Όποιος είναι γνώστης των οικονομικών και ξέρει να διαβάζει οικονομικά στοιχεία, βγάζει εύκολα το συμπέρασμα ότι το Ελληνικό Δημόσιο έχει χρεωκοπήσει και οι δανειστές μας (Ευρωπαϊκή Ένωση, Ευρωπαϊκή Τράπεζα και Δ.Ν.Τ.) διαχειρίζονται τη χρεωκοπία μας με τους δικούς τους όρους. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει παραδώσει τα κλειδιά της εξουσίας στους Τροϊκανούς. Η διαχείριση της χρεωκοπίας μας από την τρόικα αποτυπώνεται στους όρους της δανειακής σύμβασης που υπέγραψε η χώρα μας με τους δανειστές της, το λεγόμενο μνημόνιο. Οι όροι αυτοί οδηγούν αργά ή γρήγορα σε μείωση μισθών, συντάξεων, κατάργηση δημοσίων αγαθών, επιβολή αυξημένων φόρων, αλλά και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, με μοναδικό σκοπό να μπορούν οι κάτοχοι των ελληνικών ομολόγων να εισπράττουν την αποπληρωμή του χρέους.
Αν ακολουθήσουμε κατά γράμμα τα συμφωνηθέντα, είναι σίγουρο ότι θα χάσουμε ένα μέρος της εθνικής μας κυριαρχίας (και πότε την είχαμε;) και θα ξεπουλήσουμε εθνική γη στο όνομα της όποιας γρήγορης επένδυσης που θα φέρει εύκολο χρήμα. Αυτό πήγε να γίνει στον Αστακό (τελικά κατέληξε σε φιάσκο), αυτό πάει να γίνει και στο Ελληνικό. Άλλωστε, πάντα είχαμε μια καθαρά οικοπεδική αντίληψη περί πατρίδας. Στηριζόμαστε σε μια εθνική κληρονομιά που από αυτή δεν κληρονομήσαμε παρά μόνο το οικόπεδο που λέγεται Ελλάς και που το τεμαχίζουμε σε μικρότερα οικόπεδα, για να τα πουλάμε ευκολότερα με τη διαδικασία τού Fast track σε ξένους πελάτες. Και όταν τα πουλήσουμε όλα, θα μας μείνει μόνο η εθνική υπερηφάνεια. Αυτή δεν πουλιέται ελλείψει αγοραστή. Θα την κρατήσουμε, λοιπόν, εμείς σαν ψυχοφάρμακο δοκιμασμένης αποτελεσματικότητας για εγχώρια χρήση.
ους όρους του μνημονίου υπέγραψε και ανέλαβε να διεκπεραιώσει μια σοσιαλιστική, υποτίθεται, κυβέρνηση, με έναν πρωθυπουργό που είναι ταυτόχρονα και πρόεδρος στη Σοσιαλιστική Διεθνή. Το ΠΑΣΟΚ, ως κόμμα ή κίνημα, όπως θέλετε πέστε το, βρίσκεται σε κατάσταση παράκρουσης. Υποσχέθηκε σε 100 μέρες να φτιάξει την Ελλάδα και σε 100 μέρες την κατέστρεψε. Αντιλαμβάνεται ότι ο πολιτικός χρόνος επιβίωσής του εξαντλείται πολύ γρήγορα. Κάποτε μας κουνούσε το δείκτη κάνοντάς μας μαθήματα σοσιαλιστικής διακυβέρνησης και τώρα μας υψώνει το μέσο. Το βασικό του επιχείρημα είναι ότι δεν είναι δική του η βαρβαρότητα που επιβάλλει, αλλά είναι δικός του ο σοσιαλισμός που υπόσχεται. Πέταξε την ιδεολογία του σαν περιττό βάρος και πέρασε από το τζακούζι κατ’ ευθείαν στο βόθρο.
Το ΠΑΣΟΚ είναι ο καλύτερος μαθητής του νεοφιλελευθερισμού στη χώρα μας και αντιλαμβάνεται την κρίση ως ευκαιρία να περάσει μέτρα που και στο παρελθόν επιχείρησε να επιβάλει. Πριν μερικά χρόνια, ο νυν πρωθυπουργός από αντιπολιτευτική θέση πρότεινε την ανασφάλιστη εργασία των νέων που βρίσκονταν σε καθεστώς μαθητείας με μισθούς πολύ κάτω από τη συλλογική σύμβαση εργασίας.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι, αν θα ξεφύγει η χώρα από την ελεγχόμενη χρεωκοπία ή θα χρεωκοπήσει πλέον επίσημα. Επειδή δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά συμμετέχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση (όσο τουλάχιστον θα είμαστε), πρέπει να παίρνουμε πάντοτε υπ’ όψιν ότι η κύρια αντίθεσή της είναι, ότι, παρ’ ότι έχει διαμορφωθεί μια κοινή τραπεζική αγορά, τα κρατικά χρέη παραμένουν εθνικά. Αυτό περιορίζει σε σημαντικό βαθμό την όποια βοήθεια με κριτήρια αλληλεγγύης από τα επιμέρους κράτη. Τα υγιή κράτη-μέλη φροντίζουν να καλύπτουν πρώτα το δικό τους εθνικό χρέος. Αν αποφασίσουν να βοηθήσουν, προσέχουν πάντοτε η βοήθεια που θα δώσουν να μην είναι σε βάρος των συγκριτικών τους πλεονεκτημάτων. Κλασσικό παράδειγμα, η Γερμανία, που τόσο την έχουμε κατηγορήσει. Η Γερμανία, συμμετέχοντας στο ευρώ, ήξερε ότι τα άλλα κράτη που συμμετέχουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα χάσουν το όπλο της νομισματικής υποτίμησης και δε θα είναι σε θέση να συναγωνιστούν τη δική της υψηλή παραγωγικότητα. Τα αποτελέσματα αυτής της επιλογής είναι πλέον ορατά, για αυτό και προτιμάει να πιεστεί η Ελληνική Οικονομία, παρά να τεθεί σε αμφισβήτηση το οικονομικό της πλαίσιο, που της επιφέρει μεγάλα κέρδη. Δηλαδή θεωρεί ότι η οποιαδήποτε βοήθεια προς την Ελλάδα θα λειτουργήσει ανασχετικά και στις διαφορές της παραγωγικότητας, πράγμα που δεν το θέλει. Η απάντηση, λοιπόν, στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε τη χρεωκοπία μας, αφού η επίσημη πολιτική μας θέση υπαγορεύεται από τρίτους με συμφέροντα μη διαπραγματεύσιμα.