Αναβλήθηκε η απόφαση του Συμβουλίου μετά την παράσταση της ΠΦΠΟ και της Ορνιθολογικής Εταιρείας και τις αντιδράσεις από άλλες οργανώσεις. «Ούτε πολιτισμός αλλά ούτε και κληρονομιά για την Ελλάδα αποτελεί η ιερακοθηρία» ήταν το βασικό επιχείρημα της Πανελλήνιας Φιλοζωϊκής και Περιβαλλοντικής Ομοσπονδίας στο Συμβούλιο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Υπουργείου Πολιτισμού που έγινε την Τετάρτη, 7 Μαΐου 2025

Η ΠΦΠΟ εκπροσωπήθηκε από την Δέσποινα Σπανούδη, αν.μέλος του Δ.Σ. η οποία επεσήμανε ότι :

 «Όπως όλοι στη χώρα μας γνωρίζουν, η ιερακοθηρία ουδέποτε αποτέλεσε μια διαδεδομένη πρακτική στην Ελλάδα και επί χρόνια ήταν απαγορευμένη. Ακόμη όμως και αν η ιερακοθηρία αποτελούσε παραδοσιακή δραστηριότητα για την Ελλάδα, δεν θα αποτελούσε σε καμία περίπτωση στοιχείο πολιτιστικής κληρονομιάς.

 Αν αναγνωριστεί ως πολιτιστική κληρονομιά η θανάτωση πουλιών και ζώων με αιχμάλωτα γεράκια, τότε θα μπορούσε να αναγνωριστεί και το κυνήγι που πράγματι αποτελεί αδιάλειπτη και διαδεδομένη πρακτική, η τελετουργική περιφορά και η σφαγή ζώων που γίνεται ακόμη και σήμερα σε γιορτές ανά την Ελλάδα και μια σειρά άλλων βάρβαρων πρακτικών που σιγά- σιγά περνάνε στη λήθη και την απαξίωση.

 Επιπλέον σε μια περίοδο που ο άνθρωπος έχει διαταράξει τόσο βίαια τους κύκλους της φύσης με αποτέλεσμα στα τελευταία 50 χρόνια να έχουμε εξαφανίσει περισσότερο από το 70% των πληθυσμών της άγριας ζωής είναι πραγματικά αδιανόητο να θεωρηθούν στοιχείο πολιτισμού κυνηγετικές πρακτικές που εκτός από την εξόντωση άγριων ζώων περιλαμβάνουν και την αιχμαλωσία και τον βασανισμό άλλων άγριων ζώων όπως τα αρπακτικά.

 Ο εξαναγκασμός άγριων πουλιών σε διαβίωση σε αιχμαλωσία καθώς και ο πειθαναγκασμός τους σε αντίθετες προς τη φύση τους συμπεριφορές όπως η απόδοση του θηράματος στον κυνηγό είναι κατάφωρες παραβιάσεις της ευζωίας τους και δεν αποτελεί πρακτική που σήμερα θα μπορούσε να θεωρηθεί τμήμα του πολιτισμού μιας χώρας.

 Όλα αυτά που περιγράφει ο Σύλλογος Ιερακοθήρων που έκανε το αίτημα όπως το δέσιμο των ποδιών τους και τα λουριά συγκράτησης, οι κουκούλες στο κεφάλι τους, τα κουδούνια συνηγορούν στην καταπάτηση της ευζωίας τους. Ακόμη και αν θεωρηθεί ότι τα αρπακτικά έχουν γεννηθεί σε αιχμαλωσία (κάτι που δεν ισχύει πάντα) προφανώς αυτό δεν σημαίνει ότι έχουν απωλέσει τα ένστικτα και τις ανάγκες που έχουν προκύψει μετά από χιλιετίες εξέλιξης».

 Όπως είναι γνωστό τα γεράκια πετάνε ως και 100 χλμ καθημερινά προς αναζήτηση τροφής και χιλιάδες χιλιόμετρα όταν μεταναστεύουν.

Από την πλευρά της η Ορνιθολογική Εταιρεία που εκπροσωπήθηκε από την πρόεδρο της κ. Καρδακάρη και δύο νομικούς υποστήριξε μεταξύ άλλων το γεγονός ότι η ιερακοθηρία έχει αρνητικές οικολογικές συνέπειες καθώς εκτός από την άμεση αφαίρεση ατόμων από τους φυσικούς πληθυσμούς των πουλιών, υποβαθμίζει τα ενδιαιτήματα τους αφού δημιουργεί μια αφύσικα έντονη παρουσία καλοταϊσμένων και υγιών αρπακτικών.

 Στην αρκετά εκτενή συζήτηση που ακολούθησε, το Συμβούλιο αναγνώρισε ότι στο παρελθόν είχαν απορρίψει ανάλογη αίτηση των γουναράδων της Καστοριάς για λόγους μη ευζωίας των ζώων που επίσης γεννιούνται σε αιχμαλωσία.

 «Ευελπιστούμε λοιπόν αφού οι γουναράδες της Καστοριάς που πραγματικά αποτελούν πασίγνωστη και παραδοσιακή δραστηριότητα, ορθά δεν θεωρήθηκαν πολιτιστική κληρονομιά, πολύ περισσότερο δεν μπορούν να θεωρηθούν οι γερακάρηδες που ενέσκηψαν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.

 Από την επικοινωνία μας με το Υπουργείο Πολιτισμού μάθαμε ότι δεν έχει προγραμματιστεί νέα συνεδρίαση για το θέμα.

 Από την πλευρά μας θεωρούμε θετικό το γεγονός ότι ανέστειλαν την απόφαση με δεδομένο ότι είναι η δεύτερη φορά που συνεδρίασαν καθώς την πρώτη δεν είχαν κατατεθεί οι αντιρρήσεις των περιβαλλοντικών και φιλοζωικών οργανώσεων που δεν είχαμε ενημερωθεί για το θέμα.

 Σε κάθε περίπτωση θεωρούμε αδιανόητη την εγγραφή μιας βάρβαρης, αναχρονιστικής και σε καμία περίπτωση παραδοσιακής μορφής κυνηγιού στο Εθνικό Ευρετήριο Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Ελλάδας» καταλήγει το δελτίο Τύπου της ΠΦΠΟ.