Η 21η Μαρτίου ήταν ημέρα τιμής, μα ήταν κι άλλα… Η πρώτη της εαρινής ισημερίας ημέρα, αλλά και παγκόσμια της Ποίησης!!! (Ναι, με Π κεφαλαίο). Στο αμφιθέατρο του Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών, πλήθος κόσμου είχε κατακλείσει κυριολεκτικά την αίθουσα για μια εορταστική εκδήλωση της Πνευματικής Εστίας Παπάγου για την επέτειο της 25ης Μαρτίου, αλλά και για να αποδοθεί τιμή στους Βετεράνους του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, δημότες του Δήμου τους. Βρέθηκα καλεσμένος εκεί για ν’ ακούσω τον διδάκτορα της Σορβόννης, φίλο και συμπολίτη μου Μηθυμναίο, κ. Αριστείδη Γιαπαλή, που ήταν ο κύριος ομιλητής της εκδήλωσης με θέμα: «Σκέψεις για την 25η Μαρτίου».
Κάθε εκδήλωση για την εθνική μας επέτειο, συνοψίζεται, ως συνήθως, σε πανηγυρικούς κι αναφορές στο μήνυμα της γιορτής και γενικά σε ομιλίες για τα έπη εκείνων των καιρών κι εκείνων των ανθρώπων. Έτσι, έχουμε συνηθίσει να ακούμε βαρύγδουπους λόγους, να βλέπουμε σημαιοστολισμένα μπαλκόνια, εθιμοτυπικές παρελάσεις αλλά και μνήμες σε ανάλογη πορεία. Όμως εκεί ήταν διαφορετικά, άκουσα μια άλλη εκδοχή, μια άλλη σκέψη διατυπωμένη με τελείως διαφορετικό τρόπο. Ο Αριστείδης Γιαπαλής δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσει στομφώδη λόγια για να ανυψώσει το ηθικό του κοινού, παρά λόγια ελληνικά, απ’ αυτά που υπάρχουν γραμμένα στα έργα των μεγάλων σοφών. Αλλά και μέσα στην καρδιά του κάθε Έλληνα.
Άλλωστε, δεν χρειάζεται να ξεμακραίνουμε και πολύ, ευτυχώς υπάρχουν πολλά, είναι γραμμένα, φτάνει να τα ψάξουμε, για να μη φτάσουμε ποτέ να νιώσουμε «αεί αδίδακτοι» και «ουχί διδασκόμενοι». Θαύμασα την ευρυμάθεια του φίλου μου, που επέλεξε για να στηρίξει τα όσα είπε ακριβώς με λόγια που ταίριαζαν στην περίπτωση. Που δεν είχαν μόνο ποίηση, μιας και τιμούσαμε την ημέρα της, αλλά και Μακρυγιάννη και Θεόφιλο και Ικαρομένιππο!!!
Πολλές από τις αναφορές του, είχαν γραφτεί σε ανύποπτους χρόνους. Όπως τούτοι οι στίχοι του Οδυσσέα Ελύτη, που πιο επίκαιροι δεν θα μπορούσαν να είναι: «χρόνους μας ταξιδεύει, δε βουλιάξαμε, / χίλιους καπεταναίους τους αλλάξαμε / κατακλυσμούς ποτέ δε λογαριάσαμε, / μπήκαμε μες στα όλα και περάσαμε…». Καθώς και λόγια που, χωρίς να είναι ηρωικά, ακούγοντάς τα σε γεμίζουν περηφάνια, όπως του ισπανού ελληνιστή Ροδρίγες Αδράδος, καθηγητή της Γλωσσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, που στο κλασικό έργο του για την Ιστορία της ελληνικής γλώσσας, γράφει πως όλοι μας, λίγο-πολύ δίχως να το ξέρουμε, μιλάμε «κρυπτοελληνικά» ή «μισοελληνικά» και πως οι ρίζες της σύγχρονης επιστημονικής και όχι μόνο ορολογίας, είναι ελληνικές.
Μέσα στους άγονους και χαλεπούς τούτους καιρούς που ζούμε, θέλοντας να τονίσει τη ζωτικότητα, κυρίως των νέων που τόσο τους έχουμε παρεξηγήσει, έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η αναφορά του, ως μίνι παράδειγμα στο μίνι δορυφόρο Ικαρομένιππο. Τούτο το παράξενο και άγνωστο για πολλούς όνομα του ήρωα του πρώτου βιβλίου επιστημονικής φαντασίας που έγραψε ο Λουκιανός το 160 μ.Χ., επέλεξαν να δώσουν οι -μικροί επιστήμονες- μαθητές του 3ου Λυκείου Μυτιλήνης στον, πράγματι, μίνι δορυφόρο που επινόησαν και σύντομα θα εκτοξεύσουν στο διάστημα, ευελπιστώντας ότι θα ανοίξει τους ορίζοντές τους και θα τους οδηγήσει σ’ ένα μαγικό ταξίδι γνώσης. Μ’ αυτό φυσικά, ο ομιλητής θέλησε να δείξει την ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης, που είναι η Αρχαιοελληνική Γραμματεία και παράλληλα, γιατί όχι, να προβάλλει στο ακροατήριό του, την πνευματικότητα της λεσβιακής παιδείας!
Σκέπτομαι, πόσο διαφορετικά θα ήταν αν στα παιδιά μας μαθαίναμε αυτό το μοναδικό θησαυρό που είναι η Ελληνική Γραμματεία. Πόσο θα θωρακίζονταν, για να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα της ζωής αν είχαν ένα τέτοιο γνωστικό θεμέλιο. Με πόση σιγουριά, αλήθεια, θα μπορούσαν να κάνουν τις όποιες ιδεολογικές τους επιλογές «μετά λόγου γνώσεως». «Κουντά στου νου τσι γνώσ’» κατά τη λεσβιακή λαλιά, που πολύ συχνά συνηθίζει να χρησιμοποιεί ο κ. Γιαπαλής.

Στράτος Δουκάκης
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.