ΕΠΩΝΥΜΩΣ

Έπρεπε λοιπόν να βρεθεί μια «πολιτικά ορθή» λύση ώστε αυτό το πολύπαθο κολυμβητήριο της Μυτιλήνης να κλείσει. Από νωρίς φάνηκε ότι στο τέλος κάτι τέτοιο θα συνέβαινε τελικά και μάλιστα, γι’ αυτούς που παρακολούθησαν από κοντά τα τεράστια λειτουργικά προβλήματα της περσινής χρονιάς, με το Δήμο Λέσβου (sic!) να δηλώνει off the record, αλλά και επίσημα, ότι δεν υπάρχουν χρήματα για τη συντήρηση, τη λειτουργία, τον καθαρισμό και τη θέρμανσή του και ότι είναι ένα δαπανηρό πρόβλημα από το οποίο πρέπει να απαλλαγεί.

Τώρα λοιπόν βρέθηκε η απόλυτη δικαιολογία. «Στατικά ανεπαρκές» το κτήριο. Τέλος. Ποιος γονιός μπορεί να αρθρώσει κουβέντα όταν πρόκειται για την ασφάλεια των παιδιών του; Μπράβο, κύριοι, που ξαφνικά αποφασίσατε να προστατέψετε τους δημότες σας, έστω και με πέντε χρόνια καθυστέρηση και βέβαια... να εξοικονομήσετε χρήματα από τη μη λειτουργία του, μήπως και κλείσετε καμμία από τις μαύρες τρύπες που οι προκάτοχοί σας και εσείς δημιουργήσατε.
Κλείνει, λοιπόν, ένας χώρος ζωής, σύμβολο της Μυτιλήνης και των παιδιών της, για γενιές ολόκληρες... και θα μείνει εκεί... να διαλύεται σιγά - σιγά, ως ένα υπέροχο μνημείο της κακοδιαχείρισης και της ανευθυνότητας ορισμένων, καθώς και των πολιτικών τους επιλογών και της έλλειψης ικανότητας... Και βέβαια, το ότι η λεσβιακή κολύμβηση και η υδατοσφαίριση θα τελειώσουν επί των ημερών σας μάλλον δε σας λέει κάτι τώρα… θα πει όμως πολλά στις γενιές αυτού του τόπου που θα έρθουν.
Και έχει πλάκα, μέσα στη θλίψη, να σκεφτεί κανείς το ότι, αν κρινόταν στατικά ανεπαρκές κάποιο από τα ακριβονοικιασμένα κτήρια που στεγάζονται οι υπηρεσίες και οι διάφοροι οργανισμοί σας, και χρήματα θα βρίσκονταν για την αποκατάστασή τους και πρώτη προτεραιότητα θα ήταν. Όμως στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης, στην Ελλάδα της κρίσης των αξιών, ένας χώρος ζωής λιγότερος δεν κάνει το αυτί κανενός να ιδρώνει.
Και βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με τ’ όνομά τους... φταίμε όλοι εμείς. Όλοι εμείς που χρόνια βλέπουμε και δε μιλάμε. Που βολευόμαστε με την κατάντια μας... Που δε διεκδικούμε.
Έχει απίστευτο ενδιαφέρον λοιπόν τώρα να παρακολουθήσει κανείς την πορεία των πραγμάτων. Θα βγει άμεσα το πόρισμα; Θα γίνει άμεσα ανάθεση μελέτης αποκατάστασης της στατικότητάς του; Θα πιεστεί ασφυκτικά η Πολιτεία να δοθεί το κοντύλι για την άμεση αποκατάστασή του;… Ή θα μπει βαθιά στο συρτάρι των «τελειωμένων» υποθέσεων, με το αίσθημα της ανακούφισης από το πρόβλημα; Για να δούμε…

Γιώργος Παυλακέλλης