Ένα περιστατικό και μια υπεύθυνη στάση πολίτη, που αντανακλά στην ουσία αυτή που θα έπρεπε να κρατούμε όλοι σε αντίστοιχες περιστάσεις, αλλά δυστυχώς αποτελεί μια από τις ελάχιστες εξαιρέσεις στον κανόνα, περιγράφει σήμερα στο «Ε» η κτηνίατρος Μυρσίνη Τουρβαλή. Αυτό ενός οδηγού, που ενώ τραυμάτισε σοβαρά ένα σκύλο με το αυτοκίνητό του, δεν τον άφησε αβοήθητο, αλλά ανέλαβε όλη την ευθύνη για την πράξη του.

«Παρασκευή πρωί και υποδεχόμαστε στο ιατρείο ένα μεγαλόσωμο “κούταβο”, αιμόφυρτο και σε κώμα. Είχαμε πάρει πληροφορίες από φιλόζωο για το ζώο που χτυπήθηκε κοντά στο “Ξενία” και ότι κάποιος το μετέφερε για θεραπεία και νοσηλεία», ξεκινάει να λέει η κτηνίατρος.
Σύμφωνα με την ίδια, η κατάσταση του ζώου ήταν δύσκολη: το νευρικό του σύστημα ήταν σε αποδιοργάνωση, τα αντανακλαστικά του ανύπαρκτα, η θερμοκρασία του χαμηλή και η αντίδρασή του στο περιβάλλον ανύπαρκτη.
Πάνω στο άγχος τους να τονώσουν τα ζωτικά σημεία του ζώου, οι νοσηλευτές του δεν έδωσαν σημασία στον κύριο που το έφερε και παρακολουθούσε με αγωνία τις κινήσεις τους, τις αντιδράσεις του σκύλου, καθώς και τα λόγια που ανταλλάσσονταν για την κατάστασή του.
Όταν οι βασικές μέριμνες είχαν γίνει, η κτηνίατρος ρώτησε τον κύριο: «Καλά, είδατε καθόλου ποιος το πάτησε;» «Εγώ», της αποκρίθηκε «και είμαι εδώ για να αναλάβω την ευθύνη και ό,τι χρηματική αποζημίωση χρειαστεί. Μόνο βάλτε τα δυνατά σας για να γίνει καλά το ζώο. Δεν έτρεχα, αλλά πίσω μου ακολουθούσε ένα μηχανάκι, με οδηγό χωρίς κράνος. Αν φρενάριζα, θα έπεφτε πάνω μου. Έκοψα όσο μπορούσα ταχύτητα, αλλά δεν ήταν αρκετό. Το έφερα όμως όσο πιο γρήγορα μπορούσα.»
«Έμεινα άφωνη», λέει η κτηνίατρος. «Πρώτη φορά, τόσα χρόνια, μια τίμια και ειλικρινής στάση. Μια στάση τόσο απλή και φυσιολογική, που όμως είναι η εξαίρεση στον κανόνα, γιατί κανείς δε θα λειτουργήσει με αυτό τον τρόπο, γιατί κανείς δε θέλει να σηκώσει την ευθύνη…»
Όπως σημειώνει, η ευθύνη δεν ήταν μόνο του οδηγού, αφού το ζώο ήταν ασυνόδευτο, χωρίς ιδιοκτήτη ή κάποιον να το επιτηρεί.
Τελικά, το ζώο δεν είχε μεγάλη εσωτερική αιμορραγία, ούτε κατάγματα σε σημεία που θα μπορούσαν να του φέρουν μόνιμη παράλυση. Παρ’ όλο που δεν πίστευαν ότι θα έχουν γρήγορα την αποκατάστασή του, το έβλεπαν να παλεύει και να βελτιώνεται.
«Πολλές φορές, και το σοκ είναι τέτοιο που μπορεί να σκοτώσει το ζώο», εξηγεί η κ. Τουρβαλή. «Σίγουρα, αν δεν ερχόταν έγκαιρα σε κτηνίατρο, θα είχε καταλήξει πολύ γρήγορα. Είναι μια κατάσταση που τη βλέπουμε συχνά, γι’ αυτό και παρακαλούμε όποιον βρεθεί να δει ένα ζώο χτυπημένο στο δρόμο, γρήγορα να το προσκομίσει στο κτηνιατρείο.»
Λίγες ώρες μετά, το ζώο είχε ανακτήσει τις δυνάμεις του και αντιδρούσε στο περιβάλλον, ενώ πήγε να το δει η ιδιοκτήτριά του. Την επόμενη μέρα, ο σκύλος ήταν όρθιος στο κλουβί και κουνούσε την ουρά του.
«Η καρδιά μας γέμισε χαρά. Τον βγάλαμε έξω στην αυλή, κούτσαινε ελαφρά, αλλά περπατούσε χαρούμενα. Το θαύμα είχε γίνει. Η ζωή είχε κερδίσει για άλλη μια φορά», λέει η κ. Τουρβαλή. «Ο έντιμος κύριος Χ (που δύσκολο να βρεθεί σ’ αυτή την πόλη) είναι αυτός στον οποίο ο κούταβος χρωστάει τη ζωή του. Είναι αυτός που με την πράξη του καθορίζει αυτό που ονομάζουμε “ανθρωπιά” και σωστή συμπεριφορά. Φίλε, μακάρι την πράξη σου να την ακολουθήσουν κι άλλοι. Σ’ ευχαριστούμε.»