Με ένα «εικαστικό ολοκαύτωμα», όπως το χαρακτήρισε η Κριτικός και Ιστορικός Τέχνης, Αθηνά Σχινά, έκλεισε την έκθεση ζωγραφικής του, το βράδυ της Κυριακής, στο Αρχοντικό Γεωργιάδη, ο Γιώργος Πέρρος. Με τον τρόπο αυτό, ο Λέσβιος καλλιτέχνης φρόντισε να προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο με το περιεχόμενο της έκθεσής του, αλλά και με την ολοκλήρωση της. Πολύς κόσμος στο συμβάν, όπου παρά τις όποιες αντιδράσεις, οι περισσότεροι φάνηκαν ενθουσιασμένοι από το σύνολο της εικαστικής αυτής εκδήλωσης του Γιώργου Πέρρου.

Η έκθεση του κ. Πέρρου, που εγκαινιάστηκε την Κυριακή 2 Αυγούστου, είχε θέμα «Έρωτας και Θάνατος», όπου τον έρωτα αποτελούσαν 24 αυθεντικά, ερωτικά έργα και το θάνατο, ένας πίνακας που απεικόνιζε το «ευρώ».
«Η ζωογόνα δύναμη του έρωτα, μέσα από την τελετουργική διάσταση ενός κατά βάση φιλοσοφικού κειμένου των αρχαίων ανατολικών πολιτισμών (όπως ήταν εκείνος της Ινδίας), υπήρξε η αφορμή έμπνευσης των εικαστικών έργων του Γιώργου Πέρρου. (…) Με ακρυλικά χρώματα και μολύβια, ο Γιώργος Πέρρος αναμορφώνει τη γενεσιουργό ένωση των δύο ανθρώπινων φύλων, που πτυχές της περιέλιξης των σωμάτων τους, εμφανίζονται με αφαιρετική και υποβλητική διατύπωση, προκειμένου να τονιστεί το μυστήριο, η αγνότητα και η πολυπλοκότητα της φύσης, στην παραγωγική τους διαδικασία. Μαζί με αυτά του τα έργα, ο ζωγράφος συμπαρουσιάζει την εικόνα ενός ευρώ, του σύγχρονου δηλαδή νομίσματος της διαπραγμάτευσης και της ανθρώπινης συναλλαγής, αλλά και ταυτόχρονα του μέσου εμπορευματοποίησης των ανθρώπινων σχέσεων. Η εικόνα του νομίσματος ευρώ, είναι φιλοτεχνημένη με φύλλα χρυσού και αργύρου, για να υποδηλωθεί το αξιακό σύστημα αναγωγής κάθε ανθρώπινης συναλλαγής, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί στην παγκοσμιοπονημένη μας εποχή της περιθωριοποίησης των ιδεωδών, προς χάριν της εφήμερης ευημερίας και του αδηφάγου καταναλωτισμού», γράφει χαρακτηριστικά για την συγκεκριμένη έκθεση του Γιώργου Πέρρου, η κ. Σχινά.
Η έκθεση προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, μια και οι προκλητικές, άκρως ερωτικές φιγούρες των έργων, βρήκαν «συμμάχους», αλλά και «πολέμιους». Στην πλειοψηφία του, ωστόσο, ο κόσμος έδειξε να απολαμβάνει τη δουλειά αυτή του Γιώργου Πέρρου, αν και, όπως ο ίδιος τόνισε χαρακτηριστικά, βρήκε πολλά εμπόδια πριν και κατά τη διάρκεια της έκθεσης του αυτής. «Ο μόνος που μου έδωσε πραγματικά το ελεύθερο για την έκθεση αυτή, ήταν ο Νομάρχης, ο Παύλος ο Βογιατζής», σημείωσε ο κ. Πέρρος.



Έρωτας στην… πυρά
Το βράδυ της περασμένης Κυριακής, λοιπόν, ο κ. Πέρρος, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, παρέδωσε τα «παιδιά» του στην πυρά. Με τη βοήθεια της νεαρής ζωγράφου, Ανδρονίκης Μουστάκα, έσπασαν τα τζάμια από τα κάδρα των έργων και μετέφεραν τους πίνακες στην αυλή του Αρχοντικού Γεωργιάδη, εκεί, όπου ο «έρωτας» τυλίχτηκε στις φλόγες κι έγινε στάχτη, έγινε… θάνατος. Την ίδια ώρα, ο Θόδωρος Δουκάκης απήγγειλε ποίηση.
Η κ. Σχινά έγραψε για το κάψιμο των έργων του κ. Πέρρου: «Το happening του εικαστικού αυτού «ολοκαυτώματος», συμβολίζει την ανάγκη να ανασυσταθούν εκσυγχρονισμένες, φυσικά, οι αξίες της ζωής που λησμονήθηκαν και που η σημερινή ανάγκη το καλεί να τις αναδιαμορφώσουμε, μαζί με τις ποιότητες της καθημερινότητάς μας, οι οποίες έχουν γίνει επίπλαστες, οδηγώντας στη ρηχότητα των ανθρώπινων σχέσεων. Ο Γιώργος Πέρρος αντιστέκεται στην υποκρισία, ασκώντας παράλληλα και σε συμβολικό πάντα επίπεδο, μια κοινωνική κριτική».
Μιλώντας στο «Ε», ο Γιώργος Πέρρος τόνισε: «Μπορεί να συνάντησα πραγματικά κάποια εμπόδια στην πραγματοποίηση αυτής της έκθεσης, αλλά κατάφερα να κάνω αυτό που ήθελα. Αυτή την περίοδο είμαι άνευ φρένων και τα γκάζια είναι στο τέρμα. Από τη μία καταστρέφω, από την άλλη όμως δημιουργώ».