Για όσα κακά μας συμβαίνουν σε επίπεδο χώρας, καταλογίζουμε ευθύνες -και δικαίως- στο πολιτικό μας σύστημα, για τον τρόπο που είναι οργανωμένο και λειτουργεί το κράτος, για το επίπεδο και την ποιότητα της πολιτικής μας εκπροσώπησης, για τον τρόπο που ασκούν το θεσμικό τους ρόλο, τόσο οι κυβερνώντες, όσο και οι αντιπολιτευόμενοι την εκάστοτε κυβέρνηση, είτε είναι κόμματα είτε οπαδοί των κομμάτων· ο καταλογισμός όμως της ευθύνης για τη γενική κατάσταση της χώρας στο πολιτικό σύστημα -και συνήθως στην κεντρική κυβέρνηση- δε σημαίνει ότι απαλλάσσονται πάσης ευθύνης όσοι σε τοπικό επίπεδο αναλαμβάνουν διοικητικές ευθύνες ή την πολιτική εκπροσώπηση των κατοίκων μιας περιοχής ενώπιον της κεντρικής εξουσίας, χωρίς να διαθέτουν ούτε τις απαιτούμενες ικανότητες, ούτε την αναγκαία συνείδηση ευθύνης έναντι της τοπικής κοινωνίας. Και φυσικά μέρος της ευθύνης έχουν, εκτός από την τοπική πολιτική ηγεσία, και οι διάφοροι κοινωνικοί φορείς και γενικά οι κάτοικοι της τοπικής κοινωνίας για τους άρχοντες που επιλέγουν, καθώς  και για τον τρόπο που ελέγχουν την άσκηση της εξουσίας τους.
Όσον αφορά, λοιπόν, το νησί μας, είναι τυχαίο ότι όσα σημαντικά έργα  πραγματοποιήθηκαν, έγιναν από μη Λέσβιους, που υπηρέτησαν στον τόπο μας είτε ως νομάρχες είτε ως βουλευτές και υπουργοί; Είναι τυχαίο ότι οι γηγενείς Λέσβιοι σπανίως καταφέραμε να αρθούμε πάνω από τις στενόμυαλες κομματικές ή τοπικιστικές αντιλήψεις και να αξιοποιήσουμε  Λέσβιους - άξιες προσωπικότητες, που διακρίθηκαν στο χώρο της επιστήμης, της οικονομικής και κοινωνικής δράσης; Πρόσφατο χαρακτηριστικό παράδειγμα, ο τ. πρύτανης του Μετσόβιου Πολυτεχνείου, Κ. Μουτζούρης, του οποίου η υποψηφιότητα ως δημάρχου Λέσβου, προσέκρουσε στα μικροπολιτικά τείχη, που συνήθως υψώνονται στο δρόμο άξιων ανθρώπων, οι οποίοι έχουν όραμα και διάθεση προσφοράς για τον τόπο τους.
