*Γράφει ο Στρατής Κοκκινέλλης

Η ακρίβεια έχει γίνει ο μεγαλύτερος αντίπαλος των ελληνικών νοικοκυριών. Έρευνες δείχνουν πως μόλις 1/4 καταφέρνει να βγάλει τον μήνα με τον μισθό του, την ώρα που τα περισσότερα οικογενειακά εισοδήματα εξανεμίζονται σε στέγαση, λογαριασμούς και μετακινήσεις. Το «καλάθι του σούπερ μάρκετ» μετατρέπεται σε καθημερινό σοκ με γονείς να αφαιρούν προϊόντα από το καρότσι και παιδιά να απογοητεύονται γιατί δεν μπορούν να πάρουν το κάτι παραπάνω, ενώ η αίσθηση ότι τα βασικά αγαθά γίνονται πολυτέλεια βαραίνει όλο και περισσότερο.

Το φαινόμενο δεν περιορίζεται σε ορισμένα προϊόντα. Από το γάλα και το ψωμί μέχρι τα φρούτα, το κρέας και τα καύσιμα, οι τιμές έχουν εκτοξευθεί, συχνά υψηλότερα από πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Η αγοραστική δύναμη συμπιέζεται δραματικά, οι διακανονισμοί για το ρεύμα πληθαίνουν και οι συντάξεις μετατρέπονται σε στήριγμα για ολόκληρες οικογένειες. Πρόκειται για μια ζοφερή πραγματικότητα που δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από επιδόματα ή πρόσκαιρες φοροελαφρύνσεις.

Την ίδια ώρα, οι μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές ανισότητες ανάμεσα στην Αττική και την ελληνική περιφέρεια επιτείνουν το πρόβλημα. Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση του ΙΟΒΕ και του Παρατηρητηρίου Περιφερειακών Πολιτικών, το υψηλότερο κατά κεφαλήν ΑΕΠ στη χώρα είχε η Αττική με 23.000 ευρώ το 2021 (αρκετά χαμηλότερο πάντως από τον μέσο όρο της ΕΕ, που είναι 32.400 ευρώ), ενώ στη φτωχότερη περιφέρεια της χώρας, το Βόρειο Αιγαίο, δεν ξεπέρασε τα 11.100 ευρώ. Δέκα από τις δεκατρείς Περιφέρειες βρίσκονται κάτω από τον εθνικό μέσο όρο (17.000 ευρώ), ενώ η Αττική και η Κεντρική Μακεδονία συγκεντρώνουν πάνω από το 60% του ΑΕΠ και των εξαγωγών, αλλά και το μισό των επενδύσεων.

Αν σε εθνικό επίπεδο η κατάσταση είναι ασφυκτική, στη νησιωτική Ελλάδα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Το μεταφορικό κόστος ανεβάζει περαιτέρω τις τιμές, η εποχικότητα του τουρισμού δημιουργεί μεγάλες ανισορροπίες και η απομόνωση περιορίζει τις επιλογές. Στη Λέσβο, όπως και σε άλλα νησιά του Βορείου Αιγαίου, οι πολίτες πληρώνουν ακριβότερα το ψωμί, το γάλα, ακόμη και τα καύσιμα, ενώ τα χαμηλά εισοδήματα κάνουν την πίεση ακόμη πιο έντονη. Το χάσμα με το κέντρο της χώρας είναι εμφανές και ενισχύει την αίσθηση εγκατάλειψης από την Πολιτεία.

Η ακρίβεια, λοιπόν, δεν είναι μόνο αριθμοί και στατιστικές. Είναι η καθημερινότητα εκατομμυρίων πολιτών που βλέπουν τα εισοδήματά τους να μην επαρκούν. Είναι η γιαγιά που κόβει από τη σύνταξη για να βοηθήσει τα παιδιά της, ο εργαζόμενος που μετράει το ρεζερβουάρ πριν ξεκινήσει για τη δουλειά, ο νησιώτης που πληρώνει δύο φορές για τα βασικά. Η αντιμετώπιση του φαινομένου απαιτεί ριζικές και αποτελεσματικές λύσεις σήμερα!

*Ο Στρατής Κοκκινέλλης είναι φιλόλογος - δημοσιογράφος