Μίλησε στο παιδί σου. Πες του για κείνα τα ξεχασμένα όνειρα της εφηβείας σου, για τα ταξίδια των ονείρων σου σ’ έναν κόσμο που απλωνόταν μπροστά σου όταν πρωτάνοιγες τα μάτια της ψυχής σου μπροστά στη συνθετότητα και την ομορφιά του κόσμου. Πάρε απ’ το χέρι το βλαστό σου και ταξίδεψέ τον στην αλήθεια, την ευθύνη, την αξία. Δείξε του της ζωής «τα πονηρά τα μονοπάτια» και πότισε τις ρίζες της ύπαρξής του με την αγάπη, την τρυφερότητα, τη συμμετοχή και την καλοσύνη.
Δείξε του πώς να απομονώνει το νου του απ’ τις φωνές των σειρήνων που γύρω του τον καλούν στον ηδονισμό, την ασυδοσία, τη βία και την ανευθυνότητα.
Ταξίδεψέ το στο μέλλον και φρόντισε να δει τις δυνατότητες που έχει το ανθρώπινο είδος. Μάθε του την τεχνολογία, αλλά εφοδίασέ το με το πηδάλιο να την κατευθύνει σ’ έργα καλά, σωστά, υγιή και ανθρώπινα. Πάρε το αγκαλιά εκεί που ο ύπνος έρχεται στα αθώα βλέφαρά του και νανούρισέ το με τα τραγούδια της παράδοσης, της γλυκύτητας, της λαμπρότητας, του ξεκάθαρου και διάφανου λόγου της φωνής της φύσης.
Παίξε μαζί του. Παίξε τρίλιζα, κρυφτό, κυνηγητό, παίξε πεντόβολα, ποδόσφαιρο. Φτιάξε του ένα πάνινο τόπι και στήσε καταμεσής του δρόμου μια πέτρα που θα σημαδεύει με το τόπι του. Θα δεις τότε ένα θαύμα. Στο δρόμο τον πολύβουο, στην άσφαλτο της ταχύτητας, τα αυτοκίνητα θα σταματήσουν, οι άνθρωποι θα κατέβουν και χαμογελαστοί, θα παίξουν μαζί σας. Γιατί κι αυτοί όλοι είναι παιδιά ξεκρατισμένα από το άγχος και την αγωνία της ταχύτητας. Και θα φέρουν μαζί και τα δικά τους παιδιά, έτσι που να στηθεί μια μεγάλη παρέα, όπου οι άνθρωποι θα χαίρονται, τα παιδιά θα συμφιλιώνονται, όλοι θα είναι ευτυχισμένοι μακριά απ’ τις επίπλαστες σκοτούρες, τα βάσανα και τα ψευτοδιλήμματα.
Μίλησέ του για την κοινωνική δικαιοσύνη. Αυτή την αίσθηση και απαίτηση που έχουν όλα τα ζωντανά πλάσματα και είναι θεϊκή σπορά που την κατατρώγουν τα τρωκτικά της γης που έχουν καταλάβει όλο το ζωτικό χώρο της ανθρωπότητας. Μπροστά στο γυαλί της αποβλάκωσης, που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα από την αφύσικη θέση της αλλοτριωμένης νωχέλειας στον καναπέ της απόσυρσης, κρίνε μαζί  με το παιδί σου το κάθε τι που φανταχτεροί παπαγάλοι εκστομίζουν από το αποβλακωτήρι της τηλεόρασης. Μάθε το πώς να ξεχωρίζει την πραγματικότητα μιας ζωής από το σκηνικό των ταινιών που κατακλύζουν και προκαλούν τη σύγχυση μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Πάρε το παιδί σου από το χέρι και σεργιάνισέ το στον πολιτισμό. Δείτε μαζί τον παλμό του πάρκου, τη ζωντανή εικόνα της πλατείας. Μην ντραπείς να εξιδανικεύσεις τον έρωτα, να τον συνδέσεις με την αγάπη, που αποτελεί την υποδομή οποιασδήποτε σεξουαλικότητας, όταν πρόκειται για ανθρώπους.
Πες του την αλήθεια για κείνους που μας κυβερνούν. Ολόκληρη όμως την αλήθεια. Τόνισέ του πως υπήρξαν μεγάλοι ηγέτες, που πόνεσαν πραγματικά για την τύχη του λαού τους, προτού παραγκωνισθούν από τους γαλαζοαίματους, από τους κουστουμάκηδες επιδειξίες και επιβήτορες της ιστορίας.
Μίλησέ του για το Χριστό. Για το μεγαλείο του, την απέραντη ευθύνη του για τον άνθρωπο, για τις έννοιες εκείνες που πρωτολαμπύρισαν στην ιστορία της γης και λύτρωσαν και φώτισαν με θεϊκό φως τα ανθρώπινα πάθη και εξόρκισαν την ασχήμια, τη δολιότητα, τη μνησικακία και την υστεροβουλία.
Πότισε τα παιδιά σου με το νερό της γνώσης που αναβλύζει από την αφιλοκέρδεια, την επιστημονική έρευνα μέσα στα εργαστήρια της αναζήτησης της αληθινής γνώσης.
Δώσε του ρίζες και φτερά για να ρουφήξει τις αληθινές χαρές της ζωής, της παράδοσης, της οικογένειας, ενώ με τα μάτια και το λογισμό του θα κοιτάξει τ’ αστέρια.