Είναι τυχαίο ότι στο νησί μας, οι βουλευτές μας -εκπρόσωποι των τριών επικρατέστερων κομμάτων- ουδέποτε συνυπέγραψαν κάποιο κοινό παλλεσβιακό αίτημα; Ότι ουδέποτε μπόρεσαν οι εκπρόσωποι των τριών κομμάτων να πραγματοποιήσουν μια κοινή σύσκεψη για τα προβλήματα της Λέσβου;
Είναι τυχαίο ότι ακόμα και τα κόμματα της Αντιπολίτευσης αδυνατούν να πραγματοποιήσουν μια κοινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας και ότι τα διάφορα ΠΑΜΕ, ΠΑΣΥ, ΚΑΙ ΝΑΡ πραγματοποιούν χωριστές συγκεντρώσεις υπό την κομματική τους σημαία, με προφανή και αποκλειστικό σκοπό να προβάλλουν τις κομματικές τους θέσεις, χωρίς στην ουσία να ενδιαφέρονται για τη λύση των προβλημάτων και την απόδοση άμεσου αποτελέσματος;
Είναι τυχαίο ότι πολλές φορές το αντιπολιτευτικό μένος οδηγεί στην στείρα άρνηση, στην καιροσκοπική αλλαγή και απάρνηση προηγούμενων θέσεων των κομμάτων - στην περίπτωση που το αντίπαλο κόμμα αποφασίσει να υλοποιήσει παρόμοιες με τις δικές τους προτάσεις; Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η πολιτική στάση της Αριστεράς στο θέμα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (Α.Π.Ε): Επί χρόνια τους ακούγαμε να αντιτίθενται στην κατασκευή νέου θερμοηλεκτρικού εργοστασίου στη Λέσβο και να αντιπροτείνουν την αξιοποίηση των Α.Π.Ε, της αιολικής και γεωθερμικής ενέργειας, που διαθέτει εν αφθονία το νησί μας. Και όταν ο όμιλος Ρόκα ήλθε στη Χίο για να ενημερώσει τους φορείς για την επένδυση σε αιολικά πάρκα που σχεδιάζει για τα νησιά του Β. Αιγαίου, η επιτροπή Χίου του Κ.Κ.Ε., επιτέθηκε στα στελέχη του ομίλου καταγγέλλοντας «την πολιτική των εκπροσώπων του δικομματισμού στο νησί...», διότι κατά την άποψη του Κ.Κ.Ε. «με την εγκατάσταση των αιολικών πάρκων θα προκληθούν σοβαρότατες περιβαλλοντικές συνέπειες» - πιθανώς φοβήθηκαν ότι οι
ανεμογεννήτριες εγκυμονούσαν κίνδυνο αποβολής για τις... εγκυμονούσες προβατίνες!
Και ο ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου, προφανώς για να μην υστερήσει σε σχέση με το Κ.Κ.Ε., έσπευσε να δηλώσει την αλληλεγγύη του προς τον... κινδυνεύοντα  Χιακό λαό!(βλέπε και «ΕΜΠΡΟΣ» 29-3-2011).
Δεύτερο χαρακτηριστικό παράδειγμα: Επί χρόνια η Αριστερά διεκτραγωδεί την εγκατάλειψη του νησιού μας και καταγγέλλει την απουσία και αδιαφορία των κυβερνητικών στελεχών. Και όταν ο νέος υφυπουργός Ναυτιλίας επισκέφθηκε τη Λέσβο, για να ενημερωθεί από κοντά για τα προβλήματα των νησιωτών, οι «γενναίοι» της Αριστεράς, αφού τον προπηλάκισαν, δήλωσαν με υπερηφάνεια ότι «τον έστειλαν από ‘κει που ήρθε» (το ότι ο υφυπουργός Α. Γεωργιάδης προέρχεται από το ΛΑ.Ο.Σ. δεν αποτελεί δικαιολογία για κανένα είδος πολιτικού ρατσισμού και για τη χρησιμοποίηση φασιστικών μεθόδων αντιμετώπισης των πολιτικών αντιπάλων)!
Προφανώς οι «δημοκράτες» της Αριστεράς, πιστεύουν πως δε χρειάζεται να γίνει καμιά επένδυση, να λυθεί κανένα πρόβλημα που απασχολεί την τοπική κοινωνία, να γίνει καμιά αναπτυξιακή προσπάθεια, μέχρις ότου εγκαθιδρυθεί η... «λαϊκή εξουσία» της Αριστεράς, οπότε η Λέσβος, ως δια μαγείας, θα πλημμυρίσει από ενέργεια, τα βαπόρια, δέκα δέκα, θα μεταφέρουν τους Λέσβιους τσάμπα, όπου τραβά η καρδιά τους, και τα καρβέλια θα πέφτουν σαν το «μάννα» από τον ουρανό!
Ας μην ψάχνουμε, λοιπόν, να βρούμε έξω από το νησί μας, τους αίτιους του πολιτικού «αυτισμού» μας. Τα τείχη που μας «έκλεισαν από τον κόσμον έξω», εμείς τα χτίσαμε από μέσα «χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ».