι αντί Ματέο το Γερουλάνο. Χωρίζεις ή δε χωρίζεις με τέτοιο συνδυασμό; Κι εδώ που τα λέμε, χάθηκε μια Άννα Νταλάρα να κρατά το δίσκο, να τη βλέπει κι ο Αθανασάκης και ν’ αρχίσει να σουλουπώνεται;
Με τον ανασχηματισμό αυτόν ο Γιώργος απέδειξε ότι σέβεται την πολιτική παρακαταθήκη του πατέρα του: αφενός άφησε για άλλη μια φορά στον πάγκο τη Βάσω, αφετέρου μπορεί πλέον να ανασχηματίζει την κυβέρνησή του όταν κι όποτε το επιθυμεί με απλές κινήσεις τακτικής, όπως ο αείμνηστος: «σήκω εσύ από δω, πήγαινε εκεί και στείλε τον τάδε στη θέση σου. Και σβέλτα.». Έτσι κι αλλιώς η αγοραστική ικανότητα της χώρας επέστρεψε στο 1984, γιατί οι επιλογές του Πρωθυπουργού να μην ανατρέξoυν στο σωτήριο ‘86 - ‘87, που κερδίσαμε και στο Ευρωμπάσκετ; Άλλωστε κι οι ευρωπαϊκές πασαρέλες έδειξαν φέτος μπροκάρ και λεοπάρ. Όλα συνηγορούν: επιστροφή στα eighties!
Πολλά λέγονται επίσης για την ώρα του Ανασχηματισμού: τα επικρατέστερα σενάρια είναι τα εξής: Η κυβέρνηση έχει μαύρα μεσάνυχτα, πράγμα κακό, εκτός κι αν είσαι ο Σαμαράς. Πως ο Γιώργος έπιασε την αντιπολίτευση στον ύπνο, πράγμα αδιάφορο για όλους εκτός από το Σαμαρά. Πως ο Γιώργος έπιασε εμάς στον ύπνο, πράγμα επώδυνο ακόμη και για το Σαμαρά, που όμως προς το παρόν ελέγχεται.

Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.