ΨΥΧΟΤΟΜΕΣ

Στη φωτισμένη, γεμάτη ήχους, σκηνικά και προκρούστειες κλίνες αυλή του κόσμου, ένα φαινόμενο ομαδικού υπνωτισμού διαδραματίζεται. Προσηλωμένα τα μάτια σε ιριδίζουσες οθόνες τηλεόρασης, τσιτωμένα τα αυτιά στους εκκωφαντικούς ήχους των ηλεκτρονικών σειρήνων, έχουν βυθίσει την ανθρωπότητα σε νάρκη.
Κρεβάτι ηδονής με αφρώδη πλαστικά στρώματα εκκολάπτουν πλάσματα αιθέρια, παρφουμαρισμένους ανθρώπους με όψη αγγελική και πλαστά συναισθήματα. Πόλεις τεράστιες έχουν γίνει υπνόσακοι με αυταπάτες θαλπωρής, σαπουνόφουσκες γεμάτες εικόνες-σκιές, που νανουρίζουν το νου με ατέλειωτα μουρμουρητά, χαχανίσματα, υποσχέσεις, θελκτικούς γαργαλισμούς. Και η ψυχή άδεια. Τα όνειρα άχρωμα, βουβά.
Μια παγερή ψευδοηρεμία και βουβαμάρα, σ’ έναν ύπνο εφιαλτικό, ψεύτικο, παραπλανητικό και αδυσώπητα αφύσικο.
Είναι ο ύπνος μιας κοινωνίας που βυθίζεται σιγά - σιγά στην αλλοτρίωση της καταστροφικής της μοναξιάς. Κανένα σκίρτημα αντίδρασης, κανένα ανοιγοκλείσιμο των βλεφάρων από τη φυσιολογικά ονειρική δραστηριότητα που καταργήθηκε.
Κανένα όραμα για ένα μέλλον ομαδικό, συντροφικό, λογικό, ασφαλές και καμμία αντίδραση ψυχοσυναισθηματικής ανάτασης.

Κάπου στο περιθώριο του απέραντου «τρελοκομείου», μάταια τα θύματα της κοινωνικής αναλγησίας, φοιτητές και καταπιεσμένοι συνταξιούχοι και απόκληροι ψυχασθενείς και γιατροί του κόσμου και «χαμόγελα του παιδιού», προσπαθούν να αφυπνίσουν τα κέρινα ομοιώματα του βοώντος και υπνωμένου μουσείου.
Η μάσκα των υπουργών παραμένει αρυτίδωτη από τις επικλήσεις των ταλαιπωρημένων και αγνοημένων αμνών.
Το απάνθρωπο βλέμμα των μάνατζερ, στραμμένο σε χαρτιά και σε στατιστικά δελτία, οργανώνει την κατάργηση του ασφαλιστικού, τη στρέβλωση και κατάργηση της δωρεάν παιδείας και στόματα αχόρταγα καταβροχθίζουν τον πλούτο και το μόχθο της εργατιάς και των καταπιεσμένων νεανικών ιδεών.
Το τραγούδι που σφυρίζουν τα στόματα των αδηφάγων πλουτοκρατών μοιάζει με συριγμό ερπετού, που προσπαθεί να αναρριχηθεί στο θόλο του τερατώδους κοινωνικού θεάτρου, χειροκροτούμενο από παρατρεχάμενους οπαδούς της πραιτοριανής του φρουράς.
Παιδιά του λαού μετατρέπονται σε γενίτσαρους της δύναμης, που με ρόπαλα προορίζονται να σπάζουν τα κεφάλια εκείνων των νέων που ίσως τους κυβερνήσουν.
Βδέλλες παρασιτισμού αδειάζουν τις φλέβες της φερέλπιδος γενιάς των ταπεινών και απροστάτευτων ανθρώπων, που μέσα στην ομαδική παράκρουση προσμένουν έναν κόσμο δίκαιο, αρμονικό και απαλλαγμένο από την εκμετάλλευση, την απανθρωπιά, την αδιαφορία, τη μακαριότητα και την αυταπάτη.