Ο άνθρωπος απλοποιεί επικίνδυνα το περιβάλλον του. Η σύγχρονη πόλη αντιπροσωπεύει την καταπάτηση του φυσικού από το συνθετικό, του οργανικού από το ανόργανο. Οι τεράστιες αστικές ζώνες που έχουν αναπτυχθεί στις βιομηχανοποιημένες περιοχές του κόσμου, δεν είναι μόνο χυδαία προσβλητικές στο αυτί και στο μάτι, αλλά είναι χρονίως φορτωμένες με το μείγμα καπνού - ομίχλης, θορυβώδεις και ουσιαστικά ακινητοποιημένες από τη συγκοινωνιακή και πολεοδομική συμφόρηση.
Η διαδικασία της απλοποίησης του περιβάλλοντος του ανθρώπου και η μετατροπή του σε στοιχειώδες και ακατέργαστο, έχει μια πολιτιστική και μια φυσική διάσταση. Η ανάγκη να χειραγωγηθούν τεράστιοι αστικοί πληθυσμοί - να μεταφερθούν, να απασχοληθούν, να τραφούν, να διασκεδάσουν εκατομμύρια πυκνά συγκεντρωμένων ανθρώπων - οδηγεί σε μια οξεία πτώση του επιπέδου των πολιτών και της κοινωνίας. Οτιδήποτε αυθόρμητο, δημιουργικό κι εξατομικευμένο περιορίζεται από το τυποποιημένο, το κανονισμένο, το προγραμματισμένο και το μαζοποιημένο.
Ο χώρος του ατόμου σταθερά στενεύει με τους άπειρους περιορισμούς που του επιβάλλονται από έναν απρόσωπο κοινωνικό μηχανισμό. Κάθε αναγνώριση των μοναδικών προσωπικών ιδιοτήτων υποκύπτει σε αυξανόμενο βαθμό και ρυθμό στη χειραγώγηση του ελαχίστου κοινού παρονομαστή της μάζας. Μια ποσοτική στατιστική προσέγγιση, ένας τρόπος να αντιμετωπίζεται ο άνθρωπος σα να ήταν μέλισσα σε κυψέλη, θριαμβεύει πάνω στην προσεκτική, φωτισμένη, εξατομικευμένη και ποιοτική προσέγγιση που δίνει έμφαση στην προσωπική μοναδικότητα, στην ελεύθερη έκφραση και στην πολιτισμική πολυπλοκότητα.
Και οι ανάγκες συνεχώς μαγειρεύονται από τα μέσα μαζικής εξαθλιώσεως, για να δημιουργήσουν ζήτηση για εντελώς άχρηστα εμπορεύματα, το καθένα προσεκτικά επινοημένο ώστε να αχρηστευτεί ύστερα από μια προκαθορισμένη χρονική περίοδο. Η λεηλασία του ανθρώπινου πνεύματος από την αγορά με τη λεηλασία της γης από το κεφάλαιο.
Το μοναδικό ερώτημα είναι αν η γη μπορεί να επιβιώσει της σύλησής της, ώστε ο άνθρωπος να αντικαταστήσει το παρόν καταστροφικό κοινωνικό σύστημα με μία ανθρωπιστική και οικολογικά προσανατολισμένη κοινωνία.

*Ο Εμμανουήλ Μαρώλιας είναι ποιητής, ζει και εργάζεται στη Συκαμιά Λέσβου.